Ἀπὸ τὰς καραντίνας εἰς τήν «μεγάλην ἐπανεκκίνησιν»

Τοῦ Antony P. Mueller

Μὲ τὸ ποὺ ξέσπασε ἡ πανδημία τοῦ κορωνoϊοῦ, τὰ lockdown ἐπιτάχυναν τὴν ἐφαρμογὴ κάποιων σχεδιασμένων πλάνων γιὰ τὴ δημιουργία μιᾶς λεγόμενης νέας παγκόσμιας τάξης. Ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ Παγκόσμιου Οἰκονομικοῦ Φόρουμ (WEF), οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὴ χάραξη τῆς παγκόσμιας πολιτικῆς ὑποστηρίζουν μία «Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση» (Great Reset) μὲ τὴν πρόθεση νὰ ἐγκαθιδρύσουν μία παγκόσμια τεχνοκρατία. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι στὶς 18 Ὀκτωβρίου 2019, στὴ Νέα Ὑόρκη, τὸ WEF συμμετεῖχε στὸ «Event 201» στὴν ἄσκηση ἀντιμετώπισης πανδημιῶν ὑψηλοῦ κινδύνου, ποὺ διοργανώθηκε ἀπὸ τὸ Κέντρο John Hopkins.

Αὐτὴ ἡ ἐπερχόμενη τεχνοκρατία συνεπάγεται τὴ στενὴ συνεργασία μεταξὺ τῶν ἐπικεφαλῆς τῆς ψηφιακῆς βιομηχανίας καὶ τῶν κυβερνήσεων. Μὲ προγράμματα ὅπως τὸ ἐλάχιστο ἐγγυημένο εἰσόδημα καὶ ἡ ὑγειονομικὴ περίθαλψη γιὰ ὅλους, τὸ νέο εἶδος διακυβέρνησης συνδυάζει τὸν αὐστηρὸ κοινωνικὸ ἔλεγχο μὲ τὴν ὑπόσχεση μιᾶς ὁλοκληρωμένης «κοινωνικῆς δικαιοσύνης».

Ἡ ἀλήθεια, ὡστόσο, εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ νέα παγκόσμια τάξη ψηφιακῆς τυραννίας συνοδεύεται ἀπὸ ἕνα ὁλοκληρωμένο σύστημα κοινωνικοῦ καταλογισμοῦ, ἕνα point system συμπεριφορᾶς. Ἡ Λαϊκὴ Δημοκρατία τῆς Κίνας εἶναι ἡ πρωτοπόρος αὐτῆς τῆς μεθόδου παρακολούθησης καὶ ἐλέγχου ἀτόμων, ἑταιρειῶν καὶ κοινωνικοπολιτικῶν φορέων.

Γιὰ τὸ ἄτομο, ἡ ταυτότητά του περιορίζεται σὲ μία ἐφαρμογὴ ἢ ἕνα μικροτσίπ, ποὺ καταγράφει σχεδὸν ὁποιαδήποτε προσωπικὴ δραστηριότητα. Προκειμένου νὰ ἀποκτήσει μερικὰ ἀτομικὰ δικαιώματα, γιὰ παράδειγμα νὰ μετακινηθεῖ ἁπλῶς σὲ ἕνα συγκεκριμένο μέρος, ἕνα ἄτομο θὰ πρέπει νὰ ἐπιβεβαιώνει τὴν ὑποταγή του σὲ ἕνα δίκτυο κανονισμῶν, ποὺ ὁρίζουν λεπτομερῶς ποιὰ εἶναι ἡ «καλὴ συμπεριφορὰ» ποὺ θεωρεῖται ἐπωφελὴς γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τὸ περιβάλλον. Γιὰ παράδειγμα, κατὰ τὴ διάρκεια μιᾶς πανδημίας, αὐτὸ τὸ εἶδος ἐλέγχου θὰ ἐκτείνεται ἀπὸ τὴν ὑποχρέωση νὰ φορᾶτε μάσκα καὶ νὰ ἀσκεῖτε τὴν κοινωνικὴ ἀποστασιοποίηση, ἕως τὸ νὰ πρέπει νὰ κάνετε συγκεκριμένους ἐμβολιασμοὺς, γιὰ νὰ ὑποβάλετε μία αἴτηση γιὰ ἐργασία ἢ γιὰ ἕνα ταξίδι.

Ἐν ὀλίγοις, εἶναι ἕνα εἶδος κοινωνικῆς μηχανικῆς, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ ἀντίθετο μιᾶς φιλελεύθερης αὐθόρμητης τάξης ἢ ἀνάπτυξης. Ὅπως ὁ μηχανολόγος μηχανικὸς μὲ μία μηχανή, ἔτσι κι ὁ κοινωνικὸς μηχανικὸς – ἢ ὁ τεχνοκράτης – ἀντιμετωπίζει τὴν κοινωνία ὡς ἀντικείμενο. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ βίαιη καταστολὴ τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ τῶν προηγούμενων ἐποχῶν, ὁ σύγχρονος μηχανικός τῆς κοινωνίας θὰ προσπαθήσει νὰ κάνει τὴν κοινωνικὴ μηχανὴ νὰ λειτουργεῖ ἀπὸ μόνη της, σύμφωνα μὲ τὸ σχεδιασμό της. Γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτό, ὁ κοινωνικὸς μηχανικὸς πρέπει νὰ ἐφαρμόζει τοὺς νόμους τῆς κοινωνίας μὲ τὸν τρόπο ποὺ ὁ μηχανολόγος μηχανικὸς ἀκολουθεῖ τοὺς νόμους τῆς φύσης. Ἡ θεωρία συμπεριφορᾶς ἔχει φτάσει σὲ ἕνα τέτοιο στάδιο γνώσης, ποὺ καθιστᾶ πλέον ἐφικτὰ τὰ ὁράματα τῆς κοινωνικῆς μηχανικῆς. Οἱ μηχανισμοὶ τῆς κοινωνικῆς μηχανικῆς δὲν λειτουργοῦν μὲ ὠμὴ βία, ἀλλὰ ὑποδόρια μέσῳ τῆς παρώθησης .

Σύμφωνα μὲ τὴ νέα τάξη ποὺ ὁραματίζεται ἡ Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση, ἡ πρόοδος τῆς τεχνολογίας δὲν προορίζεται νὰ ἐξυπηρετήσει τὴ βελτίωση τῶν συνθηκῶν ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ νὰ ὑποτάξει τὸ ἄτομο στὴν τυραννία ἑνὸς τεχνοκρατικοῦ κράτους. «Οἱ εἰδικοὶ γνωρίζουν καλύτερα» εἶναι ἡ δικαιολογία.

Ἡ Ἀτζέντα

Τὸ σχέδιο γιὰ τὴ γενικὴ «ἐπιδιόρθωση» τοῦ κόσμου εἶναι τὸ πνευματικὸ τέκνο μιᾶς ὁμάδας ἐλὶτ ἐπιχειρηματιῶν, πολιτικῶν καὶ τῶν πνευματικῶν τους ἀκολούθων, ποὺ συγκεντρώνονταν στὸ Νταβὸς τῆς Ἑλβετίας, τὸν Ἰανουάριο κάθε ἔτους. Τὸ Παγκόσμιο Οἰκονομικὸ Φόρουμ, ποὺ δημιουργήθηκε τὸ 1971, ἔγινε ἀπὸ τότε ἕνα μεγάλο γεγονός, παγκόσμιας ἐμβέλειας. Περισσότεροι ἀπὸ τρεῖς χιλιάδες ἡγέτες ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο συμμετεῖ­χαν στὴ συνάντηση τοῦ 2020.

Ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ WEF, ἡ ἀτζέντα τῆς «Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης» λέει ὅτι ἡ ὁλοκλήρωση τοῦ τρέχοντος βιομηχανικοῦ μετασχηματισμοῦ ἀπαιτεῖ μία διεξοδικὴ ἀναθεώρηση καὶ ἐπιδιόρθωση τῆς οἰκονομίας, τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς κοινωνίας. Ἕνας τόσο ὁλοκληρωμένος μετασχηματισμὸς ἀπαιτεῖ τὴν μεταλλαγὴ τῆς ἀνθρώπινης συμπεριφορᾶς καί, ὡς ἐκ τούτου, ἕνας «Ὕστερος Ἄνθρωπος» ἀποτελεῖ μέρος τοῦ προγράμματος.

Τὸ Great Reset θὰ εἶναι τὸ θέμα τῆς 51ης συνάντησης τοῦ Παγκόσμιου Οἰκονομικοῦ Φόρουμ στὸ Νταβὸς τὸ 2021 . Ἡ ἀτζέντα του εἶναι ἡ δέσμευση νὰ μετατοπιστεῖ ἡ παγκόσμια οἰκονομία πρὸς «ἕνα πιὸ δίκαιο, βιώσιμο καὶ ἀνθεκτικὸ μέλλον». Τὸ πρόγραμμα ἀπαιτεῖ «ἕνα νέο κοινωνικὸ συμβόλαιο» ποὺ ἐπικεντρώνεται στὴ φυλετικὴ ἰσότητα, τὴν «κοινωνικὴ δικαιοσύνη», καὶ τὴν προστασία τῆς φύσης. Ἡ κλιματικὴ ἀλλαγὴ ἀπαιτεῖ ἀπὸ ἐμᾶς «νὰ ἀπελευθερώσουμε τὴν οἰκονομία ἀπὸ τὰ καύσιμα τοῦ ἄνθρακα» καὶ νὰ ἐπαναφέρουμε τὴν ἀνθρώπινη σκέψη καὶ συμπεριφορὰ «σὲ ἁρμονία μὲ τὴ φύση». Ὁ στόχος εἶναι ἡ οἰκοδόμηση «πιὸ ἴσων, πιὸ βιώσιμων, καὶ χωρὶς ἀποκλεισμούς, οἰκονομιῶν». Αὐτὴ ἡ νέα παγκόσμια τάξη πρέπει νὰ ἐφαρμοστεῖ «ἐπειγόντως», ὅπως ἀξιώνουν οἱ ὑποστηρικτές της στὸ WEF, καὶ ἐπισημαίνουν ὅτι ἡ πανδημία «ἔδειξε σὲ κοινὴ θέα τὴ μὴ βιωσιμότητα τοῦ συστήματός μας», τὸ ὁποῖο στερεῖται «κοινωνικῆς συνοχῆς».

Τὸ μεγάλο πλάνο ἐπανεκκίνησης τοῦ WEF εἶναι ἡ κοινωνικὴ μηχανικὴ στὸ ὑψηλότερο ἐπίπεδο. Οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς ἐπανεκκίνησης ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ ΟΗΕ ἀπέτυχε νὰ θεσπίσει τὴν τάξη στὸν κόσμο καὶ ὅτι δὲν μπόρεσε νὰ προωθήσει δυναμικὰ τὴν ἀτζέντα τῆς ἀειφόρου ἀνάπτυξης – γνωστὴ ὡς Ἀτζέντα 2030 – λόγῳ τοῦ γραφειοκρατικοῦ, ἀργοῦ καὶ ἀντιφατικοῦ τρόπου λειτουργίας του. Ἀντίθετα, οἱ δράσεις τῆς ὀργανωτικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ Παγκόσμιου Οἰκονομικοῦ Φόρουμ εἶναι σύντομες καὶ ἔξυπνες. Ὅταν θὰ ἔχει σχηματιστεῖ ἡ ἀπαιτούμενη συναίνεση, θὰ μπορεῖ νὰ ἐφαρμοστεῖ ἀπὸ τὴν παγκόσμια ἐλὶτ σὲ ὅλο τὸν κόσμο .

Κοινωνικὴ μηχανική

Ἡ ἰδεολογία τοῦ Παγκόσμιου Οἰκονομικοῦ Φόρουμ δὲν εἶναι οὔτε ἀριστερὴ οὔτε δεξιά, οὔτε προοδευτικὴ οὔτε συντηρητική, δὲν εἶναι ἐπίσης οὔτε φασιστικὴ οὔτε κομμουνιστική, ἀλλὰ εἶναι ἀπολύτως τεχνοκρατική. Ὡς ἐκ τούτου, περιλαμβάνει πολλὰ στοιχεῖα παλαιότερων κολεκτιβιστικῶν ἰδεολογιῶν.

Τὶς τελευταῖες δεκαετίες, προέκυψε στὶς ἐτήσιες συναντήσεις τοῦ Νταβὸς ἡ ὁμοφωνία ὅτι ὁ κόσμος χρειάζεται μία ἐπανάσταση καὶ ὅτι οἱ μεταρρυθμίσεις ἔχουν καθυστερήσει πολύ. Τὰ μέλη τοῦ WEF ὁραματίζονται μία σοβαρὴ ἀναταραχὴ σὲ ἕνα πολὺ σύντομο χρονικὸ διάστημα. Τὸ χρονικὸ διάστημα πρέπει νὰ εἶναι τόσο σύντομο, ποὺ οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δύσκολα θὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι ἐπισυμβαίνει μία ἐπανάσταση. Ἡ ἀλλαγὴ πρέπει νὰ εἶναι τόσο γρήγορη καὶ δραματική, ὥστε ὅσοι ἀντιληφθοῦν ὅτι ἐπισυμβαίνει μία ἐπανάσταση νὰ μὴ ἔχουν τὸ χρόνο νὰ κινητοποιηθοῦν ἐναντίον της.

Ἡ βασικὴ ἰδέα τοῦ Great Reset εἶναι ἡ ἴδια ἀρχὴ ποὺ καθοδήγησε τοὺς ριζοσπαστικοὺς μετασχηματισμοὺς τῆς γαλλικῆς, τῆς ρωσικῆς, καὶ τῆς κινεζικῆς ἐπανάστασης. Εἶναι ἡ ἰδέα τοῦ κονστρουκτιβιστικοῦ ὀρθολογισμοῦ ποὺ ἐνσωματώνεται στὸ κράτος. Ὡστόσο, σχέδια ὅπως τὸ Great Reset ἀφήνουν ἀναπάντητο τὸ ἐρώτημα τοῦ ποιὸς κυβερνᾶ τὸ κράτος. Τὸ ἴδιο τὸ κράτος δὲν κυβερνᾶ ἀπὸ μόνο του. Εἶναι ἕνα ὄργανο ἐξουσίας. Δὲν ἀποφασίζει τὸ ἀφηρημένο κράτος, ἀλλὰ οἱ ἡγέτες συγκεκριμένων πολιτικῶν κομμάτων καὶ ὁρισμένων κοινωνικῶν ὁμάδων.

Τὰ παλαιότερα ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα χρειάζονταν μαζικὲς ἐκτελέσεις καὶ στρατόπεδα συγκέντρωσης, γιὰ νὰ διατηρήσουν τὴν ἐξουσία τους. Τώρα, μὲ τὴ βοήθεια τῶν νέων τεχνολογιῶν, πιστεύεται ὅτι οἱ διαφωνοῦντες μποροῦν εὔκολα νὰ ἀναγνωριστοῦν καὶ νὰ περιθωριοποιηθοῦν. Ὅσοι δὲν συμμορφώνονται θὰ ἀποσιωποῦνται, καθὼς ὅλες οἱ ἀποκλίνουσες ἀπόψεις θὰ ἀπαξιώνονται ὡς ἠθικὰ ἀπεχθεῖς.

Οἱ καραντίνες τοῦ 2020 προσφέρουν πιθανῶς μία προεπισκόπηση τοῦ πῶς θὰ λειτουργεῖ αὐτὸ τὸ σύστημα. Τὸ lockdown λειτούργησε σὰν νὰ ἦταν ἐνορχηστρωμένο – καὶ ἴσως νὰ ἦταν πράγματι. Σὰν νὰ ἀκολουθοῦσαν τὴν ἴδια ἐντολὴ , οἱ ἡγέτες μεγάλων καὶ μικρῶν κρατῶν – καὶ διαφορετικῶν σταδίων οἰκονομικῆς ἀνάπτυξης – ἐφάρμοσαν σχεδὸν πανομοιότυπα μέτρα. Ὄχι μόνο ἐνήργησαν ἀπὸ κοινοῦ πολλὲς κυβερνήσεις, ἀλλὰ ἐφάρμοσαν ἐπίσης αὐτὰ τὰ μέτρα μὲ ἐλάχιστη ἔγνοια γιὰ τὶς τρομερὲς συνέπειες ἑνὸς παγκόσμιου lockdown.

Οἱ μῆνες τῆς οἰκονομικῆς στασιμότητας ἔχουν καταστρέψει τὴν οἰκονομικὴ βάση ἑκατομμυρίων οἰκογενειῶν. Μαζὶ μὲ τὴν κοινωνικὴ ἀποστασιοποίηση, τὰ ἀπαγορευτικὰ δημιούργησαν μία μᾶζα ἀνθρώπων ποὺ δὲν μποροῦν νὰ φροντίσουν τὸν ἑαυτό τους. Πρῶτον, οἱ κυβερνήσεις κατέστρεψαν τὰ πρὸς τὸ ζῆν τους, καὶ στὴ συνέχεια οἱ πολιτικοὶ ἐμφανίστηκαν ὡς σωτῆρες. Τὸ αἴτημα γιὰ κρατικὴ βοήθεια δὲν περιορίζεται πλέον σὲ συγκεκριμένες ὁμάδες ἀνθρώπων, ἀλλὰ ἔχει γίνει ἀνάγκη τῶν μαζῶν.

Κάποτε, ἡ ὑγεία τοῦ κράτους ἐξασφαλιζόταν μὲ τὸν πόλεμο. Τώρα ἐξασφαλίζεται μὲ τὸν φόβο τῶν ἀσθενειῶν. Αὐτὸ ποὺ μᾶς περιμένει δὲν εἶναι ἡ φαινομενικὴ θαλπωρὴ ἑνὸς καλοκάγαθου ὁλοκληρωμένου κράτους πρόνοιας μὲ ἕνα ἐγγυημένο ἐλάχιστο εἰσόδημα, καθὼς καὶ ὑγειονομικὴ περίθαλψη καὶ ἐκπαίδευση γιὰ ὅλους. Οἱ καραντίνες καὶ οἱ συνέπειές τους μᾶς ἔδωσαν μία πρόγευση τοῦ τί ἔρχεται: μία μόνιμη κατάσταση φόβου, ἕνας αὐστηρὸς ἔλεγχος τῆς συμπεριφορᾶς, μία μαζικὴ ἀπώλεια θέσεων ἐργασίας, καὶ μία αὐξανόμενη ἐξάρτηση τῶν πολιτῶν ἀπὸ τὰ κράτη.

Μὲ τὰ μέτρα ποὺ πάρθηκαν μόλις ξέσπασε ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, ἔγινε ἕνα μεγάλο βῆμα γιὰ τὴν ἐπανεκκίνηση τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας. Χωρὶς λαϊκὴ ἀντίσταση, τὸ τέλος τῆς πανδημίας δὲν θὰ σημάνει τὸ τέλος τῶν ἀπαγορευτικῶν μέτρων καὶ τῆς κοινωνικῆς ἀποστασιοποίησης. Πρὸς τὸ παρόν, ὡστόσο, οἱ ἀντίπαλοι τῆς νέας παγκόσμιας τάξης τῆς ψηφιακῆς τυραννίας ἔχουν ἀκόμη πρόσβαση στὰ μέσα ἐνημέρωσης καὶ στὶς διαδικτυακὲς πλατφόρμες, γιὰ νὰ διαφωνοῦν. Ὡστόσο, ὁ χρόνος τελειώνει. Οἱ ἐνορχηστρωτὲς τῆς νέας παγκόσμιας τάξης ὀσμίστηκαν αἷμα. Ὁ χαρακτηρισμὸς τοῦ κορωνοϊοῦ ὡς πανδημία ἔχει ἐξυπηρετήσει ἀφάνταστα τὴν προώθηση τῆς ἀτζέντας τοῦ Great Reset. Μόνο ἡ μαζικὴ ἐναντίωση μπορεῖ νὰ ἐπιβραδύνει, καὶ τελικὰ νὰ σταματήσει, τὴν ἐπέκταση τῆς ἐξουσίας τῆς τυραννικῆς τεχνοκρατίας ποὺ ἀναδύεται.

Ἀπόδοση στὰ Ἑλληνικά: Νίκος Μαρὴς

Σημ.: Ὁ Antony P. Mueller εἶναι Γερμανὸς καθηγητὴς οἰκονομικῶν, ποὺ σήμερα διδάσκει στὴ Βραζιλία. Δεῖτε τὸν ἱστότοπο καὶ τὸ ἱστολόγιό του mises.org

 

“O.T.”