Θεάνθρωπος «το μόνον καινόν υπό τον ήλιον»
Το μυστήριον αυτό είναι τόσον μεγάλον και τόσον πρωτοφανές και μοναδικόν, ώστε ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός δικαίως να λέγη ότι ο Θεάνθρωπος είναι «το μόνον καινόν υπό τον ήλιον» (Ιωάννου Δαμασκηνού, Έκδ. ορθ. Πίστεως, 3,1 PG. 94 984 B). Θα προσέθετα: και το πάντοτε καινόν, το καινόν το μη παλαιούμενον, ούτε εις τον χρόνον, ούτε εις την αιωνιότητα. Αλλ΄ εις τον Θεάνθρωπον και με τον Θεάνθρωπον και ο ίδιος ο άνθρωπος έγινε εν «καινόν» ον υπό τον ήλιον, εν ον θεϊκόν, θεανθρώπινον, κατά Θεόν σπουδαίον και πολύτιμον, θείως αιώνιον και σύνθετον. Το μυστήριον του Θεού και το μυστήριον του ανθρώπου ηνώθησαν αχωρίστως, και ούτως έγινε εν δυενικόν μυστήριον ή μάλλον το παν-μυστήριον του όντος και παντός του υπάρχοντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου