Μόνο σταθερότητα δεν θα φέρει στα Βαλκάνια η αναγνώριση (από εμάς!) ενός έθνους και μιας γλώσσας που δεν υπάρχουν
Από τον
Σάββα Καλεντερίδη
Οταν το 1923 Ελληνες διπλωμάτες και πολιτικοί υπέγραφαν τη Συμφωνία Υποχρεωτικής Ανταλλαγής των Πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η οποία ενσωματώθηκε στη Συνθήκη της Λωζάννης, άφησαν «παραθυράκια» ανοιχτά, με συνέπειες καταστροφικές για την Ελλάδα.
Ενώ ήταν γνωστό ότι η περιοχή της Δυτικής Θράκης συμπεριλαμβάνεται στον λεγόμενο «Εθνικό Ορκο» που έδωσαν οι βουλευτές της οθωμανικής Βουλής στην τελευταία της συνεδρίαση στην Κωνσταντινούπολη, πριν από τη διάλυσή της και τη συγκρότηση της «Εθνοσυνέλευσης του Μεγάλου Τουρκικού Εθνους» στην Αγκυρα, δέχτηκαν να εξαιρεθούν της ανταλλαγής οι μουσουλμάνοι της Δ. Θράκης. Αυτό, μάλιστα, έγινε ύστερα από απαίτηση της ελληνικής πλευράς για να εξαιρεθούν της Ανταλλαγής και οι Ελληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου, και να σωθεί έτσι και το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Δηλαδή, δεχτήκαμε την παραμονή μουσουλμάνων σε μια περιοχή που γειτνιάζει με τα ελληνοτουρκικά σύνορα και μπορεί σχετικά εύκολα -αν το επιτρέψουν οι συνθήκες- να «ενσωματωθεί» στην Τουρκία, τη στιγμή μάλιστα που στον «Εθνικό Ορκο» υπάρχει άρθρο που λέει ότι «οι κάτοικοι της Δυτικής Θράκης θα αποφασίσουν για το μέλλον τους με τοπικό δημοψήφισμα».
Τα χρόνια πέρασαν και αποδείχτηκε ότι εκείνη η συμφωνία τελικά δεν διασφάλισε τα εθνικά μας συμφέροντα. Οι 100.000 μουσουλμάνοι της Θράκης μετατράπηκαν σε «Τούρκους» και αποτελούν μέρος του εθνικού σχεδιασμού της Τουρκίας για επέκταση προς δυσμάς, ενώ οι 150.000 Ελληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου εκδιώχθηκαν και έμειναν δύο χιλιάδες γηρασμένες και βασανισμένες ψυχές, έρμαιο και παιχνιδάκι της τουρκικής βαρβαρότητας. Αυτά γίνονται όταν αφήνεις παραθυράκια στις συμφωνίες.
Πάμε τώρα στη συμφωνία που τεκταίνεται και είναι πιθανόν να έλθει προς έγκριση στην Ελληνική Βουλή. Πριν πάμε όμως στη συμφωνία, να κάνουμε ορισμένες παραδοχές:
•Μακεδονικό έθνος υπάρχει; Οχι, δεν υπάρχει και δεν έχει καταγραφεί στην παγκόσμια Ιστορία.
•Μακεδονική γλώσσα υπάρχει; Οχι, όπως έχουν γνωμοδοτήσει ο κ. Μπαμπινιώτης αλλά και γλωσσολόγοι διεθνούς φήμης και αποδοχής.
•Σλαβομακεδονικό έθνος και γλώσσα υπάρχουν; Οχι, είναι δημιούργημα της Αριστεράς για να «περιτυλίξουν» την εθνική υποχώρηση που προετοιμάζουν δεκαετίες τώρα.
•Υπάρχουν τρεις Μακεδονίες; Οχι, αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα που διαδίδεται, ότι δήθεν με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913 η Ελλάδα πήρε το 50% της Μακεδονίας, η Σερβία το 28%, η Βουλγαρία το 9% και η Αλβανία το 1%. Εψαξα και διάβασα τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου και πουθενά δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο. Είναι ένα μεγάλο ψέμα.
•Ιστορικά η Μακεδονία εκτεινόταν στα σημερινά Σκόπια και στη Βουλγαρία; Οχι, και απόδειξη σε αυτό είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αρχαίες μακεδονικές πόλεις, με εξαίρεση την αρχαία Ηράκλεια, που βρίσκεται δίπλα στο Μοναστήρι.
Συνοψίζουμε: Μακεδονικό έθνος και γλώσσα δεν υπάρχουν, τρεις Μακεδονίες δεν υπάρχουν, γεωγραφικά η Μακεδονία δεν εκτείνεται πέραν των ελληνικών συνόρων. Αρα, αν δεχτούμε αυτές τις παραδοχές, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η «μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα», που δήλωσε ο Ζάεφ ότι έχει κατοχυρώσει στη συμφωνία που τεκταίνεται με την Ελλάδα, αλλά και η «κάποια Μακεδονία» με την οποία θα ονομαστεί αυτό το κράτος, με την υπογραφή της Ελλάδας, είναι όλα ένα τεχνητό κατασκεύασμα.
Κι αν τελικά η συμφωνία αυτή επιτευχθεί και εγκριθεί από τα Κοινοβούλια των δύο χωρών, θα υπάρχει ένα κράτος που θα λέγεται «κάπως Μακεδονία» με τη σφραγίδα και την υπογραφή της Ελλάδας, μέλος των Η.Ε., του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Και θα υπάρχει και μια περιφέρεια της Ελλάδας που θα ονομάζεται κι αυτή «Περιφέρεια Μακεδονίας». Τι πιστεύει ο αναγνώστης, ότι το κράτος θα διεκδικήσει να ενσωματώσει την περιφέρεια ή το ανάποδο; Γιατί η λύση αυτή μόνο σταθερότητα δεν προοιωνίζεται για την περιοχή!
Εδώ λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση και τα κόμματα πρέπει να μιλήσουν επιτέλους τη γλώσσα της αλήθειας και να εξηγήσουν στους Ελληνες πολίτες τους λόγους για τους οποίους η ελληνική κυβέρνηση και άρα η Ελλάδα αναγκάζεται να αναγνωρίσει ένα έθνος και μια γλώσσα που δεν υπάρχουν και ένα κράτος με όνομα που δεν δικαιούται, αφήνοντας όχι παράθυρο αλλά ολόκληρη πόρτα ορθάνοιχτη για διεκδίκηση της μακεδονικής κληρονομιάς.
Και μη μας πείτε για το «erga omnes», γιατί όλοι γνωρίζουν ότι προϊόντος του χρόνου θα επικρατήσει το «Μακεδονία» και το κράτος που θα αναγνωρίσουμε θα ενισχύει μέρα με τη μέρα και την εθνική μακεδονική ταυτότητα και τις διεκδικήσεις απέναντι στην Ελλάδα.
Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια, και οι πολιτικοί και τα κόμματα πρέπει να την πουν στους πολίτες. Γιατί το ψέμα και η απάτη, πέραν των άλλων, εξαγριώνουν τον κόσμο και δίνουν τροφή σε κύκλους που επιθυμούν την αποσταθεροποίηση της χώρας. Προειδοποιούμε, το Σκοπιανό και η συμφωνία-έκτρωμα θα οδηγήσουν την Ελλάδα σε πολλαπλή αποσταθεροποίηση.
Από τον
Σάββα Καλεντερίδη
Οταν το 1923 Ελληνες διπλωμάτες και πολιτικοί υπέγραφαν τη Συμφωνία Υποχρεωτικής Ανταλλαγής των Πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η οποία ενσωματώθηκε στη Συνθήκη της Λωζάννης, άφησαν «παραθυράκια» ανοιχτά, με συνέπειες καταστροφικές για την Ελλάδα.
Ενώ ήταν γνωστό ότι η περιοχή της Δυτικής Θράκης συμπεριλαμβάνεται στον λεγόμενο «Εθνικό Ορκο» που έδωσαν οι βουλευτές της οθωμανικής Βουλής στην τελευταία της συνεδρίαση στην Κωνσταντινούπολη, πριν από τη διάλυσή της και τη συγκρότηση της «Εθνοσυνέλευσης του Μεγάλου Τουρκικού Εθνους» στην Αγκυρα, δέχτηκαν να εξαιρεθούν της ανταλλαγής οι μουσουλμάνοι της Δ. Θράκης. Αυτό, μάλιστα, έγινε ύστερα από απαίτηση της ελληνικής πλευράς για να εξαιρεθούν της Ανταλλαγής και οι Ελληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου, και να σωθεί έτσι και το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Δηλαδή, δεχτήκαμε την παραμονή μουσουλμάνων σε μια περιοχή που γειτνιάζει με τα ελληνοτουρκικά σύνορα και μπορεί σχετικά εύκολα -αν το επιτρέψουν οι συνθήκες- να «ενσωματωθεί» στην Τουρκία, τη στιγμή μάλιστα που στον «Εθνικό Ορκο» υπάρχει άρθρο που λέει ότι «οι κάτοικοι της Δυτικής Θράκης θα αποφασίσουν για το μέλλον τους με τοπικό δημοψήφισμα».
Τα χρόνια πέρασαν και αποδείχτηκε ότι εκείνη η συμφωνία τελικά δεν διασφάλισε τα εθνικά μας συμφέροντα. Οι 100.000 μουσουλμάνοι της Θράκης μετατράπηκαν σε «Τούρκους» και αποτελούν μέρος του εθνικού σχεδιασμού της Τουρκίας για επέκταση προς δυσμάς, ενώ οι 150.000 Ελληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου εκδιώχθηκαν και έμειναν δύο χιλιάδες γηρασμένες και βασανισμένες ψυχές, έρμαιο και παιχνιδάκι της τουρκικής βαρβαρότητας. Αυτά γίνονται όταν αφήνεις παραθυράκια στις συμφωνίες.
Πάμε τώρα στη συμφωνία που τεκταίνεται και είναι πιθανόν να έλθει προς έγκριση στην Ελληνική Βουλή. Πριν πάμε όμως στη συμφωνία, να κάνουμε ορισμένες παραδοχές:
•Μακεδονικό έθνος υπάρχει; Οχι, δεν υπάρχει και δεν έχει καταγραφεί στην παγκόσμια Ιστορία.
•Μακεδονική γλώσσα υπάρχει; Οχι, όπως έχουν γνωμοδοτήσει ο κ. Μπαμπινιώτης αλλά και γλωσσολόγοι διεθνούς φήμης και αποδοχής.
•Σλαβομακεδονικό έθνος και γλώσσα υπάρχουν; Οχι, είναι δημιούργημα της Αριστεράς για να «περιτυλίξουν» την εθνική υποχώρηση που προετοιμάζουν δεκαετίες τώρα.
•Υπάρχουν τρεις Μακεδονίες; Οχι, αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα που διαδίδεται, ότι δήθεν με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913 η Ελλάδα πήρε το 50% της Μακεδονίας, η Σερβία το 28%, η Βουλγαρία το 9% και η Αλβανία το 1%. Εψαξα και διάβασα τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου και πουθενά δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο. Είναι ένα μεγάλο ψέμα.
•Ιστορικά η Μακεδονία εκτεινόταν στα σημερινά Σκόπια και στη Βουλγαρία; Οχι, και απόδειξη σε αυτό είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αρχαίες μακεδονικές πόλεις, με εξαίρεση την αρχαία Ηράκλεια, που βρίσκεται δίπλα στο Μοναστήρι.
Συνοψίζουμε: Μακεδονικό έθνος και γλώσσα δεν υπάρχουν, τρεις Μακεδονίες δεν υπάρχουν, γεωγραφικά η Μακεδονία δεν εκτείνεται πέραν των ελληνικών συνόρων. Αρα, αν δεχτούμε αυτές τις παραδοχές, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η «μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα», που δήλωσε ο Ζάεφ ότι έχει κατοχυρώσει στη συμφωνία που τεκταίνεται με την Ελλάδα, αλλά και η «κάποια Μακεδονία» με την οποία θα ονομαστεί αυτό το κράτος, με την υπογραφή της Ελλάδας, είναι όλα ένα τεχνητό κατασκεύασμα.
Κι αν τελικά η συμφωνία αυτή επιτευχθεί και εγκριθεί από τα Κοινοβούλια των δύο χωρών, θα υπάρχει ένα κράτος που θα λέγεται «κάπως Μακεδονία» με τη σφραγίδα και την υπογραφή της Ελλάδας, μέλος των Η.Ε., του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Και θα υπάρχει και μια περιφέρεια της Ελλάδας που θα ονομάζεται κι αυτή «Περιφέρεια Μακεδονίας». Τι πιστεύει ο αναγνώστης, ότι το κράτος θα διεκδικήσει να ενσωματώσει την περιφέρεια ή το ανάποδο; Γιατί η λύση αυτή μόνο σταθερότητα δεν προοιωνίζεται για την περιοχή!
Εδώ λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση και τα κόμματα πρέπει να μιλήσουν επιτέλους τη γλώσσα της αλήθειας και να εξηγήσουν στους Ελληνες πολίτες τους λόγους για τους οποίους η ελληνική κυβέρνηση και άρα η Ελλάδα αναγκάζεται να αναγνωρίσει ένα έθνος και μια γλώσσα που δεν υπάρχουν και ένα κράτος με όνομα που δεν δικαιούται, αφήνοντας όχι παράθυρο αλλά ολόκληρη πόρτα ορθάνοιχτη για διεκδίκηση της μακεδονικής κληρονομιάς.
Και μη μας πείτε για το «erga omnes», γιατί όλοι γνωρίζουν ότι προϊόντος του χρόνου θα επικρατήσει το «Μακεδονία» και το κράτος που θα αναγνωρίσουμε θα ενισχύει μέρα με τη μέρα και την εθνική μακεδονική ταυτότητα και τις διεκδικήσεις απέναντι στην Ελλάδα.
Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια, και οι πολιτικοί και τα κόμματα πρέπει να την πουν στους πολίτες. Γιατί το ψέμα και η απάτη, πέραν των άλλων, εξαγριώνουν τον κόσμο και δίνουν τροφή σε κύκλους που επιθυμούν την αποσταθεροποίηση της χώρας. Προειδοποιούμε, το Σκοπιανό και η συμφωνία-έκτρωμα θα οδηγήσουν την Ελλάδα σε πολλαπλή αποσταθεροποίηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου