Αγία Ειρήνη η Μεγαλομάρτυς

Πεμπτη 5 Μαιου 2011

Ειρήνης μεγαλομάρτυρος, Ευθυμίου οσίου επισκόπου Μαδύτου, του θαυματουργού.

Ο Χριστός η ειρήνη σε Ειρήνην εκάλεσε, συ γαρ την ειρήνην βραβεύεις τοις τελούσι την μνήμην σου, και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, προστρέχουσι τω θείω σου ναώ, και πρεσβεύεις υπέρ πάντων, τη τρισηλίω παρισταμένη θεότητι, Άπαντες ουν χαρμονικώς, την μνήμην αυτής τελέσωμεν, τον αντιδοξάσαντα αυτήν, Χριστόν μεγαλύνοντες.

Ειρηνικώς θανούσα

Σήμερα, ευσεβείς μου αδελφοί, πανηγυρίζαμε τη μνήμη της αγίας μεγαλομάρτυρας Ειρήνης.

Πηνελόπη ήταν το όνομά της. Ειδωλολάτρες ήταν οι γονείς της. Λικίνιος και Λικινία τα ονόματά τους. Η πόλι της γεννήσεώς της ήταν η Μαγεδώ της Περσίας, όπου μεγάλος άρχοντας ήταν ο πατέρας της. Το κάλλος της και η ευφυΐα της που από νηπιακής ηλικίας διεφάνησαν επάνω της και ο πλούτος και το αξίωμα του ενδόξου πατέρα της τής επρόσφεραν κάθε επιμέλεια, άνεσι και παίδευσι. Πάμπολλες θεραπαινίδες την υπηρετούσαν και σοφός διδάσκαλος ο Απελλιανός την εμόρφωσε με τη σοφία του και τη φρόνησί του.

Πάγχρυσο ήταν μέσα στον πύργο τους το διαμέρισμα της. Πάγχρυση όμως ήταν και η ψυχή της. Ο σοφός διδάσκαλος της αισθανόταν άοπλος πνευματικά μπροστά στη διαύγεια του πνεύματος της και αναγνώριζε και εθαύμαζε την ευγένεια της ψυχής της.

Άλλα και μια θεραπαινίδα από τις πολλές φάνηκε μέσα στον πύργον εκείνο όχι μόνο σοφώτερη από το δάσκαλο της, αλλά και θαυμασιώτερη από την εξοχότητά της. Ήταν χριστιανή πού κατά θείαν οικονομία, και ύστερα από συστάσεις πολλές για την τιμιότητα της, την ευγένεια της και την εργατικότητα της, τάχτηκε στην υπηρεσία της νεαράς και ευφυέστατης Πηνελόπης. Αυτή η χριστιανή θεραπαινίδα κατέκτησε τις ψυχές και του Απελλιανού και της Πηνελόπης. Παρέμενεν όμως άγνωστη ως προς την χριστιανικήν ιδιότητά της.

Ώριμη πια η ευγενής Πηνελόπη με θεία όνειρα και αποκαλύψεις δέχτηκε και το χριστιανικό φως στα άδυτα της ψυχής της.

Είδε ένα περιστέρι πού μπήκε στον πύργο της και κρατώντας ένα κλαδί ελιάς στο ράμφος του, το άφησε στο χρυσό τραπέζι της. Είδε και έναν αετό πού εσήκωνε ένα στεφάνι με λουλούδια λευκά να το αποθέτη επίσης επάνω στο τραπέζι της και ακόμη είδε έναν κόρακα να φέρνη και να αφίνη στον ίδιο τόπο ένα φίδι ψόφιο.

Γεμάτη από ταραχή η σεμνή κόρη εζήτησεν από το δάσκαλο της την ερμηνεία του οράματος της, και ο σοφός Απελλιανός διείδε μέσα στην ελιά και το στεφάνι τη δόξα της και τη νίκη της κατά των εχθρών της ψυχής της, και μέσα από το φίδι τα δεινά της ζωής και τα φρικτά μαρτύρια της.

Αλλά την άλλην ήμερα είδε και άλλο όραμα. Έναν ουράνιον επισκέπτη, Άγγελο Κυρίου να έρχεται και να της αποκαλύπτει την αληθινή, του Χριστού πίστι και ότι κατηχήτρια και ανάδοχος της θα έπρεπε να γίνη η ευγενής και σοφή χριστιανή θεραπαινίδα της.

Ω και πόσο συγκινητική ήταν η σκηνή της αποκαλύψεως στην θεραπαινίδα του οράματος της! Ώστε λοιπόν ήταν χριστιανή και τόσον καιρό της το κρατούσε μυσικό; Ώστε αυτή ήταν η απεσταλμένη   του Χριστού πού θα γινόταν το όργανο του φωτισμού της; Ω χαρά και ευτυχία για την πριγκίπισσα   Πηνελόπη!    Τώρα   ένοιωθε   ευτυχισμένη πραγματικά, γεμάτος ο νους της από φως ουράνιο, πλημμυρισμένα τα στήθη της από πίστι και αγάπη για το νυμφίο της ψυχής της τον Ιησού το Ναζωραίο. Και η θεραπαινίδα της με όλη της την λεπτότητα και την πιστικότητα πού διέθεσε την εκατήχησε και της αποκάλυψε την εν Χριστώ οικονομία του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων. Αύτη δε εφρόντισε και ήλθε νύχτα στον πύργο με κάθε προφύλαξι ο ιερέας Τιμόθεος και την εβάπτισε   και της έδωσε   το όνομα Ειρήνη.   Αλλά δόξες και θρίαμβοι συνάμα δε και διωγμοί και μαρτύρια επηκολούθησαν!

Το έμαθεν ο Λικίνιος ο πατέρας της και μη πιστεύοντας στην είδησι ερώτησε την ίδια και από το στόμα της απερίφραστα επήρε τη βεβαίωσι για τη χριστιανική της πίστι καθώς και τη διαβεβαίωσι ότι στα σπλάχνα της διατηρείται εξ ίσου ακμαίος ο σεβασμός και η αγάπη προς τους λατρευτούς της γονείς των οποίων σπλάχνο ήταν.

Αλλά οι ιερείς των Περσών και ο λαός πού τον ξεσήκωσαν αυτοί, μαζεύτηκαν έξω από τον πύργο και «δια βοής» εζήτησαν η πριγκίπισσα να θανατωθή. Και ο Λικίνιος όχι τόσο γιατί το απαιτούσε ο λαός αλλά από φανατισμό και γιατί θαρρούσε τον εαυτό του μειωμένο διέταξε να την δέσουν ανάμεσα σ' άγρια άλογα, για να την θανατώσουν με τα ορμητικά τους λακτίσματα.

Αλλ' ώ του θαύματος ένα άλογο μανιασμένο αφήνιασε και θανάσιμα εκλώτσησε τον πατέρα της Μάρτυρος Λικίνιο και νεκρό τον άφησε. Και η αγία θερμά προσευχήθηκε να επιστρέψη η ζωή του σεβαστού πατέρα για να μη χαθή στην κόλασι αμετανόητος και αφώτιστος. Και ο άγιος Θεός την άκουσε και με την ανάστασι του Λικινίου τρεις χιλιάδες Περσών στη λατρεία του απόσπασε με επί κεφαλής τον Λικίνιο και τη Λικινία, οι όποιοι άφησαν τα υψηλά αξιώματα και ασκήτεψαν μέσα στον πύργο του και επιδόθηκαν στη φιλανθρωπία, και μετά το θάνατο τους και την καταταγή τους στις σκηνές των δικαιων η Ειρήνη η αγία, εγύριζε πόλεις και χωριά και εφώτιζε πλήθη περσών μέχρι πού συνελήφθη από τον άρχοντα Σεδεκία και ρίχτηκε σε βαθύ λάκκο με φίδια. Όλοι περίμεναν ότι υστέρα από μια μέρα θα την έβρισκαν νεκρή και καταφαγωμένη από τα άγρια ερπετά. Αλλά ζη Κύριος ο Θεός, υστέρα από μέρες πλήθος κόσμου μαζεύτηκαν για να πανηγυρίσουν την ήττα της νεαρής χριστιανής και αντί να καγχάση την προσδωκόμενη αδυναμία του αληθινού Θεού εθαύμασε τη δύναμι Του, ατενίζοντας ζωντανή τη Μεγαλομάρτυρά Του και χιλιάδες πολλές επίστεψαν στο Χριστό. Και ο βασιλέας Σαπώρ ο Β' καταδίωξε την αγία και επειδή πλήθος στρατιωτών ετυφλώθηκαν και απέθαναν και με τις προσευχές της ξαναβρήκαν το φως τους την άφησαν ελεύθερη, και η αγία  έφθασε και   μέχρι την Μ. Ασία και υστέρα από μια δράσι τεραστία ειρηνικά παράδωκε το πνεύμα της  στης Ειρήνης το Βασιλέα.