Δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ τοὺς συνοδοιπόρους του. Ὁ δρόμος μας δὲν εἶναι ὁ δικός τους. Πρέπει νὰ τὸ ποῦμε αὐτὸ μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ νὰ τὸ δείξουμε μὲ τὶς πράξεις μας. Μία ἐποχὴ πραγματικῆς ὁμολογίας ἔρχεται γιὰ μᾶς, μία ἐποχή, ποὺ ἴσως παραμείνουμε μόνοι καὶ διωκόμενοι. Στὸ βαθμὸ ποὺ ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Τοπικὲς Ἐκκλησίες ἔχουν πλέον εἰσέλθει στὶς τάξεις τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν» καὶ ἔχουν ὡς ἐκ τούτου προδώσει τὴν Ὀρθοδοξία καὶ προσκυνήσει τὸν Σατανά, ἔχει ἔρθει ἡ ὥρα τῆς πλήρους ἀπομονώσεώς μας. Δὲν μποροῦμε καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ ἀποστάτες τῆς ἀληθινῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι, ἐάν ἀπαιτηθεῖ, νὰ ἀναχωρήσουμε στὶς «κατακόμβες». Ἡ θέση μας ὡς μαχητὲς καὶ ὁμολογητὲς τῆς καθαρῆς καὶ ἀμόλυντης ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ, μᾶς θέτει κάτω ὰπὸ μεγάλη ὑποχρέωση, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ στὸ παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου