Κίβδηλη Συνείδηση --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Επί των ημερών μας η λογική έχει υποχωρήσει και κατισχύει ο παραλογισμός και δη η υποβόσκουσα κοινωνική σχιζοφρένεια των πολιτών, οι οποίοι ακουσίως,έχουν αυτό-παραδοθεί καθ’ ολοκληρίαν, εις την παραπληροφόρηση και την επιλεκτική αξιολόγηση ειδήσεων, εκ των στρατευμένων Μ.Μ.Ε, τα οποία δρουν, ανυπερθέτως, ως «Δούρειοι ίπποι», ορισμένου εσμού πολιτικών συμφερόντων.

Η επιλήψιμη αυτή στάση των εξωνημένων Μ.Μ.Ε αλλά και μέρος του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, αποβλέπει εις την δημιουργία, μίας διανοητικά λοβοτομημένης μάζας, η οποία άκριτα και άκρατα, άνευ ουδεμίας κριτικής αντιστάσεως και συγκροτημένης σκέψεως προς στάθμιση των  τρεχουσών γεγονότων, θα άγεται και θα φέρεται εσαεί, από την εκάστοτε εξουσία, η οποία θα εξυπηρετεί, ιδιοτελείς σκοπιμότητες.
-----------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἔτσι εἶναι, δυστυχῶς, κ. Κατσιβαρδᾶ. Ἡ Ἑλλάς κατήντησεν ἕν «ἀπέραντον φρενοκομεῖον», ὅπως εἶπεν πρό μερικῶν δεκαετιῶν ὁ Κ. Καραμανλῆς ὁ πρεσβύτερος, εἰς τήν δημιουργίαν τοῦ ὁποίου συνέβαλε τά μέγιστα καί ὁ ἴδιος. Ἦρθαν τά πάνω κάτω! Εἴμεθα εἰς τήν ἐποχήν διά τήν ὁποίαν ὡμίλησεν ὁ Προφήτης Ἠσαΐας πρό 2800 περίπου ἐτῶν: «Οὐαί οἱ λέγοντες τό πονηρόν καλόν καί τό καλόν πονηρόν, οἱ τιθέντες τό σκότος φῶς καί τό φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τό πικρόν γλυκύ καί τό γλυκύ πικρόν. Οὐαί οἱ συνετοί ἐν ἑαυτοῖς καί ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες ... οἱ δικαιοῦντες τόν ἀσεβῆ ἕνεκεν δώρων καί τό δίκαιον τοῦ δικαίου αἴροντες» (Ἠσ. 5:20-23).

Η πηδαλιούχηση της κοινωνίας και η διαμόρφωσή της, ως δρώσης μάζας, συνιστά αυτοσκοπό, διότι τοιουτοτρόπως, η εκάστοτε εξουσία επιβάλλει εις το διηνεκές τα αντιλαϊκά και αντι-εθνικά της σχέδια, σφετεριζόμενη ανεπαισθήτως, τον πνευματικού ευνουχισμό της λειτουργικά αναλφάβητης μάζας.

Αυτόθροη συνέπεια της προπεριγραφείσας ανωτέρω καταστάσεως είναι η κύηση του φαινομένου του κοινωνικού μιθριδατισμού, σύμφωνα με το οποίο ο πολίτης εθισμένος από την πλύση εγκεφάλου και την εξάρθρωση της σκέψεως του, καταφάσκει και αποδέχεται, άνευ ουδεμίας αντιδράσεως, οιαδήποτε πολιτική απόφαση εκ της καθεστηκυίας τάξεως, ακόμη και εάν  δια αυτής, παραβλάπτονται καταφώρως τα θεμελιώδη δικαιώματά του, ή υποσκάπτεται προδήλως και ευθέως η ιδική του πρόοδος και εξέλιξη.

Οι φαύλες  αυτές πρακτικές εφαρμόζονται προς τις «μαζικές κοινωνίες» των αφιονισμένων καταναλωτών, ίνα τους πειθαναγκάσουν προς έναν στρεβλό τρόπο σκέψης ούτως ώστε, προϊόντος του χρόνου, (οι μάζες αυτές), να καθίστανται ευχερέστερα, αποδέκτες των κίβδηλων αξιών «του εκάστου συστήματος».

Η παράνοια σήμερα έγκειται εις το γεγονός ότι, η ωμή βία, οι αξιόποινες πράξεις, η τρομοκρατία, εις τον χώρο των πανεπιστημίων, θεωρούνται ελευθερία και άσυλο, με αποτέλεσμα η ανομία να κείται εις το απυρόβλητο, οι οικονομικοί μετανάστες κατά κατάλυση, πρωτίστως, της Διεθνούς Συμβάσεως της Γενεύης, ονομάζονται συλλήβδην ως πρόσφυγες, Ο Σύριζα, ένα χρεοκοπημένο ξενόδουλο κόμμα εξουσίας, με ιδεοληπτικές αγκυλώσεις, της πεπερασμένης ελευθεριάζουσας «μετα-νεωτερικότητας», χαρακτηρίζεται πρόοδος, και ο Νόμος περί Ρατσισμού, ο οποίος επενεργεί ως δρακόντεια αστυνομία σκέψεως και προκρούστεια λογοκρισία, ταχθείσα προς την εξουδετέρωση των αντιφρονούντων, ως οιονεί σύγχρονη πιστοποίηση φρονημάτων, να λογίζεται ως δημοκρατία και ελευθερία.

Εν κατακλείδι καθίσταται πασίδηλο ότι  η εποχή μας τέμνει προς τον παραλογισμό, η αφτιασίδωτη δε αλήθεια, είναι ότι βιώνουμε μία νεοπαγή δικτατορία σκέψεως, η οποία λαμβάνει τα πιο απηνή και αμείλικτα κατασταλτικά μέτρα προς τους αντιρρησίες συνειδήσεως, όλη αυτή η βίαιη συμπεριφορά προς τους πολίτες εκπορεύεται από τον άνωθεν επιβεβλημένο φασισμό της πολιτικής ορθότητας της μειοψηφίας των εμπνευστών και αρχιτεκτόνων της, εις βάρος της πλειοψηφίας.