ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ: ΣΥΝΗΓΟΡΟΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

 ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ τῶν οἰκουμενιστῶν συνεχίζονται. Ψάχνουν ἀσήμαντες ἀφορμὲς καὶ τετριμμένες ἐπετείους, γιὰ νὰ διοργανώσουν φιέστες, νὰ ταξιδέψουν, νὰ ἐκφωνήσουν ξύλινους λόγους, νὰ  φᾶνε καὶ νὰ πιοῦνε καὶ νὰ τροφοδοτήσουν τὶς ψευδαισθήσεις τους ὅτι βαδίζουν τὴν ὁδὸ τοῦ  Κύριου καὶ ὅπου νά ᾽ναι θὰ ἑνωθοῦν ὅλες οἱ χριστιανικὲς ἐκκλησίες σὲ μία νέα ἐκκλησία. Ὄχι νὰ ἐπιστρέψουν οἱ αἱρετικοὶ στὴν Μία Ἁγία Καθολικὴ Ἐκκλησία, δηλαδὴ τὴν Ὀρθοδοξία. Κάτι τέτοιο  δὲν τὸ πιστεύουν οἱ δικοί μας οἰκουμενιστὲς οὔτε καὶ θέλησαν ποτὲ νὰ χαρακτηρίσουν τοὺς παπικοὺς καὶ προτεστάντες αἱρετικούς. Οἱ οἰκουμενιστές, σοφοὶ κατὰ κόσμον καὶ ἄσοφοι κατὰ Χριστόν, μετὰ ἀπὸ εἴκοσι αἰῶνες, ψάχνουν νὰ βροῦν τὴ χαμένη ἀλήθεια, λὲς καὶ ὅλοι οἱ χριστιανοὶ τὴν ἔχουν χάσει. Ἀρνοῦνται ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μιὰ καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη. Μακάρι κάποτε οἱ αἱρετικοὶ νὰ ἀρνηθοῦν τὴν διαστρέβλωση τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας κὰι νὰ ἐπιστρέψουν.  Αὐτὸ ὡς εὐχὴ διατυπώνεται πολὺ εὔκολα, στὴν πράξη ὅμως εἶναι σχεδὸν ἀδύνατο, γιατὶ ὁ διάβολος ἔχει δουλέψει συστηματικὰ μέσα στὸ νοῦ τους καὶ τοὺς ἔχει ὁδηγήσει στὸ σκοτεινὸ βάραθρο τῆς διαστροφῆς καὶ τοῦ φανατισμοῦ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴ συνειδητοποιοῦν τὴν πτώση τους, γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν ἐν μετανοίᾳ στὴν Ὀρθοδοξία. Οἱ οἰκουμενιστὲς ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸ σκανδαλισμὸ τῶν Ὀρθοδόξων. Αὐτοὶ συνήθως εἶναι μεγαλόσχημοι καὶ βλέπουν περιφρονητικὰ

τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι ἐνημερωμένος καὶ ἄρα θὰ δεχτεῖ ὅ,τι ἐκεῖνοι θὰ ἀποφασίσουν. Ὅμως τὰ πράγματα δὲν εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι. Μπορεῖ οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι νὰ μὴ εἶναι ἐνημερωμένοι, ἔχουν ὅμως ἐμπιστοσύνη στοὺς ἐφημερίους τους, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται νὰ δεχτοῦν τὰ ὅσα διαπράττουν οἱ οἰκουμενιστὲς εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ἐδῶ ὅμως πρέπει νὰ πῶ, παρενθετικά, ὅτι μία μερίδα τῶν κληρικῶν δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὸ θέμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ, γιατὶ περὶ ἄλλων ἀνωδύνων πραγμάτων τυρβάζει. Χρειάζεται νὰ εἶναι σὲ ἐγρήγορση ὅλοι οἱ κληρικοί, γιὰ νὰ μὴ πιστεύουν οἱ οἰκουμενιστὲς ὅτι συμφωνοῦν μαζί τους καὶ βρίσκονται στὸ πλευρό τους.

Ὁ οἰκουμενισμὸς προκαλεῖ μεγάλη βλάβη στὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐκεῖνο ποὺ δὲν μπόρεσε μὲ τὴ δολιότητα νὰ πετύχει ὁ Πάπας, δηλαδὴ νὰ ὑποτάξει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὸ πετυχαίνει τώρα μὲ τοὺς «ὀρθοδόξους» οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι τὸν ἀναγνωρίζουν ὡς πρῶτο καὶ τοῦ ἐκδηλώνουν τὸν ἀνάλογο σεβασμό. Κι ἐκεῖνος τοὺς θεν δὲ εἰσι λύκοι ἅρπαγες» (Ματθ. ζ´ 15). Συμφώνως πρὸς αὐτὸ τὸ λόγο οἱ αἱρετικοὶ χαρακτηρίζονται «ψευδοπροφῆται». Στὴν ῾Αγία Γραφὴ «προφῆται»μὲ τὴν ἀληθινὴ ἔννοια τῆς λέξεως εἶνε ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν μὲ ἔμπνευσι τοῦ Θεοῦ τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ. Οἱ δὲ αἱρετικοὶ χαρακτηρίζονται «ψευδοπροφῆται», διότι δὲν διδάσκουν  τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾿ ἰδικά τους λόγια, ἢ μᾶλλον λόγια τοῦ Διαβόλου, καὶ ἰσχυρίζονται ψευδῶς  ὅτι διδάσκουν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ. Οἱ αἱρετικοὶ χαρακτηρίζονται ἐπίσης «λύκοι ἅρπαγες» «ἐν ἐνδύμασι προβάτων». ᾿Απ᾿ ἔξω ἐμφανίζονται ὡς πρόβατα, φρόνιμοι, γλυκεῖς καὶ μελιστάλακτοι.  Καὶ ἀπὸ μέσα εἶνε αἱμοβόροι λύκοι, ἕτοιμοι ν᾿ ἁρπάξουν καὶ νὰ κατασπαράξουν τὰ λογικὰ πρόβατα τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ. ῾Ο Χριστὸς ἐφιστᾷ τὴν προσοχή μας νὰ φυλασσώμεθα ἀπὸ τοὺς ψευδοπροφῆτες καὶ προβατοσχήμους λύκους, οἱ ὁποῖοι στὸν ἑπόμενο στίχ. 16 χαρακτηρίζονται «ἄκανθαι» καὶ «τρίβολοι», ἀγκάθια καὶ τριβόλια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα δὲν περιμένουμε ἐκλεκτοὺς καρπούς. Στὸ Ματθ. κδ´ 11 ὁ Χριστὸς προλέγει ὅτι θὰ ἐμφανισθοῦν «πολλοὶ ψευδοπροφῆται», καὶ ὅτι «πλανήσουσι πολλούς». Καὶ στὸ Ματθ. κδ´ 24 λέγει ὅτι θὰ ἐμφανισθοῦν «ψευδοπροφῆται», οἱ

ὁποῖοι θὰ κάνουν «σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς» (Βλέπε καὶ Μάρκ. ιγ´ 22). ῾Ο Ἀπόστολος Πέτρος στὸ Β´ Πέτρ. β´ 1–2 γράφει· «᾿Εγένοντο δὲ καὶ ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῷ, ὡς καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας». ᾿Εδῶ προλέγεται ἡ ἐμφάνισι αἱρετικῶν, οἱ ὁποῖοι χαρακτηρίζονται «ψευδοδιδάσκαλοι» συνωνύμως πρὸς τὸ «ψευδοπροφῆται». Οἱ δὲ αἱρέσεις τους χαρακτηρίζονται «αἱρέσεις ἀπωλείας». Οἱ αἱρέσεις ὁδηγοῦν σὲ ἀπώλεια, καταστροφή, κόλασι. ῾Ο δὲ Ἀπόστολος ᾿Ιωάννης στὸ Α´ ᾿Ιωάν. δ´ 1 γράφει, ὅτι «πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον». Καὶ ἀπὸ τὸν ᾿Ιωάννη λοιπὸν οἱ αἱρετικοὶ χαρακτηρίζονται «ψευδοπροφῆται». Στὴν ᾿Αποκάλυψι ἀναφέρεται «ὁ ψευδοπροφήτης» (᾿Αποκ. ιστ´ 13, ιθ´ 20, κ´ 10), ὁ ὑπασπιστὴς τοῦ ᾿Αντιχρίστου, ὁ ὁποῖος περιγράφεται ὡς «θηρίον ἀναβαῖνον ἐκ τῆς γῆς», ἔχει «κέρατα δύο ὅμοια ἀρνίῳ» καὶ ὁμιλεῖ «ὡς δράκων» (᾿Αποκ. ιγ´ 11). Θεωροῦμε εὔστοχη τὴν ἑρμηνεία, ὅτι μὲ τὸ χαρακτηρισμὸ «ὁ ψευδοπροφήτης», ἐνάρθρως, ὁ κατ᾿ ἐξοχὴν ψευδοπροφήτης, χαρακτηρίζεται ὁ μεγαλύτερος τῶν αἱρεσιαρχῶν, ὁ Πάπας. Τὰ δύο κέρατά του σημαίνουν τὶς δύο ἐξουσίες του, τὴ θρησκευτικὴ καὶ τὴν πολιτική. Καὶ ἡ ὁμοιότης του πρὸς τὸ ἀρνίον, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν δράκοντα, σημαίνει τὴ μεγάλη ὑποκρισία του. Φαίνεται ὡς χριστιανὸς ἡγέτης, ἀλλ᾿ εἶνε σατανικός. Στὶς ἡμέρες μας ὁ Πάπας συγκαλεῖ συνέδρια ὄχι μόνο διαχριστιανικὰ καὶ παναιρετικά, ἀλλὰ καὶ διαθρησκειακὰ καὶ σατανιστικά, καὶ συμπροσεύχονται γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ κόσμου! Συμμετέχουν δὲ σὲ τέτοια συνέδρια καὶ λεγόμενοι ᾿Ορθόδοξοι! ῾Ο δὲ Πάπας, ἀφοῦ καὶ συγκαλεῖ τὰ συνέδρια καὶ κατέχει τὴν πρώτη θέσι σ᾿ αὐτά, ἤδη ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τοὺς ἡμετέρους Οἰκουμενιστὰς ὡς ἔχων τὸ περιβόητο πρωτεῖο, καίτοι στὴν πραγματικότητα, ἀφοῦ εἶνε αἱρετικός, δὲν ἔχει ἱερωσύνη, δὲν εἶνε ἐπίσκοπος.

Τὴν ἐποχὴ τοῦ ᾿Αντιχρίστου «ὁ ψευδοπροφήτης», ὁ Πάπας, ἐπειδὴ ὁ ᾿Αντίχριστος θὰ εἶνε ἰσχυρότερος ἀπ᾿ αὐτὸν καὶ δὲν θὰ δύναται νὰ διεκδικήσῃ πρωτεῖο, κοσμικῶς καὶ διπλωματικῶς σκεπτόμενος θὰ γίνῃ ὑπασπιστὴς τοῦ ᾿Αντιχρίστου, γιὰ νὰ ἔχῃ τὰ δευτερεῖα τῆς ἐξουσίας. Νὰ τὸν χαίρωνται οἱ Οἰκουμενισταί, οἱ σφόδρα φιλοπαπικοί. ῾Ομοίως πρὸς τὸ Χριστὸ καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος χαρακτήρισε τοὺς αἱρετικοὺς «λύκους βαρεῖς μὴ φειδομένους τοῦ ποιμνίου» λύκους φοβερούς, ποὺ δὲν λυποῦνται τὸ ποίμνιο. Προφήτευσε δὲ ὅτι καὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένες τῆς ᾿Εκκλησίας θὰ προέλθουν αἱρετικοί, τοὺς ὁποίους ἐπίσης χαρακτήρισε «ἄνδρας λαλοῦντας διεστραμμένα» (Πράξ. κ´ 29, 30). ᾿Ανέφερε δὲ καὶ πρόρρησι τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος γιὰ τὴν ἐμφάνισι ἀποστατῶν ἀπὸ τὴν Πίστι, τῶν γνωστῶν ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία αἱρετικῶν ᾿Εγκρατιτῶν.  Οἱ διδάσκαλοι τῆς αἱρέσεως αὐτῆς ἐμπόδιζαν τὸ γάμο καὶ κήρυτταν ἀποχὴ ἀπὸ τροφὲς ὡς δῆθεν ἀκάθαρτα πράγματα. Χαρακτηρίζονται δὲ «πνεύματα πλάνα» μὲ δαιμονικὲς διδασκαλίες, «ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγοι» καὶ «κεκαυτηριασμένοι τὴν ἰδίαν συνείδησιν» (Α´ Τιμ. δ´ 1–3). ῾Ο ἀδελφόθεος ᾿Ιούδας στὴν Καθολικὴ ᾿Επιστολή του, τὸ δυνατώτερο ἀντιαιρετικὸ κείμενο τῆς Καινῆς Διαθήκης, αἱρετικοὺς τῆς ἀποστολικῆς ἐποχῆς, τοὺς Νικολαΐτες, χαρακτηρίζει μὲ τοὺς ἑξῆς ἐκτὸς ἄλλων χαρακτηρισμούς· «Σπιλάδες», δηλαδὴ κηλῖδες, δημωδῶς λέρες· «ἑαυτοὺς ποιμαίνοντες», ἰδιοτελεῖς, ποὺ βόσκουν καὶ τρέφουν τοὺς ἑαυτούς των· «νεφέλαι ἄνυδροι ὑπὸ ἀνέμων παραφερόμεναι», σύννεφα ἄνυδρα, ποὺ παρασύρονται ἀπὸ τοὺς ἀνέμους· «δένδρα  φθινοπωρινά, ἄκαρπα, δὶς ἀποθανόντα, ἐκριζωθέντα», δένδρα φθινοπωρινά, χωρὶς καρπούς, δύο φορὲς ξεραμμένα, ξερριζωμένα· «κύματα ἄγρια θαλάσσης ἐπαφρίζοντα τὰς ἑαυτῶν αἰσχύνας», κύματα ἄγρια τῆς θάλασσας, ποὺ ἀφρίζουν καὶ φέρουν στὴν ἐπιφάνεια τὶς ἀσχημίες τους·  «ἀστέρες πλανῆται, οἷς ὁ ζόφος τοῦ σκότους εἰς τὸν αἰῶνα τετήρηται», ἄστρα σκοτεινά, στὰ ὁποῖα τὸ βαθὺ σκοτάδι διατηρεῖται παντοτινό (᾿Ιούδ. 12–13)· «ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἑαυτῶν ἐπιθυμίας  πορευόμενοι τῶν ἀσεβειῶν», ἐμπαῖκτες βαδίζοντες συμφώνως μὲ τὶς ἀσεβεῖς ἐπιθυμίες τους· «ἀποδιορίζοντες», διακρίνοντες τοὺς ἑαυτούς των ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ παρουσιαζόμενοι ὡς ἀνώτεροι· «ψυχικοί, Πνεῦμα μὴ ἔχοντες», ἄνθρωποι ποὺ κυριαρχοῦνται ἀπὸ φυσικὰ ἔνστικτα, ποὺ στεροῦνται Πνεύματος ῾Αγίου (᾿Ιούδ. 18–19). Δύο ἀκόμη χαρακτηρισμοὶ τῶν αἱρετικῶν, φοβερώτεροι τῶν προηγουμένων. «Κατάρας τέκνα!», λέγει μὲ πολὺ μεγάλη ἔμφασι ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Καταραμένοι ἄνθρωποι! (Β´ Πέτρ. β´ 14). Καὶ ὁ Ἀπόστολος ᾿Ιωάννης λέγει, «᾿Ηκούσατε ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασι». ᾿Ακούσατε ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος ἔρχεται, καὶ τώρα πολλοὶ ἀντίχριστοι ἔχουν ἔλθει (Α´ ᾿Ιωάν. β´ 18). ῾Ο ἀναμενόμενος ᾿Αντίχριστος εἶνε ὁ χειρότερος καὶ ὁ ἀπαισιώτερος ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Μὲ τὸ ὄνομα δὲ ἐκείνου ὁ Ἀπόστολος ὀνομάζει τοὺς αἱρετικοὺς τῆς ἐποχῆς του, καὶ ὅλων βεβαίως τῶν ἐποχῶν. Καὶ «ἀντίχριστοι»  λοιπὸν χαρακτηρίζονται οἱ αἱρετικοί. Ναί, ἀντίχριστοι, διότι φρονοῦν καὶ πράττουν ἀντίθετα πρὸς τὸ Χριστό, καὶ προετοιμάζουν τὸ ἔδαφος γιὰ τὸν κατ᾿ ἐξοχὴν ᾿Αντίχριστο. Γιὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἡ Καινὴ Διαθήκη ἐκφράζεται μὲ συμπάθεια. ᾿Αλλὰ γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς ἐκφράζεται μὲ τὰ φοβερώτερα λόγια, λόγια θεόπνευστα καὶ ἁρμόζοντα σ᾿ αὐτούς, καὶ μάλιστα στοὺς παναιρετικοὺς καὶ πανθρησκειακοὺς Οἰκουμενιστάς. Δὲν φοβοῦνται αὐτοὶ ἀπὸ τὰ φοβερὰ καὶ θεόπνευστα λόγια, ἔστω καὶ ἂν φοροῦν μεγάλα ράσα καὶ ἐγκόλπια καὶ ἔχουν τὶς μεγαλύτερες εὐθύνες; Οἱ πιστοί, οἱ συνειδητοὶ χριστιανοὶ φοβοῦνται καὶ ἀγωνίζονται καὶ θὰ ἀγωνίζωνται μέχρι τέλος γιὰ «τὴν ἅπαξ παραδοθεῖσαν τοῖς ἁγίοις πίστιν» (᾿Ιούδ. 3). Εἶνε βεβαίως πάντοτε ὀλίγοι οἱ ἀγωνισταί, ἀλλὰ τελικῶς αὐτοὶ νικοῦν, διότι ᾿Αρχηγός τους εἶνε ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος διακήρυξε· «᾿Εγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (᾿Ιωάν. ιστ´ 33). ῾Η ῾Ιστορία ἀποδεικνύει τοῦ λόγου τὸ ἀληθές. Παρὰ τὸ πλῆθος τῶν αἱρέσεων καὶ τὴν ὅλη πολεμικὴ τοῦ Σατανᾶ, τοῦ μεγάλου ἐχθροῦ τῆς ἀληθείας καὶ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, ἡ ὀρθὴ πίστι ἔφθασε μέχρι σήμερα. Καὶ θὰ φθάσῃ μέχρι τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου. Διότι αὐτὴ εἶνε ἡ θέλησι τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τῶν πιστῶν.

"Ορθόδοξος Τύπος"