Ανοιξιάτικος,
δροσερός και ευχάριστος ο μήνας που διανύουμε, ευχόμαστε να ΄χει πλούσια τη
χάρη και την ευλογία της Αναστάσεως, τη δροσιά του Αγίου Πνεύματος. Μας
υποδέχεται στο κατώφλι του μία αγία- σύμβολο της νεκραναστάσεως, που φέρνει η
μετάνοια, η οσία Μαρία η Αιγυπτία (1/4), ενώ την τελευταία μέρα του σφραγίζει η
μνήμη της «καλής απιστίας» του Θωμά (30/4), αξιόπιστου μάρτυρα και πειστικού
κήρυκα της Αναστάσεως. Αλλά ανεξάρτητα από τις καθημερινές μνήμες των αγίων,
όλος ο Απρίλιος αποπνέει το σταυροαναστάσιμο μήνυμα. Αγκαλιάζει τον πόνο και τη
χαρά, καθώς κλείνει μέσα του το δράμα του θείου Πάθους και το θρίαμβο της Ανάστασης,
το πένθος της Μεγάλης Εβδομάδας και την ευφροσύνη της Διακαινησίμου.
Αυτή η
εναλλαγή λύπης και χαράς, το συνταίριασμα πόνου και αναψυχής, συντριβής και
θριάμβου, ταπεινώσεως και δόξας, είναι και της ζωής μας το καταστάλαγμα. Κι
είναι στ΄ αλήθεια θαυμαστό πως η ορθόδοξη πίστη μας συμβιβάζει και εξομαλύνει
την αέναη αυτή αντίθεση και τη μετατρέπει από τυραννία σε ευλογία. Η πίστη μας
μετουσιώνει τον πόνο σε χαρά, την καταφρόνια σε δόξα, το θάνατο σε ζωή. Καθώς θεμελιώνεται
στο σταυρό και στην ανάσταση του κυρίου μας Ιησού Χριστού αποδεικνύει και
διακηρύττει ότι «ιδού γαρ ήλθε δια του σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω».
Εκφραστικότατη και απαράμιλλη απεικόνιση αυτής της μοναδικής αλήθειας είναι
εκείνη η τόσο παραστατική και θεόσδοτη εικόνα που βλέπουμε στο βιβλίο της
Αποκαλύψεως, το «Αρνίον εστηκός ως εσφαγμένον», που όμως είναι νικητής, ο
οποίος «εξήλθε νικών και ίνα νικήση». Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός κυριαρχεί όχι
με την παντοδυναμία της θεϊκής φύσεώς του, αλλά με την αδυναμία της ανθρώπινης.
Έρχεται ως ο αμνός – τόσο αδύναμος! – του Θεού. Κι όμως «αίρει», σηκώνει πάνω
του, το βαρύτερο φορτίο που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, την αμαρτία και μάλιστα
όλου του κόσμου. Θυσιάζεται για τη δική μας σωτηρία, αλλά παραμένει και μετά τη
σταυρική θυσία του «ως εστηκός», ζωντανό και όρθιο το «εσφαγμένον αρνίον». Τι
παρακαταθήκη και μήνυμα σωτήριο για τους πιστούς του ανά τους αιώνες! Τα
ευχάριστα, οι επιτυχίες, οι χαρές, τα μεγαλεία αυτής της ζωής να μη μας
ξυπάζουν. Να ατενίζουμε πίσω απ΄ αυτές τη σκιά του σταυρού. Και τότε, ω
κατάνυξη και συντριβή και θεία ταπείνωση, που θα κατακλύζει την ψυχή μας! Αλλά
και τα θλιβερά και οδυνηρά, ο πόνος, η αποτυχία, η δοκιμασία, ο θάνατος να μη
μας συνθλίβουν. Να τα νιώθουμε καταυγασμένα από το ζωογόνο φως της Ανάστασης.
Και τότε, ω χαρά και γλυκασμός και θάρρος για τον αγώνα! Μ΄ αυτή την προοπτική
η οδύνη γίνεται ηδονή και η ηδονή ντυμένη τη σεμνότητα ανάγει στην αληθινή
κοινωνία με τον Θεό και τον αδελφό. Μ΄ αυτή την τακτική ο πιστός βιώνει τη
χαρμολύπη και αποπνέει στον κόσμο ταπείνωση και αισιοδοξία, αισθήματα τόσο
πολύτιμα σήμερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου