Ιστορικά, το χολερικό
πρόσωπο του κομμουνισμού απεδείχθη πάντα δύσκολο να αποκρυβεί, παρά τις
προσπάθειες ωραιοποίησής του που κατέβαλαν (και καταβάλλουν) οι προπαγανδιστές
του. Διαχρονικά οι ηγέτες των κομμουνιστών, με πρώτο διδάξαντα τον Λένιν,
καθιστούσαν σαφές στην εκάστοτε εσωτερική τους συμμορία ότι σκοπός τους ήταν η
υφαρπαγή της εξουσίας προς ίδιον όφελος, και για την επίτευξή του καθαγιάζονταν
όλα τα μέσα, ανεξάρτητα από την ηθική τους βάση, η οποία σε τελευταία ανάλυση
αποτελούσε κατ’ αυτούς ένα κατασκεύασμα της μπουρζουαζίας και όχι της δικής
τους ληστρικής συμμορίας. Κινούμενοι μονίμως «πέραν του καλού και του κακού»,
και εκμεταλλευόμενοι τον φθόνο και το μίσος όλων όσων δεν είχαν κατορθώσει να
ανέλθουν την κοινωνική κλίμακα, ενέσπειραν τον διχασμό, τις εμφύλιες συρράξεις,
και την μαζική ανθρωποκτόνο παράκρουση που συνόδευε πάντα την επικράτησή τους,
όπου συνέβη να επικρατήσουν.
Η τύχη που τους επιφύλαξε η Ιστορία, είναι γνωστή και δεν ήταν καθόλου καλή για τους ηγέτες τους και την υστεροφημία τους. Εδώ, σ’ εμάς, στη χώρα των πάσης φύσεως μασκαράδων, μασκαρεμένοι ξανά κι αυτοί, ύστερα από τις ήττες τους του 1944 και 1949, δίνουν την τελευταία τους μάχη. Παλαιολιθικοί αποσχισθέντες γεροκνίτες, για χρόνια πορευόμενοι στη γραμμή «τσαουσέσκου», εξωτερικά φρεσκοβαμμένοι με ταμπέλα έναν χασκογελώντα «τσιπρανδρέου» περιβαλλόμενο από νεάζουσες, αν και υπέργηρες τω πνεύματι, «κιακερόνες» (σίες, μίες και τασίες), εκμεταλλευόμενοι καταστάσεις και ψηφισμένοι από άφρονες «χρήσιμους ηλίθιους» αστόβλαχους, στρογγυλοκάθισαν στις πολυθρόνες της εξουσίας, και αφού προσκύνησαν τους «καπιτάλες» της Δύσης, αμόλησαν τα διαβρωτικά σκουλήκια με τα πειρατικά σκουλαρίκια τους, να μας ανακοινώσουν ότι θα γδάρουν όλους εκείνους που θέλουν την Ελλάδα Ευρώπη (αντί για βενεζουελάνικη Αφροϊσλαμογγολία). Από εκδορές και κονσερβοκούτια γνωρίζουν φαίνεται καλά, λόγω προγονικής κληρονομιάς, οι ημέτεροι νεοελασίτες.
Στο τέλος, και αφού ο ελληνικός λαός ξυρίσει «σύριζα» τον γαμπρό, θα δούμε αν θα τον καταχωρήσει στις δέλτους της πολιτικής του ιστορίας ως έναν από τους πολλούς πολιτικούς πορτοφολάδες «ολανδρέου» ή εάν, αφού πρώτα γίνει της «ρουμανίας», θα του αναγνωρίσει την πολιτική του συνέχεια και την μέχρι του τέλους του συνέπεια στην γραμμή του αείμνηστου Νικολάε Τσαουσέσκου.
Η τύχη που τους επιφύλαξε η Ιστορία, είναι γνωστή και δεν ήταν καθόλου καλή για τους ηγέτες τους και την υστεροφημία τους. Εδώ, σ’ εμάς, στη χώρα των πάσης φύσεως μασκαράδων, μασκαρεμένοι ξανά κι αυτοί, ύστερα από τις ήττες τους του 1944 και 1949, δίνουν την τελευταία τους μάχη. Παλαιολιθικοί αποσχισθέντες γεροκνίτες, για χρόνια πορευόμενοι στη γραμμή «τσαουσέσκου», εξωτερικά φρεσκοβαμμένοι με ταμπέλα έναν χασκογελώντα «τσιπρανδρέου» περιβαλλόμενο από νεάζουσες, αν και υπέργηρες τω πνεύματι, «κιακερόνες» (σίες, μίες και τασίες), εκμεταλλευόμενοι καταστάσεις και ψηφισμένοι από άφρονες «χρήσιμους ηλίθιους» αστόβλαχους, στρογγυλοκάθισαν στις πολυθρόνες της εξουσίας, και αφού προσκύνησαν τους «καπιτάλες» της Δύσης, αμόλησαν τα διαβρωτικά σκουλήκια με τα πειρατικά σκουλαρίκια τους, να μας ανακοινώσουν ότι θα γδάρουν όλους εκείνους που θέλουν την Ελλάδα Ευρώπη (αντί για βενεζουελάνικη Αφροϊσλαμογγολία). Από εκδορές και κονσερβοκούτια γνωρίζουν φαίνεται καλά, λόγω προγονικής κληρονομιάς, οι ημέτεροι νεοελασίτες.
Στο τέλος, και αφού ο ελληνικός λαός ξυρίσει «σύριζα» τον γαμπρό, θα δούμε αν θα τον καταχωρήσει στις δέλτους της πολιτικής του ιστορίας ως έναν από τους πολλούς πολιτικούς πορτοφολάδες «ολανδρέου» ή εάν, αφού πρώτα γίνει της «ρουμανίας», θα του αναγνωρίσει την πολιτική του συνέχεια και την μέχρι του τέλους του συνέπεια στην γραμμή του αείμνηστου Νικολάε Τσαουσέσκου.
Χρίστος Γούδης, δημοτικός σύμβουλος Δήμου Αθηναίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου