ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΝ ΔΙΑ ΤΟ ΓΕΝΟΣ Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΙΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Εγχείρημα εισαγωγής γενετησίου αγωγής

Το τελευταίον διάστημα επεχειρήθη μία επίθεσις εναντίον της Διοικούσης Εκκλησίας ως την ηθικήν αυτουργόν δια την απομάκρυνσιν του κ. Ν. Φίλη από την θέσιν του Υπ. Παιδείας. Κανείς όμως από τους επιτιθεμένους δεν έχει το θάρρος να αναμετρηθή με την πραγματικότητα. Η κοινή γνώμη συμφώνως προς δημοσκοπήσεις ήτο κατά μεγάλην πλειοψηφίαν κατά των αλλαγών εις το μάθημα των Θρησκευτικών και επομένως η Εκκλησία εξέφραζε το αίσθημα των πολιτών, το οποίον ο Πρωθυπουργός έλαβε σοβαρώς υπ᾽ όψιν. Από όσους δηλητηριάζουν την κοινωνικήν ατμόσφαιραν, δια να επιφέρουν πλήγματα εις την εμπιστοσύνην που ο λαός έχει προς την Εκκλησίαν κανείς δεν είχε την ανδρείαν να αναδείξη ένα νέον παράγοντα, ο οποίος ισχυροποιείται συνεχώς εις την πολιτικήν ζωήν της Χώρας, δηλ. την επισημοποίησιν της ομοφυλοφιλίας.

Πολλά γράφουν εναντίον της Εκκλησίας χωρίς καμίαν συνέπειαν. Τολμούν να αντείπουν κάτι ως προς την ομοφυλοφιλίαν;

Εις ομιλίαν του κ. Τσίπρα εις ανοικτήν συγκέντρωσιν προς τα μέλη του κόμματός του εδέσποζεν εις το κέντρον της αιθούσης σημαία -μεγάλων διαστάσεων- των ομοφυλοφίλων και συναφών ομάδων, ενώ όλαι αι άλλαι σημαί­αι -μικρότεραι- ήσαν του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως και εις την αξιωματικήν αντιπολίτευσιν τα πράγματα είναι εξ ίσου οικτρά. Ο Βουλευτής κ. Γ. Γιακουμάτος εις πρόσφατον συνέντευξίν του υπεννόησε κάτι αρνητικόν δια την ομοφυλοφιλίαν. Αμέσως ο κ. Κ. Μητσοτάκης απηύθυνε μήνυμα, εις το οποίον ηναντιώθη προς αυτάς τας δηλώσεις και εζήτησεν από τον Βουλευτήν αμέσως να ανακαλέση. Ο κ. Γιακουμάτος όχι μόνον ανεκάλεσεν, αλλά είπεν ευθαρσώς ότι εψήφισε το σύμφωνον συμβιώσεως και ότι έχει φίλους ομοφυλοφίλους.

Από αυτά, όπως και επίσης από περιπτώσεις Σεβ. Μητροπολιτών, που προπηλακίσθησαν ως «ομοφοβικοί», αντιλαμβάνεται κανείς ότι εις την Χώραν μας τείνει να καταστή μέτρον κρίσεως πάντων όχι το Ευαγγέλιον, ούτε καν μία ηθική, αλλά ο φόβος! Ο φόβος δια την ελευθερίαν της γνώμης! Ο φόβος να επαναλάβη κανείς αυτά που δια χιλιάδες χρόνια επίστευεν όλη η ανθρωπότης!

Εν τω μεταξύ ανέλαβε νέος Υπ. Παιδείας ο πανεπιστημιακός κ. Κ. Γαβρόγλου. Ενώ έχει μόλις μερικούς μήνας Υπουργός εξήγγειλε μεταρρυθμίσεις εις όλα τα επίπεδα εκπαιδεύσεως. Πρόκειται βεβαίως δια την συνέχισιν μεταρρυθμίσεων, αι οποίαι προετοιμάζοντο προ καιρού, εις σημείον ώστε ήδη ο κ. Φίλης ως Υπουργός να είχε παραδεχθή ότι οικοδομεί εις τα θεμέλια που είχε θέσει η κ. Διαμαντοπούλου, γνωστή και αυτή δια μετάβασίν της εις την λέσχην Μπίλντεμπεργκ, την οποίαν επεσκέφθη προ έτους και ο κ. Μητσοτάκης.

Μία από τας «προοδευτικάς» κινήσεις του Υπουργού είναι η εβδομάς με θέμα «Σώμα και Ταυτότητα» δια παιδιά και γονείς. Ως ανεγνώσαμεν εις την εγκύκλιον του Υπουργείου Παιδείας της 23ης Δεκεμβρίου 2016 με Αρ. Πρωτ. Φ20.1/220482/Δ2:

«Ο θεσμός της θεματικής εβδομάδας αποσκοπεί στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μελών της σχολικής κοινότητας σε ζητήματα που άπτονται της Εκπαίδευσης για την Αειφόρο Ανάπτυξη και, κατά το τρέχον έτος, εστιάζει σε τρεις βασικούς άξονες: α) τη διατροφή και την ποιότητα ζωής, β) την πρόληψη του εθισμού και των εξαρτήσεων και γ) τις έμφυλες ταυτότητες».

Το ζήτημα των «εμφύλων ταυτοτήτων» περιλαμβάνει τας εξής ενότητας:

«Σωματικές αλλαγές στην εφηβεία,  Βιολογικό και Κοινωνικό Φύλο, Αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα, Ανθρώπινα δικαιώματα και δικαιώματα των γυναικών, Φύλο, Σεξουαλικός Προσανατολισμός και Ανθρώπινα Δικαιώματα, Έμφυλα στερεότυπα και διακρίσεις με βάση το φύλο στην οικογένεια, στην εργασία και στην κοινωνία, Έμφυλη βία, ενδοοικογενειακή βία και βία κατά των γυναικών Ομοφοβία και Τρανφοβία στην κοινωνία και στο σχολείο».

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Υπάρχουν άφυλοι ταυτότητες; Ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι ευρυτέρα έννοια του γενετησίου προσανατολισμού; κ.α. Ανατρέχοντες εις το προσφερόμενον υλικόν παρετηρήσαμεν ότι το υλικόν που υπάρχει αναφέρεται κυρίως εις τον φεμινισμόν, ενώ παρουσιάζει ελλείψεις ως προς την σύνδεσιν του βιολογικού με το κοινωνικόν φύλον (διάκρισιν που χρησιμοποιεί η επιστήμη της ψυχολογίας), τα οποία τείνει απλώς να αποσυνδέη. Εις ένα από τα φυλλάδια αναφέρεται ότι:

«οι έμφυλες νόρμες μπορεί να είναι τόσο βαθιά ριζωμένες που συχνά οι άνθρωποι τις αποδέχονται σαν «κάτι δεδομένο» και δεν αντιλαμβάνονται το πόσο δραστικά διαμορφώνουν τις προσδοκίες και τη συμπεριφορά μας. Για παράδειγμα, τα αγόρια είναι πιθανότερο να επιδοκιμάζονται αν παίζουν με αυτοκινητάκια η εργαλεία, ενώ τα κορίτσια παροτρύνονται πολύ περισσότερο να παίζουν με κούκλες και να φροντίζουν την εμφάνισή τους».

Το παράδοξον είναι ότι η συμπερίληψις της «Ομοφοβίας και Τρανσφοβίας», θέμα εντελώς απαράδεκτον, δεν δικαιολογείται ούτε από το προσφερόμενον υλικόν! Μήπως τελικώς προκαλείται μόνον σύγχυσις εις τους νέους και τους γονείς; Πάντως αποκαλύπτεται πλέον ότι αι προεξαγγελίαι του κ. Φίλη δια εισαγωγήν μαθήματος «σεξουαλικής διαπαιδαγωγήσεως» υπηρετούνται εις το ακέραιον και από τον νέον Υπουργόν.

Το μάθημα των Θρησκευτικών

Εις εκκρεμότητα ευρίσκεται η κατάληξις του μαθήματος των Θρησκευτικών. Ο Υπουργός παρεχώρησε συνέντευξιν εις την τηλεόρασιν της Βουλής των Ελλήνων και συγκεκριμένως εις την τηλεοπτικήν εκπομπήν «Βουλής Βήμα» της 20ης Ιανουαρίου 2017. Ο Ο.Τ. κατέγραψε και παραθέτει την συνέντευξιν:

«-Άνοιξε μία συζήτηση για το αν το μάθημα των θρησκευτικών θα είναι επιλογής η υποχρεωτικό.

-Πρώτον, δεν άνοιξε η συζήτηση, υπήρξε μία αρθρογραφία κάποιων εφημερίδων. Η συζήτηση με τον Αρχιεπίσκοπο και με άλλους Μητροπολίτες, οι οποίοι έχουν και την ευθύνη να μας δώσουν τα σχόλιά τους για το πρόγραμμα σπουδών νομίζω ότι πάει πολύ καλά. Υπήρξε όπως γνωρίζετε μία συνάντηση με τον Πρωθυπουργό και τον κ. Φίλη, υπήρξαν συζητήσεις, συνεννοήσεις. Αυτές ακολουθούμε στο ακέραιο και επιμένω στο ακέραιο.

-Άρα ο διάλογος δεν είναι από μηδενική βάση;

-Ο διάλογος δεν είναι από μηδενική βάση. Ο διάλογος συνεχίζεται από εκεί που ήταν και περιμένουμε και τις απόψεις της επιτροπής για το πρόγραμμα σπουδών.

-Μιλάμε τώρα για την θρησκειολογία;

-Μιλάμε για ένα πρόγραμμα σπουδών του οποίου ο κορμός θα είναι προφανώς η Ορθοδοξία, αλλά που θα εκσυγχρονιστεί ως προς τις γνώσεις για τις άλλες θρησκείες. Ξέρετε όμως, και αυτό το συζήτησα με τον Αρχιεπίσκοπο και με τους Μητροπολίτες που είναι στην επιτροπή, όταν γίνεται ένας διάλογος ας είμαστε ανεκτικοί στις διαφορετικές απόψεις. Διάλογος που λέει θα καταλήξουμε σε αυτό δεν υπάρχει. Βεβαίως, εμείς συμφωνήσαμε με την Εκκλησία σε αυτά που συμφωνήσαμε και θα τηρηθούν όλα αυτά.

-Πως άνοιξε το θέμα αν θα είναι επιλογής το μάθημα των Θρησκευτικών;

-Υπήρξε μία πρόταση από το ΙΕΠ που στην Γ  τάξη του Λυκείου ουσιαστικά έλεγε η γλώσσα να είναι το μόνο υποχρεωτικό μάθημα και όλα τα άλλα μαθήματα να μπορούν να είναι επιλογής μόνο στην Γ  Λυκείου. Αλλά είναι μία πρόταση. Εγώ χαιρετίζω αυτήν την πρόταση, γιατί πάντα οι προτάσεις σε βάζουν να σκεφτείς. Δεν υπάρχει συζήτηση από το μηδέν. Ωραία, να αρχίσουμε να συζητάμε λοιπόν. Φανταστείτε να μη μου κάνατε τις ερωτήσεις η να μη ήσαστε προετοιμασμένη και να λέγαμε ωραία να συζητήσουμε. Δεν θα συζητούσαμε θα λέγαμε αερολογίες. Άρα συζητάς πάντα με βάση μία πρόταση. Υπάρχουν και άλλες προτάσεις που είναι διαφορετικές και προβλέπουν να είναι υποχρεωτικό. Νομίζω ότι αυτό είναι ένας πλούτος για το πως θα καταλήξουμε. Ξέρετε, το καλύτερο απ’ όλα, το θετικό που βλέπω ότι είναι, και το βλέπω και ελπίζω να συνεχιστεί και από πλευράς της Εκκλησίας να μη δραματοποιούμε τα πράγματα. Δεν είναι το τέλος του κόσμου. Συζητάμε και εδώ είμαστε πέντε πάνω πέντε κάτω που λένε, δεν χάθηκε και ο κόσμος. Κει που χάθηκε ο κόσμος είναι όταν τα δραματοποιούμε και θεωρούμε ότι αν δεν γίνει αυτό είναι το τέλος του κόσμου. Άρα μέσα στο πλαίσιο των συμφωνιών συζητάμε και εδώ είμαστε να πάρουμε τις πολιτικές αποφάσεις.

– Πως αποτιμάται την συνάντηση που είχατε με τον Πατριάρχη;

-Έχω τη μεγάλη τύχη όχι μόνο να κατάγομαι, αλλά να έχω μεγαλώσει στην Κωνσταντινούπολη. Έχω τελειώσει το λύκειο στην Κωνσταντινούπολη και έφυγα σε μεγάλη ηλικία, το «Ζωγράφειο» όπου είχα τη χαρά να πάω ως Υπουργός Παιδείας, ενώ κάθε φορά που πάω στην Πόλη το επισκέπτομαι, γιατί και ο διευθυντής και οι εκπαιδευτικοί είναι πολύ φίλοι μου. Επισκέφθηκα τον Παναγιώτατο. Η αφορμή ήταν πρώτον να τον επισκεφθώ για πρώτη φορά ως Υπουργός Παιδείας και να βρω την ευκαιρία που ήταν το τέλος των εκδηλώσεων για τα 25 χρόνια της Πατριαρχίας του. Η τελευταία εκδήλωση ήταν ένα δείπνο με όλους τους μαθητές και όλους τους εκπαιδευτικούς της Πόλης μαζί και με τον Παναγιώτατο, οπότε θεώρησα ότι ήταν η ιδανική ευκαιρία και μίλησα μαζί του.

– Τι σας είπαν για τα προβλήματά τους;

-Κατ’ αρχήν του μετέφερα του χαιρετισμούς του Μακαριώτατου Αρχιεπίσκοπου κ. Ιερώνυμου και ο ίδιος μου μίλησε με τα θερμότερα λόγια για τον Μακαριώτατο, με τον οποίο επικοινώνησα και του μετέφερα τους χαιρετισμούς και αυτό νομίζω ότι ήταν ένα πολύ καλό στοιχείο. Το δεύτερο είναι τα γνωστά προβλήματα της ομογένειας της Πόλης. Ένα από τα σοβαρά προβλήματα που θα πρέπει η ίδια η ομογένεια να λύσει είναι το θέμα των σχολείων και της εκμάθησης της γλώσσας. Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που η ομογένεια έχει όλα τα εχέγγυα, για να το λύσει και βεβαίως υπάρχει το θέμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.

-Πόσο εφικτό είναι να υλοποιηθεί το αίτημα αυτό μέσα στο κλίμα που έχει δημιουργηθεί από την πλευρά Ερντογάν;

-Η Τουρκία περνάει μία πολύ σοβαρή κρίση ταυτότητας αυτή τη στιγμή και οι επιπτώσεις αυτής της κρίσης είναι σ’ ένα χρόνιο πρόβλημα που έχει η Τουρκία ως προς την ταυτότητά της. Οι αναφορές στο Οθωμανικό παρελθόν αυξάνουν, οι αναφορές στο Ισλάμ είναι πολύ σοβαρές και πολύ ανησυχητικές.

-Αντιμετωπίζει ένα σοβαρότατο πρόβλημα με την τρομοκρατία.

-Αντιμετωπίζει ένα σοβαρότατο πρόβλημα με την τρομοκρατία, αντιμετωπίζει ένα σοβαρότατο πρόβλημα με τις πολεμικές επιχειρήσεις που είναι στα νοτιοανατολικά, αρχίζει να αντιμετωπίζει ένα πολύ σοβαρότατο πρόβλημα οικονομικό και βεβαίως αντιμετωπίζει ένα πολύ σοβαρότατο πρόβλημα δημοκρατίας με τους συναδέλφους μας στα πανεπιστήμια να έχουν υποστεί απαράδεκτες διώξεις και αυτό όλο σε ένα πλαίσιο κατασκευής εχθρού που είναι ο Γκιουλέν. Ανεξαρτήτως των ευθυνών του Γκιουλέν αυτή η σύνθετη κατάσταση στην οποία έτσι και αλλιώς οδηγούνταν η Τουρκία δεν μπορεί να ερμηνευθεί με μόνον ένα αίτιο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο προφανώς είναι πολύ δύσκολη η επαναλειτουργία της Χάλκης, διότι η Χάλκη πάντα υπήρξε προφανώς ένα μέρος θρησκευτικής εκπαίδευσης αλλά και ένα μέρος δημοκρατικής παιδείας των ατόμων, των μαθητών που είχαν φοιτήσει εκεί. Όλοι τους έχουν να πουν τα καλύτερα λόγια. Υπάρχει τώρα μία πρωτοβουλία στην Ακαδημία στην Κρήτη το Πατριαρχείο να έχει τη δυνατότητα να εκπαιδεύσει τους ιερείς. Αυτά πρέπει να τα δούμε θετικά κατά τη γνώμη μου, πρέπει να τα συζητήσουμε και με την Εκκλησία της Ελλάδος. Νομίζω ότι είναι πράγματα που θα λυθούν, για να μπορέσουμε να έχουμε την προοπτική στην Πόλη όχι τόσο πολύ αν οι Ρωμιοί θα επιβιώσουν όσο με ποιούς τρόπους θα επιβιώσουν, γιατί η ιστορία παίζει πολύ περίπλοκα και πονηρά παιχνίδια».

Ο Υπουργός προσεπάθησε να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικός εις τας απαντήσεις του. Δεν εδεσμεύθη πάντως δια την υποχρεωτικότητα του μαθήματος, αλλά και δεν εφανέρωσε ποία είναι η συμφωνία με την Εκκλησίαν. Εμμέσως πλην σαφώς άφησεν αιχμάς ότι η Εκκλησία προσπαθεί να επιβάλη την άποψίν της και εξωθεί τας καταστάσεις εις τα άκρα, ως το μάθημα να μη αφορά αυτήν(!), αλλά ήτο σαφής ότι αι αποφάσεις θα είναι της πολιτείας, ως ακριβώς επανελάμβανε πάντοτε και ο κ. Φίλης. Η είδησις πάντως ήτο ότι η Θεολογική Σχολή της Χάλκης θα παραμείνη κλειστή και ότι νέα Σχολή του Πατριαρχείου θα καταστή η Ακαδημία της Κρήτης! Διατί; Δεν επαρκούν τα οκτώ θεολογικά τμήματα της Ελλάδος;

Εις το κρίσιμον ζήτημα του χαρακτήρος του μαθήματος ο Υπουργός δεν έδωσε σαφείς απαντήσεις, αν και ο κ. Στ. Γιαγκάζογλου προχωρεί εις την συγγραφήν των νέων εγχειριδίων. Την απάντησιν την δίδει όμως η αναρτημένη εις τον επίσημον ιστοτόπον του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής εισήγησις του καθ. Martin Rothgangel, Κοσμήτορος της Προτεσταντικής Θεολογικής Σχολής της Βιέννης, προσκεκλημένου του Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ με θέμα «Μάθημα Θρησκευτικών και Θρησκειολογία:  Σχέση αντιπαράθεσης η συνύπαρξη παιδαγωγικής αναγκαιότητας», της 9ης Δεκεμβρίου 2016, εις το τέλος της οποίας γράφονται τα εξής:

«Όταν αναφερόµαστε στις εκπαιδευτικές διαδικασίες καλλιέργειας της θρησκευτικής µόρφωσης, έχει βαρύνουσα σηµασία για τους εκπαιδευτικούς η δυνατότητα να διαµορφώνουν το Μάθηµα των Θρησκευτικών µε τέτοιον τρόπο, ώστε να υλοποιείται µεθοδικά η εναλλαγή ανάµεσα στον θρησκευτικό λόγο που εκφράζουν οι µαθητές βάσει των εµπειριών και των γνώσεων που έχουν για την οικεία τους παράδοση (= η προοπτική έσωθεν) και τον θρησκειολογικό-θεωρητικό λόγο που οι ίδιοι διατυπώνουν περί της θρησκείας (= προοπτική έξωθεν). Με αυτή την µεθοδολογία δεν υποδηλώνεται ότι υφίστανται δύο διαφορετικές πρα-γµατικότητες, αλλά εκφράζεται η ανάγκη πολυδιάστατης προσέγγισης της µιάς και αυτής πραγµατικότητας»… Με µία προσεκτικότερη µατιά, όλη αυτή η εν κατακλείδι επιχειρηµατολογία µάς οδηγεί στη διαπίστωση ότι τα όρια είναι ρευστά ανάµεσα στον θρησκευτικό λόγο που πηγάζει από το θρησκευτικό βίωµα και στον λόγο που λαµβάνει αποστάσεις και διατυπώνει στοχασµούς περί της θρησκείας, όπως επίσης και ανάµεσα στη Θεολογία και τη Θρησκειολογία. Ταυτόχρονα καθίσταται ευνόητο, ότι, όσον αφορά στη θρησκευτική µόρφωση, η χοντροκοµµένη εναλλακτική “Θεολογία η Θρησκειολογία” είναι εντελώς εσφαλµένη· µάλλον θα πρέπει να κλείνουµε προς το συµπληρωµατικό σχήµα «Θεολογία και ταυτόχρονα Θρησκειολογία».