Ὁ Σεβ. Γαλλίας καὶ ἡ ἀντιφατικὴ Σύνοδος

Αἱ σφοδραὶ ἀντιδ ρ ά σ ε ι ς τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ἐναντίον τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμβαρίου, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀπειροελάχιστος ἀπήχησις ποὺ αὐτὴ εἶχεν εἰς τὰ ΜΜΕ ἔχουν ἀναγκάσει τοὺς Οἰκουμενιστὰς θιασώτας νὰ ἐπανέλθουν μὲ ἄρθρα τους ὅπου μποροῦν, διὰ νὰ ὑπερασπιθοῦν αὐτήν. Ὁ Σεβ. Γαλλίας ἐδημοσίευσεν εἰς τὴν ἐφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» τῆς 4ης Σεπτεμβρίου 2016 ἄρθρον, ἀπόσπασμα τοῦ ὁποίου παραθέτομεν ἀκολούθως: 

«Σχεδὸν πενήντα χρόνια προετοιµασίας γιὰ µία Σύνοδο τῆς ὁποίας τὸ σχῆµα παραµένει κρυφὸ γιὰ περισσότερο ἀπὸ µία χιλιετία, ὄχι µόνο ἀπὸ τὴν πτώση τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας τὸν 15ο αἰώνα, ἢ ἀκόµα ἀπὸ τὸ σχίσµα τοῦ 1054 µεταξὺ τῆς Ἀνατολικῆς καὶ τῆς ∆υτικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἤδη ἀπὸ τὶς µεγάλες Οἰκουµενικὲς Συνόδους…  Σίγουρα, τὰ θέµατα µὲ τὰ ὁποῖα καταπιάστηκαν στὴν Κρήτη ἀπὸ 16 ἕως 26 Ἰουνίου 2016 οἱ σχεδὸν 350 συνοδικοὶ πατέρες δὲν ἦταν δογµατικά… ἐξετάζοντας τὸν δεσµὸ ποὺ ἑνώνει σήµερα τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες µεταξύ τους, τὸν ἱστὸ ποὺ ἡ ὀρθοδοξία ὕφανε µὲ ἄλλες ἐκκλησίες καὶ χριστιανικὰ δόγµατα, καθὼς καὶ τὸν δεσµὸ τοῦ χριστιανισµοῦ τῆς Ἀνατολῆς µὲ τὸν σύγχρονο κόσµο.. ∆ὲν πρέπει νὰ ἐθελοτυφλοῦµε, πρῶτον διότι ἡ ἰδέα µιᾶς «τέλειας» Συνόδου εἶναι µία χίµαιρα καί, δεύτερον, ἐπειδὴ ἡ συνάθροιση σὲ Σύνοδο βρίσκεται στὴν καρδιὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, µὲ ὅ,τι ἀντιφατικὸ µπορεῖ νὰ ἐπιφέρει ἡ ζωή…

Κατὰ τὴν ἄποψή µου, ἡ ἀπουσία τῶν Ἐκκλησιῶν Ἀντιοχείας, Ρωσίας, Γεωργίας καὶ Βουλγαρίας, καθὼς καὶ ὁρισµένες ἔντονες συζητήσεις µεταξὺ τῶν Πατέρων τῆς Συνόδου, καταδεικνύουν σαφῶς τὰ διαφορετικὰ ἐπίπεδα δέσµευσης τῆς ὀρθοδοξίας ἐντὸς τοῦ πλαισίου τοῦ νεωτερισµοῦ καὶ τῆς παγκοσµιοποίησης, ἀλλὰ καὶ τὴν τεράστια εὐελιξία της ὅσον ἀφορᾶ τὴ δυνατότητά της νὰ διατηρεῖ στοὺς κόλπους της σὲ ἕνα ἑνιαῖο σ ῶ µ α ἀντιφατικὲς θέσ ε ι ς… Ὡστόσο, ἡ συνοδικὴ διαδικασία δὲν ἔχει ὁλοκληρωθεῖ, τὸ ἀντίθετο µάλιστα. Αὐτὸ ποὺ οἱ Πατέρες τῆς Συνόδου πρόκειται νὰ προσφέρουν στὸν κόσµο µὲ τὴ µορφὴ τῶν ὀκτὼ ἐγγράφων, ἀλλὰ καὶ µὲ τὴν εἰκόνα τῆς ἑνότητας καὶ τῆς µετάληψης ποὺ προέκυψε ἀπὸ αὐτὸ τὸ γεγονός, ἔχει µέλλον προκειµένου νὰ εἰσέλθει στὴν ἐκκλη- σιαστικὴ συνείδηση…».

Σχόλιον Ο.Τ.: Ὁ Σεβ. Ναυπάκτου εἶχε καλῶς καταγγείλει καὶ ζητήσει νὰ σταματήση τὸ ψεῦδος ὅτι πρόκειται διὰ μίαν Σύνοδον μετὰ ἀπὸ χίλια ἔτη. Ὁ Σεβ. Γαλλίας δὲν τὸ γνωρίζει ἢ σκοπίμως τὸ χρησιμοποιεῖ; Μήπως καὶ ὅλη ἡ Σύνοδος παρὰ τὰ ὅσα ἐπεσήμαινεν ὁ Σεβ. Ναυπάκτου κατὰ τὰς συνεδρίας, ἔπαιζε αὐτὸ τὸ παιχνίδι σκοπιμοτήτων παγιδεύουσα Ἱεράρχας, οἱ ὁποῖοι ἐπίστευαν ὅτι θὰ καταστοῦν ἡ φωνὴ τῆς ἀληθείας εἰς τὴν Σύνοδον; Ἀντιλαμβάνονται ὅλοι σήμερον ὅτι ἡ μεθόδευσις συνεχίζεται ὡς ἀκριβῶς τὴν εἶχε προγραμματίσει πρὸ τῆς Συνόδου τὸ Φανάρι καὶ ὅτι θὰ συνεχίση ἀνερυθριάστως αὐτήν; Τὸ κατ’ ἐξοχὴν πρόταγμα αὐτῆς τῆς προπαγάνδας εἶναι ἡ ἐπιμονὴ τοῦ Σεβ. Γαλλίας νὰ πείση ὅτι οἱ μετέχοντες ἦσαν «Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας» καὶ διὰ τοῦτο τὸ τονίζει διαρκῶς. Δυστυχῶς διὰ τὸν Σεβασμιώτατον οἱ Πατέρες ἦσαν πρωτίστως ἄνδρες ἅγιοι. Ἀντιθέτως ὁ Σεβασμιώτατος ἐπιχειρεῖ νὰ προβάλη τὴν εἰκόνα μιᾶς Ἐκκλησίας, ὡς πιθανῶς τὴν βιώνει ὁ ἴδιος, τῶν ἀνθρωπίνων παθῶν διὰ τοῦτο ὁμιλεῖ περὶ ἀντιφατικότητος. Ἡ εἰκὼν μιᾶς Συνόδου τῶν ἀντιφάσεων, ὡς ἐμμέσως ἀποδέχεται αὐτήν, ποῖον θὰ πείση;