Η αιρετική Εγκύκλιος του 1920 υλοποιήθη!

Ο Παπισμός αποτελει αίρεσιν καταδεδικασμένην υπό των Πατέρων, όπως π.χ. υπό της Η' Οικ. Συνόδου του έτους 879 καί υπό της εν Κων/λει  Αγίας Συνόδου του 1351, η οποία τους μέν παπικούς ανεθεμάτισε τους δε κοινωνούντας εν γνώσει μετ' αυτών ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΥΣ κατέστησε, αποφανθείσα επί λέξει ούτω: «τούς κοινωνούντας τούτοις [τοις παπικοίς] εν γνώσει,  ακοινωνήτους έχομεν».

Η αιρετική  Εγκύκλιος του 1920 υλοποιήθη διά της   επιβολής του νέου ημερολογίου το 1924,  διά της «άρσεως» των αναθεμάτων κατά του Παπισμου (1965), χωρίς οι παπικοί ν' αποβάλουν ούτε μίαν από τάς κακοδοξίας των, της υπογραφής ενωτικών συμφωνιών μέ τους Μονοφυσίτας (1990) καί τούς Παπικούς (1993), της «αδελφοποιήσεως» των «εκκλησιών» αυτών, της αναγνωρίσεως ως εγκύρων των «μυστηρίων» των κ.λπ. Τα γεγονότα αυτά αποδεικνύουν ότι το Οικ. Πατρ/χειον, τα  Πατριαρχεία  Μόσχας, Ρουμανίας, Σερβίας, Ιεροσολύμων κλπ, και οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, έχουν  περιέλθει εις πλήρη σύγκρουσιν μέ τήν δογματικήν διδασκαλίαν καί παράδοσιν της  Εκκλησίας. Κηρύττουν  απροκαλύπτως αδιαφορίαν πρός τα δόγματα καί τας παραδόσεις, τουτέστιν αποξένωσιν από την Ορθόδοξον πίστιν!