Ορθοδοξίας απαυγάσματα
Πρώτη Κυριακή των Νηστειών σήμερα και γιορτάζουμε το θρίαμβο της Ορθοδοξίας μας, του πιο πολύτιμου θησαυρού που μετουσιώνεται σε πράξη πίστεως και ζωής και εκδηλώνεται στην προοπτική μιας ανεπανάληπτης βιωματικής εμπειρίας. Θυμούμαστε σήμερα την αποκρυστάλλωση της αλήθειας της Εκκλησίας μας από τη Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο. Ιδιαίτερα τη σημαντική αυτή περίοδο που διανύουμε στη βάση μιας ασκητικής πορείας με φόντο την Ανάσταση, η Εκκλησία στοχεύει να ενεργοποιήσει τις δυνάμεις εκείνες που θα μας κρατούν αγκιστρωμένους στην αλήθεια της σαν βασική προϋπόθεση για να εισέλθουμε στην τροχιά της σωτηρίας που μας προσφέρει η αγάπη του Κυρίου.
Ονομάζεται της Ορθοδοξίας γιατί “ποιούμεθα ανάμνησιν της αναστηλώσεως των αγίων και σεπτών εικόνων επί αυτοκράτορος Μιχαήλ και της μητρός αυτού Θεοδώρας”. Οι εικονομάχοι ανρούντο ουσιαστικά το ίδιο το Πρόσωπο του Χριστού διαδίδοντας την πλάνη ότι δεν είναι αληθινός Θεός. Υποστήριξαν συγκεκριμένα ότι ο Θεός ως Πνεύμα δεν μπορεί να περιορίζεται στα διάφορα υλικά αγαθά, από τα οποία απαρτίζεται η εικόνα. Τελικά, με τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας που επιχειρούσαν αρνούντο την εικόνα του Χριστού και φυσικά όλων των αγίων της Εκκλησίας, κάτι που συνιστούσε τη χειρότερη μορφή απιστίας.
Η εικονομαχία που εκτυλίχθηκε με τον πιο φοβερό τρόπο για περισσότερο από εκατό χρόνια, προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση και άφησε πολλές “πληγές” στο πέρασμα της. Πολλοί άγιοι άνθρωποι εκδιώχθηκαν, βασανίσθηκαν και θυσίασαν τη ζωή τους, υπερασπιζόμενοι την ορθόδοξη πίστη. Μεταξύ των αγίων αυτών μορφών, περιλαμβάνονται και εκείνες του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη και άλλες. Τελικά, το 843 μ.Χ., ύστερα από αγώνες και θυσίες αγίων μορφών που κοσμούν το οικοδόμημα της Εκκλησίας και το λαμπρύνουν με την παρουσία τους, έγινε η αναστήλωση των ιερών εικόνων, γεγονός που εορτάζουμε ως θρίαμβο της Ορθοδοξίας.
Όταν γίνεται λόγος για την Ορθοδοξία, γίνεται λόγος για το πολυτιμότερο της πίστεως και της ελπίδας. Είναι δυνατόν όμως να οριστεί ή να περιγραφεί αυτό που μετέχει στο μυστήριο του Θεού, στη θεία ζωή, σ΄ αυτήν την ανεξάντλητη ζωή του Θεού που γεμίζει την ανθρώπινη ύπαρξή μας και μέσα στην αμαρτία μας και μέσα στην πτώση μας; “Είναι σχεδόν αδύνατο να δώσουμε έναν ακριβή ορισμό της Εκκλησίας διότι, πράγματι, κανένας ορισμός υπάρχει, ο οποίος θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αποτελεί αναγνωρισμένη δογματική αυθεντία. Η Εκκλησία είναι μάλλον πραγματικότητα την οποία ζώμεν, παρά αντικείμενον το οποίον αναλύομεν και σπουδάζομεν”, σημειώνει χαρακτηριστικά ο Π/Γεώργιος Φλωρόφσκυ.
Αγαπητοί αδελφοί, το σημερινό Ευαγγέλιο μας προσκάλεσε “Έρχου και ίδε”. Και αν αυτός ο ερχομός μας είναι πορεία ταπεινή και καθαρή, που θα περνά μέσα από τη λατρευτική και μυστηριακή ζωή της ενορίας μας, της Εκκλησίας μας, τότε θα οδηγηθούμε στην ένωσή μας με την Εκκλησία και στην εν Χριστώ αύξηση και αναγέννησή μας, ώστε ο καθένας από μας να μπορέσει να πει τούτο το λόγο, όπως στο σημερινό Ευαγγέλιο ο Ναθαναήλ: “Ραβί, αληθώς Θεού υιός ει”. Σ΄ αυτή την προοπτική μπορούμε να μιλούμε γι΄ αναστήλωση της εικόνας μας, με όλο το μεγαλείο και την αρχοντιά που της προσέδωσε ο Θεός.
http://www.churchofcyprus.org.cy/index.php
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου