Οι σημερινοί χριστιανοὶ δὲν μποροῦν νὰ καυχηθοῦν ὅτι ἀγωνίζονται
γιὰ τὴν τήρηση καὶ ἀνάπτυξη τοῦ ὀρθοδόξου ἤθους. Χωρὶς πολλὲς ἀναστολὲς
καταπατοῦν τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἀρνοῦνται νὰ ἔλθουν σὲ ἀντίθετη μὲ τὴν
κυριαρχοῦσα κοσμικὴ νοοτροπία, ποὺ λέει ὅτι ὅλα εἶναι τυπικὰ καὶ σχετικὰ καὶ γι᾽
αὐτὸ εὔκολα μποροῦμε νὰ τὰ ἀρνούμαστε ἢ νὰ τὰ ἐκσυγχρονίζουμε. Αὐτὸ ἀποκαλύπτει
ὅτι ἡ πίστη τους εἶναι ἄτονη ἕως ἀνύπαρκτη. Ὅ,τι θρησκευτικὸ ἐπιλέγουν στὴν ζωή
τους τὸ κάνουν καθαρὰ γιὰ κοινωνικοὺς λόγους. Δὲν ἔχουν τὴ συναίσθηση ὅτι αὐτὸ εἶναι
τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ πρέπει νὰ τὸ ἐκτελέσουν. Θὰ ἀναφέρω ἕνα παράδειγμα, ποὺ
δείχνει ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ περιγράφω. Στὶς μέρες μας τείνει νὰ γίνει κανόνας τῶν
κοσμικῶν ἡ τέλεση τοῦ πολιτικοῦ γάμου, μὲ τρόπο πρόχειρο κι ἐπιπόλαιο, πολλὲς
φορὲς χωρὶς καμιὰ ἐνημέρωση τῶν συγγενῶν. Πηγαίνουν στὸ δημαρχεῖο καὶ ὑπογράφουν.
Ἔτσι καθησυχάζουν λίγο τὴ συνείδησή τους καὶ μειώνουν κάπως τὶς ἐντυπώσεις ὅτι ἦταν μέχρι τότε παράνομο ζευγάρι. Σὲ λίγους μῆνες γεννιέται καὶ τὸ πρῶτο τους παιδάκι. Ἀρχίζουν τότε, πιεζόμενοι καὶ ἀπ᾽ τοὺς γονεῖς τους, νὰ σκέφτονται τὸ θρησκευτικὸ γάμο, ὅπως καὶ τὴ βάπτιση τοῦ παιδιοῦ. Δὲν ἔχουν καμιὰ συναίσθηση ὅτι μὲ τὸν πολιτικὸ τους γάμο περιφρόνησαν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ μυστήριο τοῦ γάμου, ὅτι δημοσίως καὶ ἀναισχύντως καταπάτησαν τὴ χριστιανικὴ ἠθικὴ καὶ φυσικὰ γι᾽ αὐτὸ χρειάζεται νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ζητήσουν τὴν συγχώρηση στὸ ἐπιτραχήλιο τοῦ πνευματικοῦ. Ἀρχίζουν, λοιπόν, πυρετωδῶς οἱ προετοιμασίες γιὰ τὸ θρησκευτικό τους γάμο. Θέλουν ὅλα νὰ γίνουν στὴν ἐντέλεια. Νὰ λάμψουν οἱ ἴδιοι κατὰ τὴν τέλεση τοῦ μυστηρίου καὶ νὰ ἐντυπωσιάσουν τοὺς ἑκατοντάδες καλεσμένους. Δηλαδή, ὁ θρησκευτικὸς γάμος γι᾽ αὐτοὺς εἶναι ἕνα κοσμικὸ γεγονὸς μὲ ἐπίκεντρο τοὺς ἴδιους. Ἂν γνώριζαν ὅμως τὸ περιεχόμενο τῶν εὐχῶν τοῦ μυστηρίου καὶ εἶχαν ὀρθὴ πίστη, θὰ ἐπέλεγαν νὰ γίνει ὁ γάμος τους ἐντελῶς ταπεινά, χωρὶς καμιὰ προβολὴ καὶ χωρὶς θόρυβο. Μετὰ τὸ γάμο γίνεται καὶ ἡ βάπτιση τοῦ παιδιοῦ τους. Σὲ πολλοὺς ἐμφανίζεται κάποια ἀμηχανία. Τί νὰ ποῦν; Πῶς νὰ δικαιολογήσουν τὴ γέννηση τοῦ παιδιοῦ πρὶν ἀπὸ τὸ γάμο; Τί νὰ εὐχηθοῦν; Βέβαια, τὸ βαπτιζόμενο παιδάκι δὲν ἔχει καμιὰ εὐθύνη. Δὲν φταίει σὲ τίποτα τὸ καημένο. Ὅμως οἱ γονεῖς ἔχουν τὸ κρίμα. Αὐτοὶ πρέπει νὰ πάρουν στὰ σοβαρὰ τὴ χριστιανική τους ἰδιότητα καὶ νὰ πεισθοῦν ὅτι μὲ τὰ θέματα τῆς πίστης δὲν παίζουμε. Εἶναι ἀνάγκη νὰ διαφωτιστοῦν οἱ χριστιανοὶ ὅτι ἡ πίστη στὸ Θεὸ συνεπάγεται μερικὰ καθήκοντα, τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ τηροῦν. Ἰδιαίτερα ἡ τέλεση πολιτικοῦ γάμου πρέπει νὰ καταλάβουν ὅτι εἶναι σοβαρὸ ἁμάρτημα καὶ πρέπει νὰ τὸ ἀποφεύγουν. Ἡ Ἐκκλησία τελεῖ τὸ μυστήριο τοῦ γάμου καὶ προβάλλει τὴν ἀξία του. Καὶ μακάρι κάποτε νὰ παύσουν οἱ κοσμικὲς ἐκδηλώσεις, ποὺ τὸ συνοδεύουν καὶ μειώνουν τὴν ἱερότητά του. Οἱ γάμοι καὶ γενικότερα ὅλα τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ τελοῦνται ἁπλά, ταπεινὰ καὶ μὲ συναίσθηση.
