Eίναι πλέον ούχί Έκκλησία τού Χριστού, άλλ' "Εκκλησία" τού Πάπα

Άφ' ού ό Πάπας έπαυσε τού νά είναι Άρχιερεύς τής ρωμαικής  "Εκκλησίας", άνηγόρευσε δ' αύτός έαυτόν αύτοκράτορα καί βασιλέα πάντων τών έπί γής βασιλέων καί ήγεμόνων, άφ' ού άφήκε κατά μέρος τήν είρηνικήν βασιλείαν τού Εύαγγελίου καί ύποστηρίζει τήν βασιλείαν τού ξίφους καί τών αίμάτων, άποκατέστη λίαν δικαίως ύποπτος καί κινδυνώδης. Άνευ άντιλογίας δέ τά φρικώδη κακά τά τήν Εύρώπην καταμαστίζοντα έπί πολλά κατά συνέχειαν έτη έχουσι τήν άρχήν αύτών είς τήν τοιαύτην άντευαγγελικήν διαγωγήν τού Πάπα, όν ούδόλως τις άμαρτάνει, έάν, άποκαλέση άρχηγόν ούχί τής χριστιανικής θρησκείας, άλλ' αίμάτων καί σφαγών καί μάρτυς ή Ίστορία, άποδεικνύουσα δυστυχώς τρανότατα ότι πλείους έθανάτωσε τό τού Πάπα φάσγανον, ή οί διώκται τού χριστιανισμού Νέρωνες, Διοκλητιανοί καί λοιποί. Ώστε άρκεί μόνος ό λόγος ούτος ίνα άποδείξη, ότι ή δυτική  "Έκκλησία" πρό πολλού έπαυσεν έχουσα τόν άληθή αύτής χαρακτήρα, καί είναι πλέον ούχί Έκκλησία τού Χριστού, άλλ'  "Εκκλησία" τού Πάπα, διότι άφ' ότου ούτος ένεδύθη τήν έωσφορικήν χλαμύδα τού άναμαρτήτου, καί έθετο ώς άρχήν τής κυβερνήσεως τής Έκκλησίας τήν ίδίαν έαυτού θέλησιν, ού μόνον ώφέλιμος τή χριστιανική Έκκλησία καί κοινωνία δέν ήτο πλέον δυνατόν νά φανή, άλλά τούναντίον έπιβλαβέστατος. 

(Νεοφύτου Μητροπ. Δέρκων 1865-1875).