Τοῦ κ. ∆ηµητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου : Εἶναι ποτέ δυνατόν, ἐνῶ ὑφίσταται καί δρᾶ καταλυτικῶς εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουµενισµοῦ, νά συγκαλῆται κατ’ αὐτάς πανορθόδοξος Σύνοδος, ἡ ὁποία ἀρνεῖται ἐν τῇ πράξει νά ἐπιληφθῆ πρωτίστως τοῦ µείζονος τούτου θέµατος Πίστεως ;

Εἶναι ποτέ δυνατόν Ὀρθόδοξος Χριστιανός, εἴτε λαϊκός, εἴτε µοναχός, εἴτε Κληρικός νά ἀποδεχθῆ καί ἀναγνωρίση ὡς συνέχεια τῶν Ἁγίων Συνόδων τῆς Ὀρθοδοξίας καί ὡς φωνή τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, Σύνοδο ἀποτελουµένη ἀπό δεδηλωµένους Οἰκουµενιστάς, δηλαδή αἱρετικούς, φιλοπαπιστές, συγκρητιστές, κοινωνικούς πρός κατεγνωσµένες ἀρχαῖες αἱρέσεις, ὅπως ὁ Μονοφυσιτισµός, διῶκτες ὀρθοδόξων ἀγωνιστῶν ὑπέρ τῆς εὐσεβείας, καινοτόµους, ὑποστηρικτές τῆς Βαπτισµατικῆς, συναφειακῆς καί µεταπατερικῆς Θεολογίας, καταφρονητές τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί ἀρνητές τῶν ἱερῶν παραδόσεων;
Εἶναι ποτέ δυνατόν νά θεωρηθῆ ὡς συνέχεια τῶν Ἁγίων Συνόδων τῆς Ὀρθοδοξίας Σύνοδος ἡ ὁποία, καίτοι πανορθοδόξου χαρακτῆρος, ἀρνεῖται a priori τήν διεκδίκησι τοῦ χαρακτηρισµοῦ της ὡς Οἰκουµενικῆς αἰτιολογώντας τοῦτο διά στόµατος τοῦ Προέδρου αὐτῆς διά τῆς ὑπ’ αὐτοῦ ἐπικλήσεως τοῦ γεγονότος τῆς δῆθεν ὑφισταµένης διαιρέσεως τῆς Ἐκκλησίας καί κατ’ ἐπέκτασιν (διά) τῆς ἐµµέσου πλήν σαφοῦς ἀναγνωρίσεως τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισµοῦ ὡς τµήµατος τῆς Ἐκκλησίας καί ὡς Ἐκκλησίας Χριστοῦ; Εἶναι ποτέ δυνατόν νά θεωρηθῆ ὡς Σύνοδος, ἐκφράζουσα τήν αὐτοσυνειδησία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Σύνοδος ἡ ὁποία ἐµπράκτως ἀρνεῖται διά τῶν συµµετεχόντων εἰς αὐτήν νά µνηµονεύση καί ἀναφέρη ὅτι ἕπεται τῶν Ἀγίων Πατέρων καί συνοµολογεῖ τήν διδασκαλία αὐτῶν καί ἀποδέχεται τάς Ἀποφάσεις τῶν (πρό αὐτῆς) συνελθουσῶν Ἁγίων Συνόδων, τάς ὁποίας αὐτοί συνεκρότησαν (µή) παραδεχοµένη τό οἰκουµενικό κῦρος καί τήν θεολογική αὐθεντία τῶν Ἁγίων Συνόδων ἐπί Μ. Φωτίου καί Ἁγίου Γρηγορίου Παλαµᾶ, ἐπειδή ἀκριβῶς κατεδίκασαν τίς (ἕως τότε) παπικές αἱρέσεις; Εἶναι ποτέ δυνατόν, ἐνῶ ὑφίσταται καί δρᾶ καταλυτικῶς εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουµενισµοῦ, νά συγκαλῆται κατ’ αὐτάς πανορθόδοξος Σύνοδος, ἡ ὁποία ἀρνεῖται ἐν τῇ πράξει νά ἐπιληφθῆ πρωτίστως τοῦ µείζονος τούτου θέµατος Πίστεως , οὕτως ὥστε ἐξασφαλίζοντας τήν ἀπαραίτητον κατά τόν Θεοφόρον Ἰγνάτιον προϋπόθεσιν κάθε ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς Συνόδου, ἤτοι τήν διαπίστωσιν ὅτι πάντες οἱ συµµετέχοντες ἐπίσκοποι ἐν «Ἰησοῦ Χριστοῦ γνώµῃ εἰσί», δηλαδή ὅτι συµφωνοῦν ὀρθοδόξως ἐν τῇ πίστει καί ὁµοφρονοῦν, καί µάλιστα ἀντί νά καταδικάση καί ἀναθεµατίση τόν Οἰκουµενισµόν, νά τόν ἀποδέχεται καί νά τόν υἱοθετῆ;