Ευάρεστος ο Όσιος Πατήρ
ημών ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Λέοντος Ε΄ του Αρμενίου του
Εικονομάχου, βασιλεύσαντος κατά τα έτη ωιγ-ωκ (813-820), καταγόμενος εκ της
επαρχίας Γαλατών, υιός περιφήμων γονέων. Αφ΄ ου δε ο ρηθείς Λέων εφονεύθη,
διεδέχθη την βασιλείαν Μιχαήλ Β΄ ο καλούμενος Τραυλός εν έτει ωκ΄ (820). Επειδή
δε και αυτός ήτο αισχρότατος και ομοιότροπος με τον προλαβόντα Λέοντα, έλαβε
την προσήκουσαν τιμωρίαν.
Όταν δε ο Άγιος ούτος έφθασεν εις ηλικίαν τινά, επεδόθη εις την εκμάθησιν των ιερών γραμμάτων· και εκ των γραμμάτων διδασκόμενος, συμπεριεφέρετο προς πάντας δια τρόπων αρίστων, ήτοι εγίνετο εις τους γονείς του ευπειθής, εις τους φίλους και γείτονας χαριέστατος, εις τους ξένους και αυτόχθονας καταδεκτικός και με ένα λόγον εδείκνυε δια των έργων αληθεύουσαν την ονομασίαν του, ευάρεστος εις όλους γινόμενος. Επειδή δε ετρώθη ο Όσιος υπό του έρωτος της των Μοναχών πολιτείας επορεύθη εις την Κωνσταντινούπολιν μετά του πατρός του, και εκεί εφιλοξενήθησαν υπό Κωνσταντινουπολίτου τινός, Βρυεννίου ονομαζομένου, όστις ήτο συγγενής του, και ύστερον ετιμήθη με το του πατρικίου αξίωμα. Αφ΄ ου δε παρήλθον ολίγαι ημέραι, εστάλη ο ρηθείς πατρίκιος από την βασίλισσαν Θεοδώραν, την σύζυγον Θεοφίλου του εικονομάχου, πρέσβυς και απεσταλμένος εις τους Βουλγάρους· μέλλων δε εκεί να υπάγη συμπαρέλαβε μεθ΄ εαυτού και τον Ευάρεστον. Όταν δε έφθασαν εις τόπον λεγόμενον Σκόπελον και ανεπαύθησαν ολίγον από τους κόπους της οδοιπορίας, τότε ο μακάριος Ευάρεστος, κατά τινα θεϊκήν οικονομίαν, απαντά γέροντα, όστις διήγε την Μοναχικήν Πολιτείαν και απολαμβάνει μετ΄ αυτού τον παλαιόθεν παρ΄ αυτού ποθούμενον σκοπόν. Κουρεύσας λοιπόν την κόμην του, προθύμως υπέκυψε τον τράχηλόν του υπό τον σωτήριον ζυγόν του Χριστού, γενόμενος Μοναχός· ευρών δε και βιβλίον του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, ανέγνωσε τούτο και κατενύχθη· όθεν εσπούδαζε να γίνη πληρωτής, δια των έργων, των διδασκαλιών του βιβλίου εκείνου. Βλέπων ο Γέρων την ζέουσαν προθυμίαν, την οποίαν είχεν ο νέος εις την αρετήν, εφωδίασεν αυτόν με ευχάς και συστατικά γράμματα, και ούτω τον έστειλεν εις το Μοναστήριον του Στουδίου. Γενόμενος δε ο Όσιος δεκτός υπό των εκεί Πατέρων και αδελφών, εμβήκεν εις πνευματικούς αγώνας, εκλέξας δε και ένα αδελφόν υπερέχοντα τους άλλους κατά την αρετήν, είχε τούτον Γέροντα και συγκοινωνόν όλων των υποθέσεων της ζωής του. Τόσην δε νηστείαν και εγκράτειαν μετρεχειρίζετο ο αοίδιμος, ώστε άπαξ της εβδομάδος μόνον έτρωγεν ολίγον άρτον κατεσκευασμένον από κρίθινον άλευρον και από πίτυρα και από ζωμόν λαχάνων. Την δε οσφύν και τον λαιμόν του είχε δεδεμένα με δύο κρίκους σιδηρούς και βαρυτάτους, τους οποίους συνέσφιγγον προς αλλήλους δύο έτεραι αλύσεις περασμέναι δια των ώμων και του στήθους του. Διατί όμως να περιττολογώμεν; Αδύνατον είναι εις ημάς να απαριθμήσωμεν όλους τους αγώνας, τους οποίους μετεχειρίζετο ο τρισμακάριος ούτος Ευάρεστος. Με τοιαύτα λοιπόν θεάρεστα κατορθώματα διανύσας τον βίον του και ζήσας έτη εβδομήκοντα εννέα, προς Κύριον εξεδήμησε. Το δε τίμιον αυτού Λείψανον ενεταφιάσθη εις το Μοναστήριον το επονομαζόμενον του Κοκοροβίου.
Όταν δε ο Άγιος ούτος έφθασεν εις ηλικίαν τινά, επεδόθη εις την εκμάθησιν των ιερών γραμμάτων· και εκ των γραμμάτων διδασκόμενος, συμπεριεφέρετο προς πάντας δια τρόπων αρίστων, ήτοι εγίνετο εις τους γονείς του ευπειθής, εις τους φίλους και γείτονας χαριέστατος, εις τους ξένους και αυτόχθονας καταδεκτικός και με ένα λόγον εδείκνυε δια των έργων αληθεύουσαν την ονομασίαν του, ευάρεστος εις όλους γινόμενος. Επειδή δε ετρώθη ο Όσιος υπό του έρωτος της των Μοναχών πολιτείας επορεύθη εις την Κωνσταντινούπολιν μετά του πατρός του, και εκεί εφιλοξενήθησαν υπό Κωνσταντινουπολίτου τινός, Βρυεννίου ονομαζομένου, όστις ήτο συγγενής του, και ύστερον ετιμήθη με το του πατρικίου αξίωμα. Αφ΄ ου δε παρήλθον ολίγαι ημέραι, εστάλη ο ρηθείς πατρίκιος από την βασίλισσαν Θεοδώραν, την σύζυγον Θεοφίλου του εικονομάχου, πρέσβυς και απεσταλμένος εις τους Βουλγάρους· μέλλων δε εκεί να υπάγη συμπαρέλαβε μεθ΄ εαυτού και τον Ευάρεστον. Όταν δε έφθασαν εις τόπον λεγόμενον Σκόπελον και ανεπαύθησαν ολίγον από τους κόπους της οδοιπορίας, τότε ο μακάριος Ευάρεστος, κατά τινα θεϊκήν οικονομίαν, απαντά γέροντα, όστις διήγε την Μοναχικήν Πολιτείαν και απολαμβάνει μετ΄ αυτού τον παλαιόθεν παρ΄ αυτού ποθούμενον σκοπόν. Κουρεύσας λοιπόν την κόμην του, προθύμως υπέκυψε τον τράχηλόν του υπό τον σωτήριον ζυγόν του Χριστού, γενόμενος Μοναχός· ευρών δε και βιβλίον του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, ανέγνωσε τούτο και κατενύχθη· όθεν εσπούδαζε να γίνη πληρωτής, δια των έργων, των διδασκαλιών του βιβλίου εκείνου. Βλέπων ο Γέρων την ζέουσαν προθυμίαν, την οποίαν είχεν ο νέος εις την αρετήν, εφωδίασεν αυτόν με ευχάς και συστατικά γράμματα, και ούτω τον έστειλεν εις το Μοναστήριον του Στουδίου. Γενόμενος δε ο Όσιος δεκτός υπό των εκεί Πατέρων και αδελφών, εμβήκεν εις πνευματικούς αγώνας, εκλέξας δε και ένα αδελφόν υπερέχοντα τους άλλους κατά την αρετήν, είχε τούτον Γέροντα και συγκοινωνόν όλων των υποθέσεων της ζωής του. Τόσην δε νηστείαν και εγκράτειαν μετρεχειρίζετο ο αοίδιμος, ώστε άπαξ της εβδομάδος μόνον έτρωγεν ολίγον άρτον κατεσκευασμένον από κρίθινον άλευρον και από πίτυρα και από ζωμόν λαχάνων. Την δε οσφύν και τον λαιμόν του είχε δεδεμένα με δύο κρίκους σιδηρούς και βαρυτάτους, τους οποίους συνέσφιγγον προς αλλήλους δύο έτεραι αλύσεις περασμέναι δια των ώμων και του στήθους του. Διατί όμως να περιττολογώμεν; Αδύνατον είναι εις ημάς να απαριθμήσωμεν όλους τους αγώνας, τους οποίους μετεχειρίζετο ο τρισμακάριος ούτος Ευάρεστος. Με τοιαύτα λοιπόν θεάρεστα κατορθώματα διανύσας τον βίον του και ζήσας έτη εβδομήκοντα εννέα, προς Κύριον εξεδήμησε. Το δε τίμιον αυτού Λείψανον ενεταφιάσθη εις το Μοναστήριον το επονομαζόμενον του Κοκοροβίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου