Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

Η ἐπίσκεψις τοῦ Πάπα εἰς τό Φανάριον καί ἡ ἀντίστοιχος τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου τῶν Νεοημερολογιτῶν εἰς τό Βατικανόν μέ τάς συμπροσευχάς καί τούς λόγους, οἱ ὁποῖοι ἀντηλλάγησαν, ἀποδεικνύει ὅτι ἡ οἰκουμενιστική πορεία τῶν ἡγετῶν τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ ἐπιταχύνεται. Οἱ ῞Αγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν ὅτι ὁ μόνος τρόπος ἀντιδράσεως πρέπει νά εἶναι ἡ διακοπή τοῦ μνημοσύνου τοῦ ὀνόματός των καί ἡ ἐκκλησιαστική κοινωνία μετ᾿ αὐτῶν. Μόνον μέ αὐτόν τόν τρόπο ἐνδέχεται να συνετισθοῦν καί νά ἀλλάξουν πορείαν. Ο Καθηγητής κ. Παναγιώτης ῾Ηλιόπουλος εἰς πρόσφατον ὁμιλίαν του ἀνέφερε σχετικά παραδείγματα ἀπό τήν ἱστορίαν τῆς ᾿Εκκλησίας. Ὅταν οἱ ῞Αγιοι Πατέρες συναντοῦσαν κληρικό πού δέν ὀρθοτομοῦσε τόν λόγο τῆς ἀληθείας, ἦταν δηλαδή αἱρετικός, δέν συμπροσεύχονταν καί δέν συλλειτουργοῦσαν μαζί του, ἔπαυαν δέ νά ἀναφέρουν το ὄνομά του στίς ἱερές ἀκολουθίες (διακοπή μνημοσύνου) ἄν ἦταν ποιμένας τους. Στή συνέχεια θά ἀναφέρω ἀπό τήν ἱστορία τῆς ᾿Εκκλησίας μερικά περιστατικά διακοπῆς μνημοσύνου, Πατριαρχῶν Κων/πόλεως κυρίως, ἀπό κορυφαίους πατέρες τῆς ἐκκλησίας, πού ἔκαναν μάλιστα πρό Συνοδικῆς ἀποφάσεως, μερικές δέ φορές μετά ἀπό αἱρετικές ψευδοσυνόδους.
Μέ ἀπόφαση τῆς ἐν ᾿Αντιοχείᾳ Συνόδου 379, ἐστάλη στήν Κων/πολη, πρός ἐνίσχυση τῶν ἐκεῖ Ορθοδόξων, ὁ ῞Αγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζινός. ῞Οταν ἔφτασε στή Βασιλεύουσα ὁ ῞Αγιος Γρηγόριος δεν μνημόνευε τόν Πατριάρχη Δημόφιλο, καθότι ἀρειανός. ῞Οταν μετά δύο χρόνια συνῆλθε ἡ Β´ Οἰκουμενική Σύνοδος (381), ὄχι μόνο δέν ἐτιμώρησε τόν ῞Αγιο Γρηγόριο, ἀλλά καί τόν ἐξέλεξε πρόεδρο τῆς Συνόδου.                      

2- ῞Οταν τό 428 ἔγινε Πατριάρχης Κων/πόλεως ὁ αἱρετικός Νεστόριος, οἱ ᾿Ορθόδοξοι κληρικοί ἔπαυαν ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλον νά τόν μνημονεύουν στίς ἱερές ἀκολουθίες, ἐνῶ ὁ λαός ἔβγαινε ἀπό τις ἐκκλησίες πού μνημόνευαν τό ὄνομά του κραυγάζοντας «βασιλέα ἔχομεν, ἐπίσκοπον οὐκ ἔχομεν». Ο τότε πατριάρχης ᾿Αλεξανδρείας ῞Αγιος Κύριλλος, σέ ἐπιστολές του πρός τόν κλῆρο καί τόν λαό τῆς Κων/πόλεως παρότρυνε σέ ἀγῶνα καί στή διακοπή τοῦ μνημοσύνου τοῦ Νεστορίου. Πρέπει να σημειώσουμε ὅτι ὅλα αὐτά ἔγιναν 3 χρόνια περίπου πρίν συνέλθει ἡ Γ´ Οἰκουμενική Σύνοδος (431), ἡ ὁποία κατεδίκασε τόν Νεστόριο καί δικαίωσε τή στάση τῶν ᾿Ορθοδόξων, πού εἶχαν διακόψει κάθε κοινωνία μαζί του.                

3-Εβδομος αἰῶνας Κων/πολη. Εμφανίζεται τότε ἡ αἵρεση τοῦ μονοθελητισμοῦ. Ολοι οἱ πατριάρχες εἶχαν δεχτεῖ τήν αἵρεση αὐτή. Τή σημαία τῆς ὀρθῆς πίστεως κράτησαν δύο μοναχοί· ὁ ῞Αγιος Μάξιμος ὁ ῾Ομολογητής καί ὁ Σωφρόνιος, ὁ μετέπειτα Πατριάρχης ῾Ιεροσολύμων. Ο ῞Αγιος Μάξιμος διέκοψε τό μνημόσυνον τῶν αἱρετικῶν Πατριαρχῶν Κων/πόλεως, γι' αὐτό καί διώχτηκε σκληρά. Τον ἀναθεμάτισαν, τοῦ ἔκοψαν τό δεξί του χέρι, τοῦ ἔκοψαν τή γλῶσσα καί τόν ἐξόρισαν στόν Καύκασο σε ἡλικία 80 ἐτῶν. Ολα αὐτά συνέβησαν εἴκοσι χρόνια τουλάχιστον πρίν συνέλθει ἡ ΣΤ´ Οἰκουμενική Σύνοδος (680), δεκαοχτώ χρόνια μετά τόν θάνατο τοῦ ῾Αγίου Μαξίμου (662) ἡ ὁποία ἐδικαίωσε τόν ἀγῶνα τοῦ ῾Αγίου Μαξίμου καί καταδίκασε πέντε Πατριάρχες...