Τὸ Ὀρθόδοξον φρόνημα

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ένας προσεκτικός παρατηρητής, ὅταν στρέφει τό ἐνδιαφέρον του στά ζωντανά µέλη τῆς Ἐκκλησίας, διαπιστώνει ὅτι ὑπάρχουν πλάνες, αἱρέσεις, ὑπερβολικές ἐκδηλώσεις καί ἀδικαιολόγητες ἐλλείψεις. Ὅλα αὐτά ξεκινοῦν ἀπό τό γεγονός ὅτι λείπει τό ὀρθόδοξο φρόνηµα.Τή µεγαλύτερη εὐθύνη τήν ἔχουν οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ὑποτίθεται ὅτι γνωρίζουν κάτι παραπάνω ἀπό τόν ἁπλό λαό. Ὅµως διαπιστώνουµε ὅτι σέ πολλά θέµατα καί αὐτοί ὑστεροῦν, γιατί εἶναι συµβιβασµένοι µέ τόν κόσµο. Σκέφτονται καί ἀποφασίζουν κοσµικῶς καί ὄχι θεοφιλῶς. Πολλές φορές καί οἱ φυσικοί τους προϊστάµενοι, δηλαδή οἱ µητροπολίτες, βρίσκονται στήν ἴδια κατάσταση, γεγονός πού δέν ἐπιτρέπει νά ἐλπίζουµε σέ ἕνα καλύτερο αὔριο.

Τό ὀρθόδοξο φρόνηµα προϋποθέτει σταθερή πίστη, θεωρητική γνώση καί πνευµατική ἐµπειρία. Ἐάν λείπει ἕνα ἀπό τά τρία αὐτά, δέν µπορεῖ νά διαµορφωθεῖ ὀρθόδοξο φρόνηµα. Ἐάν λείπει ἡ πίστη, δέν ἀναπληρώνεται ἀπό τή γνώση, οὔτε ἐάν λείπει ἡ βίωση τοῦ θείου θελήµατος, µπορεῖ νά ἀντικατασταθεῖ ἀπό τήν ψιλή γνώση. Ἀλλά καί ἡ γνώση εἶναι ἀναγκαία, γιατί καθοδηγεῖ καί ρίχνει φῶς στό δρόµο.Ὅταν δέν ὑπάρχει τό ὀρθόδοξο φρόνηµα, συµβαίνουν πολλά ἀπαράδεκτα. Ἡ ἀναισθησία ἀπέναντι στήν πλεονάζουσα ἁµαρτία, ἡ ἔλλειψη παρρησίας στήν καταπολέµηση πλανῶν καί αἱρετικῶν ἀποκλίσεων, ἡ σιωπή στήν ἀδιάκοπη δράση τῶν οἰκουµενιστῶν, ἡ ἀπουσία ὁµολογιακοῦ φρονήµατος καί ἡ δειλία ἀπέναντι στούς κοσµικούς, πού προσπαθοῦν νά µειώσουν µέ πολλούς τρόπους τήν εὐεργετική ἐπίδραση τῆς Ἐκκλησίας, ἀποδεικνύουν ὅτι χωλαί- νουµε στήν πίστη, τή θεωρία καί τή βίωση τοῦ θελήµατος τοῦ Θεοῦ.
Πολλοί κληρικοί δέν θέλουν νά χάσουν τήν ἠρεµία τους καί µένουν ἀπαθεῖς σέ ὅσα ἀντιχριστιανικά συµβαίνουν γύρω τους, ἀλλά καί ἐντός τῆς Ἐκκλησίας.Τούς λείπει ἡ ἐπαναστατικότητα, ἡ εὐαισθησία ἀπέναντι στήν ἁµαρτία καί ὁ ἱερός ζῆλος γιά τό ποιµαντικό τους ἔργο. Στά προσωπικά τους θέµατα ὅµως δέν εἶναι ἀδιάφοροι, οὔτε ράθυµοι καί ἀναίσθητοι. Ἀγωνίζονται µέ ἐπιµονή προκειµένου νά ὑποστηρίξουν τά συµφέροντά τους! Αὐτό δείχνει ὅτι βρέθηκαν στήν ἱερωσύνη, γιά νά ἐξασφαλίσουν τό ψωµί τῆς οἰκογένειάς τους καί ὄχι γιά νά ἐργαστοῦν γιά τήν δόξα τῆς Ἐκκλησίας.
Οἱ ἄξιοι κληρικοί καί οἱ συνειδητοί χριστιανοί εἶναι ἀσυµβίβαστοι µέ τόν ἁµαρτωλό κόσµο. Ἀρνοῦνται καθετί πού δέν εἶναι σύµφωνο µέ τό θέληµα τοῦ Θεοῦ, ἐλέγχουν καί ὑποδεικνύουν τό ὀρθό, διατηρώντας πάντα στήν ψυχή τους τήν ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς καί τό ἐνδιαφέρον τους γιά τήν ἐπιστροφή τους στήν Ἐκκλησία. Τά πράγµατα δέν εἶναι εὔκολα καί ἡ ἀπογοήτευση εἶναι συχνή στήν προσπάθειά τους. Ὅµως αὐτοί πρέπει νά συνεχίζουν τό καλό τους ἔργο καί νά µή ἀνυποµονοῦν νά δοῦν τά ἀποτελέσµατα. Νά ἀρκοῦνται στήν ἱκανοποίηση ἀπό τήν ἐκτέλεση τῶν καθηκόντων τους καί νά δοξάζουν πάντα τό Θεό µέ ταπείνωση. Αὐτοί νά ἐργάζονται, ἀλλά τούς καρπούς θά τούς φέρει ὁ Θεός σύµφωνα µέ τό σχέδιο πού ἔχει γιά τόν καθένα.

"Ο.Τ."