Ο ταλαίπωρος αδελφός μας, που γράφει αυτή την επιστολή το 1966, δεν γνώριζε την Αποτείχιση από τους Ουνίτες;

Κάτοικος της Βορείου Ελλάδος τέκνον της αγίας μας Εκκλησίας, απέστειλε προς τον «Ορθόδοξον Τύπον» την κάτωθι εμπνευσμένην επιστολήν:

«Με ανακούφησιν εδιάβασα εις το τέλος του άρθρου του «Ο.Τ.» «Η Ορθοδοξία δεν έχει ανάγκην από παπικά συγχωροχάρτια», ότι ζητάτε την διακοπήν της φήμης του Αθηναγόρα από τας εις το κλίμα του Πατριαρχείου ανηκούσας τυπικώς Ελληνικάς Μητροπόλεις, των αποκαλουμένων «νέων χωρών», καθώς και από το Άγιον Όρος. Όσοι κατοικούν την Παλαιάν Ελλάδα, όπου δεν ακούεται κατά την λειτουργίαν το όνομα του Αθηναγόρα, δεν ημπορούν ίσως να νοιώσουν την αθυμίαν αλλά και την κρίσιν συνειδήσεως κάθε ορθοδόξου ψυχής, από τας κατοικούσας την Βόρειον Ελλάδα αι οποίαι είναι υποχρεωμέναι να ακούουν, κατά την διάρκειαν των αρχιερατικών λειτουργιών, την φήμην ενός ανδρός του οποίου την αποστασίαν από την  Ορθόδοξον πίστιν και Εκκλησίαν μόνον οι αφελείς και οι έχοντες συμφέροντα αμφισβητούν. Κατήφεια και μελαγχολία καταλαμβάνει κάθε Ορθόδοξον, ο οποίος παρακολουθεί τα γεγονότα και ο οποίος ακούει την φήμην αυτήν. Διερωτάται την στιγμήν εκείνην, εάν ευρίσκεται εντός Ορθοδόξου Ναού ή εάν, χωρίς να το καταλάβη, μετεπήδησεν εις την παράταξιν των Ουνιτών. Η αποστασία την οποίαν προφητεύει ο Απ. Παύλος (Β΄ Θεσ. β:3) αλλά και οι άλλοι Απόστολοι και Πατέρες της Εκκλησίας και την οποίαν πριν από αυτούς προεφήτευσεν ο Χριστός, (Ματθ. κδ΄), έχει έλθει και έχει προχωρήσει τόσο πολύ ώστε τα λόγια είναι ανίσχυρα να σταματήσουν ή να περιορίσουν το κακό. Απαιτούνται έργα. Απαιτείται ο διαχωρισμός των ευθυνών μας από τους προδίδοντας την θρησκείαν των Πατέρων μας, απαιτείται η αποκήρυξίς των. Δι΄ αυτό με αγωνίαν και βαθύτατον πόνον ψυχής σας παρακαλώ να ζητήσετε την αποκήρυξιν του Αθηναγόρα από την Εκκλησίαν της Ελλάδος και το Άγιον Όρος, και τούτο με τίτλους πηχιαίους και όχι με μικρά γράμματα εις το τέλος άρθρων. Είναι, νομίζω, πρωτοφανές να ακούγωνται αφ΄ ενός, από επίσημα εκκλησιαστικά χείλη, ως του Αρχιεπισκόπου, αυστηρότατες παρατηρήσεις δια τον Οικουμενισμόν και τας πράξεις του Αθηναγόρα, και αφ΄ ετέρου να μη λαμβάνεται κατ΄ αυτού ουδεμία επίσημος απόφασις της Ιεραρχίας. Είναι ακατανόητον να ακούγωνται από σεβασμίους μοναχούς του Αγίου Όρους βαρύτατοι κατά του Αθηναγόρα χαρακτηρισμοί, ότι «εθυσίασε τας μονίμους θείας αληθείας εις τας απαιτήσεις του εν τω πονηρώ κειμένου κόσμου», ότι ισοπέδωσε την διαφοράν μεταξύ αληθείας και ψεύδους, ότι «απαρνείται την Ορθόδοξον Παράδοσιν και συντάσσεται με τον αιρεσιώτην παπισμόν», ότι «θέλει να μας κάνη ουνίτας» κ.τ.λ. κ.τ.λ. και εν τούτοις αι Μοναί των να εξακολουθούν να μνημονεύουν τον αποστάτην αυτόν!                                                                                                                                             
Ημείς εδώ οι κατοικούντες την Βόρειον Ελλάδα έχομεν εξαντλήσει πλέον την αντοχήν μας. Οσάκις μνημονεύεται ο Αθηναγόρας διερωτώμεθα, εάν δεν πρέπη να εγκαταλείψωμεν τον ναόν.                                                                                                                 
Βοηθήσατέ μας, αδελφοί και πατέρες, διότι το δράμα της συνειδήσεώς μας είναι μέγα…».

(σ.σ. Ο απλός πιστός δεν αντέχει την μνημόνευση του Αθηναγόρα. Ο "Γέροντας" Ιωσήφ ο Ησυχαστής, εγκατέλειψε τους μη μνημονευτές του Αθηναγόρα και ενώθηκε το Μάρτιο του 1950 με τους μνημονευτές του Αθηναγόρα!!! Σύντομα θα τον αγιοκατατάξουν...)