Τρίτη, 19
Σεπτεμβρίου 2017
Τροφίμου, Σαββατίου, Δορυμέδoντος μαρτύρων.
Τρόφιμος, Σαββάτιος και Δορυμέδων οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους
χρόνους του βασιλέως Πρόβου και Αττικού Βικαρίου ηγεμόνος της Αντιοχείας εν
έτει σοη΄ (278). Εκ τούτων οι Άγιοι Τρόφιμος και Σαββάτιος ήλθον από ξένον
τόπον εις την Αντιόχειαν. Και επειδή είδον όλους τους Αντιοχείς τεταραγμένους
και έξω φρενών υπάρχοντας δια την εορτήν, την οποάν ετέλουν, των γενεθλίων του
εν τη Δάφνη της Αντιοχείας ευρισκομένου ψευδοθέου Απόλλωνος, τούτου ένεκα
ελυπήθησαν εγκαρδίως. Όθεν φωνάξαντες εις τον Θεόν με αναστεναγμούς καρδίας δια
την σωτηρίαν της πόλεως, εφανερώθησαν
ότι είναι Χριστιανοί· δια τούτο παρεστάθησαν εις τον Βικάριον. Και
πρώτον μεν ερωτάται ο Άγιος Τρόφιμος, όστις παρευθύς ωμολόγησε παρρησία την εις
Χριστόν πίστιν και ευλάβειαν. Όθεν γυμνώνεται και τανυσθείς από τα τέσσαρα μέρη
του σώματος δέρεται τόσον δυνατά, εις τρόπον ώστε η εκείσε γη εκοκκίνισεν από
το αίμα.
Έπειτα κρεμασθείς ξέεται εις τας πλευράς· και φυλακισθείς, τανύεται
εις τέσσαρας οπάς του βασανιστικού και τιμωρητικού ξύλου. Μετά τούτον
παραστέκεται εις τον Βικάριον ο Σαββάτιος· επειδή δε και αυτός παρρησία
ωμολόγησε τον Χριστόν, δια τούτο κτυπάται εις τας παρειάς και καταξέεται εις
τας πλευράς με σιδηρούς όνυχας· έπειτα εκβάλλονται μεν τα οστά του από τους
αρμούς, τόσον ώστε έμειναν γυμνά χωρίς σάρκας, η δε κοιλία και τα σπλάγχνα του
κατεπληγώθησαν. Αφ’ ου δε κατεβιβάσθη από το ξύλον ο τρισμακάριστος, μετ’
ολίγον παρέδωκε και το πνεύμα του εις χείρας Θεού και έλαβε τον στέφανον της
αθλήσεως. Ο δε Τρόφιμος επέμφθη εις τα Σύνναδα, τα οποία ήσαν τότε πόλις εν
Φρυγία ευρισκομένη, προς Περίννιον τον ηγεμόνα της Φρυγίας Σαλουταρίας, φορών
υποδήματα εις τα οποία είχον καρφώσει σιδηρά και οξέα καρφία· παρασταθείς δε
εις αυτόν, ανδρειότατα ομολογεί την εις Χριστόν πίστιν. Όθεν τανυσθείς εκ
δευτέρου από τα τέσσαρα μέρη του σώματος, δέρεται πλέον σκληρότερα με λωρία εκ
δέρματος βοός· δεθείς δε εις ξύλον, καταξέεται ασπλάγχνως επί πολλάς ώρας. Είτα
καταρραντίζεται εις τας πληγάς με όξος και άλας, και κατακαίεται εις τας πληγάς
με ανημμένας λαμπάδας· και αφού κατεφαγώθησαν αι σάρκες του, έρριψαν αυτόν εις
την φυλακήν, και συσφίγγουσι τους πόδας του εις το τιμωρητικόν ξύλον. Τότε δε
και ο Δορυμέδων, όστις ήτο πρώτος των άλλων βουλευτών, εμβάς εις την φυλακήν,
επεμελείτο τον Μάρτυρα· επειδή δε απουσίασε από την εορτήν και δεν επήγε να θυσιάση
εις τα είδωλα ομού με τον ηγεμόνα, ηρωτήθη περί τούτου και ωμολόγησε παρρησία
την εις Χριστόν πίστιν. Όθεν βάλλεται εις την φυλακήν· την δε ερχομένην ημέραν,
επειδή ήλεγξε τον τύραννον, δια τούτο εκάρφωσαν τας πλευράς του με
σιδηρ΄σουβλία. Έπειτα εκρέμασαν αυτόν και ανηλεώς έξεσαν τας πλευράς και τας
παρειάς του· είτα εξερρίζωσαν τους οδόντας του, τας δε τρίχας της κεφαλής του
και τα γένεια σκληρότατα κατεμάδησαν· είτα δε ήπλωσαν αυτόν επάνω εις την
πυράν. Μετά ταύτα φέρεται πάλιν ο Άγιος Τρόφιμος εις το βήμα· και δεικνύει
περισσοτέραν παρρησίαν από το πρώτον. Όθεν πάλιν εκρέμασαν αυτόν και με
πεπυρωμένα σουβλία εξώρυξαν ανηλεώς τους οφθαλμούς του και ούτω πάλιν τον
έρριψαν εις την φυλακήν. Έπειτα φέρονται εις το βήμα και οι δύο ομού, ο
Τρόφιμος και ο Δορυμέδων, και δίδονται τροφή εις μίαν άρκτον αγρίαν εν ταυτώ
και πεινώσαν· και επειδή εφυλάχθησαν αβλαβείς, δίδονται εις τροφήν μιας
παρδάλεως· και μετά ταύτα δίδονται εις τροφήν ενός λέοντος· ο οποίος επειδή και
παρεκινείτο από τον λεοντοκόμον, δια να κατασπαράξη τους Αγίους, εξ εναντίας
ώρμησε κατ’ εκείνου, και ευθύς εκείνον κατεσπάραξεν. Όθεν επειδή οι Άγιοι
έμειναν αβλαβείς από τόσα φρικτά βάσανα, τούτου ένεκα απεκεφαλίσθησαν και ούτως
ετελείωσαν τον τοσούτον αγώνα του Μαρτυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου