Οι «50 ομιλίες» του Αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου.

Μελέτημα 4^ον.

. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι αρετές είναι δεμένες μεταξύ τους αποτελώντας μια ιερή αλυσίδα. Έτσι η προσευχή ξεκινάει από την αγάπη. Η αγάπη από τη χαρά. Η χαρά από την πραότητα. Η πραότητα από την ταπεινοφροσύνη. Η ταπεινοφροσύνη από τη διακονία. Η διακονία από την ελπίδα. Η ελπίδα από την πίστη. Η πίστη από την υπακοή. Η υπακοή από την απλότητα. Επίσης και οι κακίες είναι αλυσίδα μεταξύ τους: Το μίσος από το θυμό. Ο θυμός από την υπερηφάνεια. Η υπερηφάνεια από την κενοδοξία. Η κενοδοξία από την απιστία. Η απιστία από την σκληροκαρδία. Η σκληροκαρδία από την αμέλεια. Η αμέλεια από τη χαύνωση. Η χαύνωση από την ολιγωρία. Η ολιγωρία από την ακηδία (=αφροντισιά). Η ακηδία από την ανυπομονησία. Και τέλος η ανυπομονησία από τη φιληδονία.
2.Ο,τιδήποτε καλό κάνει ο άνθρωπος, ο πονηρός θέλει να το λερώνει με τα δικά του σπέρματα. Δηλαδή με την κενοδοξία, την οίηση, τον γογγυσμό, ούτως ώστε το καλό να μη γίνεται προς δόξαν Θεού ή με προθυμία. Ο Άβελ π.χ. πρόσφερε στο Θεό θυσία από τα λιπαρά μέρη και από τα πρωτότοκα πρόβατα. Επίσης και ο Κάϊν πρόσφερε δώρα από τους καρπούς της γης, αλλά όχι από τα πρώτα. Γι΄ αυτό και ο Θεός δέχθηκε τη θυσία του Άβελ και δεν δέχθηκε τα δώρα του Κάϊν. Απ΄ αυτό μαθαίνουμε ότι ένα καλό, αν το κάνουμε με αμέλεια ή καταφρονητικά ή για κάτι άλλο και όχι για το Θεό, δεν γίνεται ευπρόσδεκτο από το Θεό.