Ἔτσι καθησυχάζουν λίγο τὴ συνείδησή τους καὶ μειώνουν κάπως τὶς ἐντυπώσεις ὅτι ἦταν μέχρι τότε παράνομο ζευγάρι. Σὲ λίγους μῆνες γεννιέται καὶ τὸ πρῶτο τους παιδάκι. Ἀρχίζουν τότε, πιεζόμενοι καὶ ἀπ᾽ τοὺς γονεῖς τους, νὰ σκέφτονται τὸ θρησκευτικὸ γάμο, ὅπως καὶ τὴ βάπτιση τοῦ παιδιοῦ. Δὲν ἔχουν καμιὰ συναίσθηση ὅτι μὲ τὸν πολιτικὸ τους γάμο περιφρόνησαν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ μυστήριο τοῦ γάμου, ὅτι δημοσίως καὶ ἀναισχύντως καταπάτησαν τὴ χριστιανικὴ ἠθικὴ καὶ φυσικὰ γι᾽ αὐτὸ χρειάζεται νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ζητήσουν τὴν συγχώρηση στὸ ἐπιτραχήλιο τοῦ πνευματικοῦ. Ἀρχίζουν, λοιπόν, πυρετωδῶς οἱ προετοιμασίες γιὰ τὸ θρησκευτικό τους γάμο. Θέλουν ὅλα νὰ γίνουν στὴν ἐντέλεια. Νὰ λάμψουν οἱ ἴδιοι κατὰ τὴν τέλεση τοῦ μυστηρίου καὶ νὰ ἐντυπωσιάσουν τοὺς ἑκατοντάδες καλεσμένους. Δηλαδή, ὁ θρησκευτικὸς γάμος γι᾽ αὐτοὺς εἶναι ἕνα κοσμικὸ γεγονὸς μὲ ἐπίκεντρο τοὺς ἴδιους. Ἂν γνώριζαν ὅμως τὸ περιεχόμενο τῶν εὐχῶν τοῦ μυστηρίου καὶ εἶχαν ὀρθὴ πίστη, θὰ ἐπέλεγαν νὰ γίνει ὁ γάμος τους ἐντελῶς ταπεινά, χωρὶς καμιὰ προβολὴ καὶ χωρὶς θόρυβο. Μετὰ τὸ γάμο γίνεται καὶ ἡ βάπτιση τοῦ παιδιοῦ τους. Σὲ πολλοὺς ἐμφανίζεται κάποια ἀμηχανία. Τί νὰ ποῦν; Πῶς νὰ δικαιολογήσουν τὴ γέννηση τοῦ παιδιοῦ πρὶν ἀπὸ τὸ γάμο; Τί νὰ εὐχηθοῦν; Βέβαια, τὸ βαπτιζόμενο παιδάκι δὲν ἔχει καμιὰ εὐθύνη. Δὲν φταίει σὲ τίποτα τὸ καημένο. Ὅμως οἱ γονεῖς ἔχουν τὸ κρίμα. Αὐτοὶ πρέπει νὰ πάρουν στὰ σοβαρὰ τὴ χριστιανική τους ἰδιότητα καὶ νὰ πεισθοῦν ὅτι μὲ τὰ θέματα τῆς πίστης δὲν παίζουμε. Εἶναι ἀνάγκη νὰ διαφωτιστοῦν οἱ χριστιανοὶ ὅτι ἡ πίστη στὸ Θεὸ συνεπάγεται μερικὰ καθήκοντα, τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ τηροῦν. Ἰδιαίτερα ἡ τέλεση πολιτικοῦ γάμου πρέπει νὰ καταλάβουν ὅτι εἶναι σοβαρὸ ἁμάρτημα καὶ πρέπει νὰ τὸ ἀποφεύγουν. Ἡ Ἐκκλησία τελεῖ τὸ μυστήριο τοῦ γάμου καὶ προβάλλει τὴν ἀξία του. Καὶ μακάρι κάποτε νὰ παύσουν οἱ κοσμικὲς ἐκδηλώσεις, ποὺ τὸ συνοδεύουν καὶ μειώνουν τὴν ἱερότητά του. Οἱ γάμοι καὶ γενικότερα ὅλα τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ τελοῦνται ἁπλά, ταπεινὰ καὶ μὲ συναίσθηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου