Τα αίτια της παρακμής και η ευθύνη των πολιτών
Από τον Παναγιώτη Χ. Δούμα*
Όποιος είχε τη διάθεση, τον χρόνο, την υπομονή και την αντοχή να παρακολουθήσει τη διήμερη διαδικασία που οδήγησε στην παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση δεν μπορεί παρά να απογοητεύθηκε. Η παρέλαση αυτή του συνόλου του ανώτατου πολιτικού προσωπικού της χώρας κατέδειξε ουσιαστικά τα αίτια που βρισκόμαστε σ’ αυτήν την κατάσταση.
Η ηθική, πνευματική και κατ’ επέκτασιν πολιτική κατάπτωση της ελίτ του πολιτικού κόσμου μας σίγουρα δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι ένα φαινόμενο που εξαπλώθηκε σταδιακά από την εποχή που οι ίδιοι οι ηγέτες αυτής της ελίτ παρέκαμψαν τους στοιχειώδεις κανόνες συμπεριφοράς και ήθους.
Από την εποχή που ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε εκείνο το νεύμα στη Δήμητρα Λιάνη κατεβαίνοντας τη σκάλα του αεροπλάνου και κατά την οποία ο αυριανισμός άρχισε να κυριαρχεί ως δεσπόζουσα τάση στον δημοσιογραφικό χώρο. Και δεν είναι τυχαία αυτή η παράλληλη πορεία πολιτικής και δημοσιογραφίας, καθώς η δεύτερη διαμορφώνει χαρακτήρες, απόψεις και τρόπους ζωής, που με τη σειρά τους οδηγούν τον λαό στις επιλογές του εντός του «παραβάν».
Τη δεύτερη και τελευταία ημέρα της εν λόγω συνεδριάσεως είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τη ζύμωση αυτών των δύο κόσμων, δημοσιογράφων και πολιτικών, εντός Κοινοβουλίου. Ουδείς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν παρακολουθούσε τη συνεδρίαση. Ακόμη και οι ίδιοι οι βουλευταί αποχωρούσαν από την αίθουσα της Ολομέλειας μετά την ομιλία τους και έσπευδαν στο κυλικείο, και δη στην αίθουσα καπνιστών - ναι, μέσα σ’ όλα τα προνόμια οι βουλευταί έχουν και αυτό του καπνίσματος σε ειδικό χώρο, εν αντιθέσει με τους λοιπούς πολίτες.
Η Βουλή των Ελλήνων εν έτει 2019 είναι ένας θλιβερός τόπος συναντήσεως παρακμιακών στοιχείων, που δυστυχώς απεικονίζει τη χρεοκοπία όχι μόνον του πολιτικού κόσμου, αλλά και όσων εκπροσωπεί. Υπάρχει, όμως, μια ευκαιρία εδώ. Μπορεί από την οικονομική χρεοκοπία μας να μη δυνάμεθα να μηδενίσουμε το κοντέρ, η δημοκρατία μας, όμως, προσφέρει -τουλάχιστον ακόμη- τη δυνατότητα να το κάνουμε ως προς τους πολιτικούς ηγέτες και εκπροσώπους μας. Και αυτό δεν έχει τόσο να κάνει με κόμματα όσο με τα πρόσωπα και τα κριτήρια που τα οδηγούν στην εξουσία.
Ας κοπιάσουν, λοιπόν, λίγο περισσότερο οι πολίτες κατά την αναζήτηση των εκπροσώπων τους. Ας μην αρκεστούν σε αυτούς με το χρήμα και τα μέσα, που τους επιτρέπουν να μπαίνουν στο σπίτι καθενός μέσω της ανίερης συμμαχίας και της διαπλοκής τους με τον δημοσιογραφικό κόσμο. Ας αναζητήσουν αυτό που πραγματικά έχουν ανάγκη και όχι αυτό που τους πλασάρουν ότι έχουν ανάγκη. Κι ας καταλάβουν επιτέλους ότι πάνω και από την τρέχουσα ευημερία τους είναι το μέλλον των παιδιών τους.
Κυρίως, όμως, όποια ιδεολογία κι αν πρεσβεύουν, ας αναζητήσουν στους εκλεκτούς τους το ήθος και την εντιμότητα, που συχνά είναι διακριτά με μια ματιά.
*Επιχειρηματίας, επικεφαλής της Κίνησης «Εθνος & Ελευθερία», panayotis@doumas.gr
Από τον Παναγιώτη Χ. Δούμα*
Όποιος είχε τη διάθεση, τον χρόνο, την υπομονή και την αντοχή να παρακολουθήσει τη διήμερη διαδικασία που οδήγησε στην παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση δεν μπορεί παρά να απογοητεύθηκε. Η παρέλαση αυτή του συνόλου του ανώτατου πολιτικού προσωπικού της χώρας κατέδειξε ουσιαστικά τα αίτια που βρισκόμαστε σ’ αυτήν την κατάσταση.
Η ηθική, πνευματική και κατ’ επέκτασιν πολιτική κατάπτωση της ελίτ του πολιτικού κόσμου μας σίγουρα δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι ένα φαινόμενο που εξαπλώθηκε σταδιακά από την εποχή που οι ίδιοι οι ηγέτες αυτής της ελίτ παρέκαμψαν τους στοιχειώδεις κανόνες συμπεριφοράς και ήθους.
Από την εποχή που ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε εκείνο το νεύμα στη Δήμητρα Λιάνη κατεβαίνοντας τη σκάλα του αεροπλάνου και κατά την οποία ο αυριανισμός άρχισε να κυριαρχεί ως δεσπόζουσα τάση στον δημοσιογραφικό χώρο. Και δεν είναι τυχαία αυτή η παράλληλη πορεία πολιτικής και δημοσιογραφίας, καθώς η δεύτερη διαμορφώνει χαρακτήρες, απόψεις και τρόπους ζωής, που με τη σειρά τους οδηγούν τον λαό στις επιλογές του εντός του «παραβάν».
Τη δεύτερη και τελευταία ημέρα της εν λόγω συνεδριάσεως είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τη ζύμωση αυτών των δύο κόσμων, δημοσιογράφων και πολιτικών, εντός Κοινοβουλίου. Ουδείς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν παρακολουθούσε τη συνεδρίαση. Ακόμη και οι ίδιοι οι βουλευταί αποχωρούσαν από την αίθουσα της Ολομέλειας μετά την ομιλία τους και έσπευδαν στο κυλικείο, και δη στην αίθουσα καπνιστών - ναι, μέσα σ’ όλα τα προνόμια οι βουλευταί έχουν και αυτό του καπνίσματος σε ειδικό χώρο, εν αντιθέσει με τους λοιπούς πολίτες.
Η Βουλή των Ελλήνων εν έτει 2019 είναι ένας θλιβερός τόπος συναντήσεως παρακμιακών στοιχείων, που δυστυχώς απεικονίζει τη χρεοκοπία όχι μόνον του πολιτικού κόσμου, αλλά και όσων εκπροσωπεί. Υπάρχει, όμως, μια ευκαιρία εδώ. Μπορεί από την οικονομική χρεοκοπία μας να μη δυνάμεθα να μηδενίσουμε το κοντέρ, η δημοκρατία μας, όμως, προσφέρει -τουλάχιστον ακόμη- τη δυνατότητα να το κάνουμε ως προς τους πολιτικούς ηγέτες και εκπροσώπους μας. Και αυτό δεν έχει τόσο να κάνει με κόμματα όσο με τα πρόσωπα και τα κριτήρια που τα οδηγούν στην εξουσία.
Ας κοπιάσουν, λοιπόν, λίγο περισσότερο οι πολίτες κατά την αναζήτηση των εκπροσώπων τους. Ας μην αρκεστούν σε αυτούς με το χρήμα και τα μέσα, που τους επιτρέπουν να μπαίνουν στο σπίτι καθενός μέσω της ανίερης συμμαχίας και της διαπλοκής τους με τον δημοσιογραφικό κόσμο. Ας αναζητήσουν αυτό που πραγματικά έχουν ανάγκη και όχι αυτό που τους πλασάρουν ότι έχουν ανάγκη. Κι ας καταλάβουν επιτέλους ότι πάνω και από την τρέχουσα ευημερία τους είναι το μέλλον των παιδιών τους.
Κυρίως, όμως, όποια ιδεολογία κι αν πρεσβεύουν, ας αναζητήσουν στους εκλεκτούς τους το ήθος και την εντιμότητα, που συχνά είναι διακριτά με μια ματιά.
*Επιχειρηματίας, επικεφαλής της Κίνησης «Εθνος & Ελευθερία», panayotis@doumas.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου