Σήμερα, στο χώρο της Εκκλησίας, όταν κάποιος ελέγχη κληρικούς και μάλιστα Επισκόπους για κανονικές παραβάσεις, χαρακτηρίζεται «πιετιστής», «οργανωσιακός», «εξωεκκλησιαστικός», ή «παρεκκλησιαστικός», «προτεσταντίζων» κ.λ.π. Και οι λέξεις αυτές ενεργούν πολλάκις καταλυτικά επάνω σε αστήρικτες και περιδεείς συνειδήσεις και παύει κάθε διάθεση διαμαρτυρίας κατά των κακών ποιμένων.
Η παρρησία, ήτοι η μετά τόλμης και δυνάμεως άνευ συστολής και υποστολής διακήρυξις και ομολογία αληθείας προς ωφέλειαν του πλησίον γινομένη, αποτελεί αρετήν, την οποίαν ήσκησεν ο Κύριος, ο Απόστολος Παύλος, οι Μάρτυρες και πάντες οι πατέρες της Εκκλησίας και άγιοι. Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος: «Μέγα αγαθόν παρρησία και το ελευθεροστομείν, και πάντα δεύτερα τίθεσθαι της ομολογίας της εις Χριστόν».
Παραγνωρίζουν το θείο δικαίωμα του πληρώματος της Εκκλησίας να έχει άμεσο λόγο στην πορεία της Εκκλησίας, φρουρός και τιμωρός όλων εκείνων που θεωρούν την Εκκλησία τσιφλίκι τους και καταπατούν το θείο και το ανθρώπινο δίκαιο, για να την έχουν στην απόλυτη εξουσία τους.
Αίρεσις δεν είναι μόνον η γυμνή τη κεφαλή άρνησις του όλου, ή μέρους της Ορθοδόξου Πίστεως. Αίρεσις είναι και η συγκεκαλυμμένη καταπάτησις Ιερών Κανόνων και η εγκαθίδρυσις καταστάσεως διαιωνιζούσης κάθε αντίθετον προς την Ιεράν Παράδοσιν ανωμαλίαν.
Πάσα Σύνοδος Αρχιερέων, δια να είναι αι αποφάσεις αυτής σεβασταί, είναι ανάγκη να αποδεικνύεται κανονική, νόμιμος και αι αποφάσεις αυτής να στηρίζωνται εις τον Ευαγγελικόν Νόμον, τους Ιερούς Κανόνας και εις την μακραίωνα Εκκλησιαστικήν δημοκρατικήν τάξιν και πράξιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τότε και μόνον τότε έχουν αξίαν Εκκλησιαστικήν αι αποφάσεις αυτής της Συνόδου. Η οιαδήποτε πλειοψηφία δεν αρκεί, όταν απουσιάζουν αι ανωτέρω προϋποθέσεις. Έτσι κατανοούμεν τον χαρακτηρισμόν «ληστρική» Σύνοδος και έτσι έμειναν εις την ιστορίαν Σύνοδοι, ως εκείνη, ήτις εξεθρόνισε και αφώρισε τον Ιερόν Χρυσόστομον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου