Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

Kosmas:

Έγραψε ο φίλος Misha:

Παράθεση:

υπάρχουν πολλοί άγιοι ησυχαστές που δεν είπαν ή δεν έγραψαν κάτι σχετικά με τις αιρέσεις.... αυτό δεν τους καθιστά λιγότερο άγιους.... παραδείγματα πάμπολλα.... αρκεί ν ανοίξει κανείς το γεροντικό και θα βρει μόνο εκεί δεκάδες..... Μέγας Ποιμήν, Μεγας Σισωης, Μέγας Παίσιος, αββας Θεόδωρος της Φέρμης, άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, αββάς Παύλος ο απλούς, αββας Παύλος ο Θηβαίος, Μέγας Αρσένιος, όσιος Πέτρος ο Αθωνίτης, όσιος Ονούφριος κλπ κλπ κλπ.... εάν υπήρχε έστω και υπόνοια πως ο άγιος Ισαάκ είχε αιρετικές απόψεις θα είχαμε κάποια νύξη περί τούτου από τους Πατέρες ,οι οποίοι υπήρξαν(και δικαίως) υπερευαίσθητοι σε δογματικά ζητήματα. αυτό, όπως είναι φυσικό, δεν συμβαίνει. Αντιθέτως ο Άγιος Ισαάκ τιμάται και εκθειάζεται....

Η ευαισθησία όλων των αγίων της Εκκλησίας μας σε θέματα πίστεως είναι δεδομένη. Δεν έχει κανένας παρά να θυμηθεί το παράδειγμα του αββά Αγάθωνα, όταν τον κατηγόρησαν ως αιρετικό.

Είναι όμως άλλο αυτό και άλλο, όταν μιά τοπική Εκκλησία υποδουλώνεται σε μιά αίρεση. Τότε είναι αδιανόητο, όχι μόνο ένας άγιος, αλλά και ένας πιστός ακόμα, να κάθεται με σταυρωμένα χέρια, όχι φυσικά για προσευχή, αλλά για να ρεμβάζει σε «πνευματικές» αδολεσχίες, και να αδιαφορεί για την Πίστη του! Είναι αυτό που έλεγαν οι πρόγονοί μας «των οικιών ημών εμπιπραμένων, υμείς άδετε»!
Μετά την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο η τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία των ανατολικών επαρχιών της αυτοκρατορίας μας, όπως ήταν η της Μεσοποταμίας, όπως είναι γνωστό, περιήλθε στα χέρια των Νεστοριανών. Υπό τα δεδομένα αυτά έζησε ο Ισαάκ ο Σύρος και ως επίσκοπος και ως ασκητής σε κάποιο μοναστήρι της περιοχής. Τι θα έκανε ένας Ορθόδοξος επίσκοπος, ή ένας ασκητής σε μιά τέτοια περίπτωση; Θα σιωπούσε, ως φαίνεται να προτιμά ο αγαπητός Misha;
Βέβαια, δεν ξέρουμε το τι έκανε και ο Ισαάκ ο Σύρος. Μπορεί να μίλησε και να έγραψε κατά του Νεστοριανισμού και τα λόγια και τα γραπτά του να μην έφτασαν σε γνώση όλων των σύγχρονων Ορθόδοξων της εποχής του, όπως έφτασαν τα «Ασκητικά» του! Είναι, λοιπόν, αυτονόητο, ότι επειδή η Ορθόδοξη Εκκλησία από την εποχή του ακόμα, δεν είχε καμιά τέτοια πληροφόρηση για την Ορθοδοξία του, σιώπησε και σιωπά μέχρι σήμερα στο θέμα της αγιοποίησής του. Απλά και κατανοητά πράγματα είναι όλα αυτά για τον κάθε Ορθόδοξο!
Πέραν τούτων, υπάρχει και ένα άλλο σοβαρότατο ζήτημα με τον Ισαάκ το Σύρο. Όλοι δεχόμαστε ότι ο Ισαάκ χειροτονήθηκε επίσκοπος Νινευΐ, έστω για μιά μέρα. Εφόσον, η Εκκλησία της περιοχής αυτής είχε ήδη από μακρού καταστεί Νεστοριανική, ποιοί επίσκοποι τον χειροτόνησαν; Δεν ήταν Νεστοριανοί, όπως δέχεται ο καθηγητής Παν. Χρήστου και άλλοι;
Την εποχή του αγίου Μαξίμου, που ΟΛΕΣ οι τοπικές Εκκλησίας είχαν καταστεί αιρετικές, τι έκανε ο Μάξιμος; Σιώπησε;
΄Η, σήμερα, που ο Οικουμενισμός και ο Παπισμός έχουν αλώσει ΟΛΕΣ τις λεγόμενες «Νεοημερολογίτικες» Εκκλησίες, και δυστυχώς πολιορκεί ακόμα και την μόνη υπάρχουσα Ορθόδοξη Εκκλησία, που είναι αυτή που ακολουθεί το Παλαιό Ημερολόγιο, μπορεί κάποιος να αδιαφορεί για τον κίνδυνο της Πίστης του από τις πιό πάνω αιρέσεις;
Η σιωπή, όταν κινδυνεύει η Πίστη, σημαίνει συγκατάθεση στην αίρεση λένε οι Πατέρες! ΄Ετσι, σκέπτονταν οι άγιοι της Εκκλησίας μας και όχι, όπως μερικοί από μας σήμερα, που θέλουμε με τη μανία που μας έπιασε, να "αγιοποιήσουμε" κάθε καλό, κατά τα άλλα, άνθρωπο!