Άνθρωπος τις Αντιοχεύς, το γένος ευγενής, βαθύπλουτος, ησθένησε
βαρέως, διότι το εν μέρος της κεφαλής του τόσον επόνεσεν, ώστε εξήλθεν ο εις
των οφθαλμών του. Έδραμε λοιπόν ούτος εις το Μοναστήριον του Αγίου Ιωάννου του
Χρυσοστόμου και πεσών εις τους πόδας του τον παρεκάλει να τον ιατρεύση. Ο δε
Άγιος είπεν εις αυτόν: τούτο έπαθες, διότι δεν επίστευες εις τον Χριστόν εξ
όλης σου ψυχής και διότι έχεις έργα αμαρτίας. Εάν με όλην σου την καρδίαν
προσεύχησαι και υπόσχεσαι να λείψης από τα κακά, εύκολον είναι να ιατρευθής.
Τότε μετά δακρύων ωμολόγησεν ο άρχων εκείνος τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, και
υπεσχέθη να λείψη από τας αμαρτίας, και κρατήσας το ράσον του Αγίου, έτριψεν
την κεφαλήν του και παρευθύς και ο πόνος της κεφαλής του έπαυσε και ο οφθαλμός
του ιατρεύθη, ως πρότερον.
(Ορθ.
Συναξ. ΙΑ, 413).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου