Γράφει στο "Ριζοσπάστη" ο Ν. Μπογιόπουλος (*)
...
ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ
τα αεροδρόμια,
τα λιμάνια,
τους σιδηροδρόμους,
το νερό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη,
τη ΔΕΗ,
το φυσικό αέριο,
τους αυτοκινητόδρομους,
τα ταχυδρομεία,
τις τράπεζες,
τα Ολυμπιακά ακίνητα,
τα ακίνητα του Δημοσίου,
το Ελληνικό,
τα τουριστικά ακίνητα, από μουσεία μέχρι αρχαιολογικούς χώρους,
τα βουνά, τις παραλίες, τις λίμνες,
τη γη, τον ήλιο, τον αέρα και τη θάλασσα,
τα πάντα!
*
Ρωτάμε:
Τι από όλα αυτά είναι διαφορετικό από την πολιτική του ξεπουλήματος και των ιδιωτικοποιήσεων που ακολουθείται εδώ και 30 χρόνια στην Ελλάδα, μια πολιτική που οδήγησε τη χώρα σε κρατικά χρέη, σε δημόσια ελλείμματα και σε παραγωγική αποσάθρωση;
ΚΧ
Χωρίς να θέλω να γίνω συνήγορος του κεφαλαίου, ας μου συγχωρεθεί κι εμένα το ερώτημα :
- Και πώς να μην ξεπουλάνε, όταν τα αεροδρόμια έκλειναν από "στάσεις" του προσωπικού των εργαζομένων;
- Πώς τα λιμάνια και οι σιδηρόδρομοι να μη ξεπουληθούν όταν οι καταπέλτες έμεναν σηκωμένοι, οι συρμοί κλειδωμένοι, και ταξιδιώτες ή εμπορεύματα σάπιζαν, λόγω στάσης και κατάληψης των εργαζομένων;
- Πώς το νερό, η ΔΕΗ και άλλα να μη ξεπουληθούν όταν οι εργαζόμενοι απεργούσαν (θυμόμαστε όλοι το πανελλαδικό blackout) ή έκαναν "στάσεις";
- Και οι αυτοκινητόδρομοι; Γιατί κι αυτοί να μη βγουν στο σφυρί, όταν η Ελλάδα κοβόταν στα δυο από τις "στάσεις" των διερχομένων φορτηγών και πολλών άλλων ακόμη; Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και τι να πει για τις αστικές συγκοινωνίες, τα μουσεία ή τους αρχαιολογικούς χώρους;
- Γιατί να μείνουν εκτός οι τράπεζες και τα ταχυδρομεία, όταν ένα γράμμα από Αθήνα προς ... Αθήνα έκανε περισσότερο από εβδομάδα να φθάσει και όταν οι εργαζόμενοι στο ρετιρέ των τραπεζών απεργούσαν - πριν από μερικά χρόνια - και ο οφειλέτης μιας δόσης επιβαρυνόταν με τα έξοδα της καθυστερημένης εξόφλησης;
Κάθε Πάσχα, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και καλοκαίρι, είχαμε σε σταθερή βάση τις "στάσεις" των εργαζομένων για δημιουργία εντάσεων και κοινωνικής αγανάκτησης. Ερωτώ λοιπόν : Ήταν ή δεν ήταν αναμενόμενο το ξεπούλημα;
Ερωτήματα όπως αυτά, δεν είναι από στρατευμένο, προερχόμενο από τις τάξεις του κεφαλαίου. Είναι από έναν δυστυχή πολίτη, που έζησε την βάσανο της μεταπολιτευτικής πόλης των Αθηνών. Αγόγγυστα υπέστη - και υφίσταται - επί σαράντα χρόνια "το δίκιο του εργάτη" όντας, επιπλέον, υποχρεωμένος να ανέχεται την επί των τοίχων ανταρσία με αφίσες και μουτζούρες (ευλόγως) αντιφασιστικές. Φαίνεται, λεφτά υπάρχουν! Εμείς για να βάφουμε και να ξαναβάφουμε τους τοίχους των σπιτιών μας, οι άλλοι για να αγοράζουν μπογιές, να φτιάχνουν αφίσες και να τις κολλάνε στα σπίτια μας.
Χωρίς να θέλω να γίνω συνήγορος του κεφαλαίου, ας μου συγχωρεθεί κι εμένα το ερώτημα :
- Και πώς να μην ξεπουλάνε, όταν τα αεροδρόμια έκλειναν από "στάσεις" του προσωπικού των εργαζομένων;
- Πώς τα λιμάνια και οι σιδηρόδρομοι να μη ξεπουληθούν όταν οι καταπέλτες έμεναν σηκωμένοι, οι συρμοί κλειδωμένοι, και ταξιδιώτες ή εμπορεύματα σάπιζαν, λόγω στάσης και κατάληψης των εργαζομένων;
- Πώς το νερό, η ΔΕΗ και άλλα να μη ξεπουληθούν όταν οι εργαζόμενοι απεργούσαν (θυμόμαστε όλοι το πανελλαδικό blackout) ή έκαναν "στάσεις";
- Και οι αυτοκινητόδρομοι; Γιατί κι αυτοί να μη βγουν στο σφυρί, όταν η Ελλάδα κοβόταν στα δυο από τις "στάσεις" των διερχομένων φορτηγών και πολλών άλλων ακόμη; Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και τι να πει για τις αστικές συγκοινωνίες, τα μουσεία ή τους αρχαιολογικούς χώρους;
- Γιατί να μείνουν εκτός οι τράπεζες και τα ταχυδρομεία, όταν ένα γράμμα από Αθήνα προς ... Αθήνα έκανε περισσότερο από εβδομάδα να φθάσει και όταν οι εργαζόμενοι στο ρετιρέ των τραπεζών απεργούσαν - πριν από μερικά χρόνια - και ο οφειλέτης μιας δόσης επιβαρυνόταν με τα έξοδα της καθυστερημένης εξόφλησης;
Κάθε Πάσχα, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και καλοκαίρι, είχαμε σε σταθερή βάση τις "στάσεις" των εργαζομένων για δημιουργία εντάσεων και κοινωνικής αγανάκτησης. Ερωτώ λοιπόν : Ήταν ή δεν ήταν αναμενόμενο το ξεπούλημα;
Ερωτήματα όπως αυτά, δεν είναι από στρατευμένο, προερχόμενο από τις τάξεις του κεφαλαίου. Είναι από έναν δυστυχή πολίτη, που έζησε την βάσανο της μεταπολιτευτικής πόλης των Αθηνών. Αγόγγυστα υπέστη - και υφίσταται - επί σαράντα χρόνια "το δίκιο του εργάτη" όντας, επιπλέον, υποχρεωμένος να ανέχεται την επί των τοίχων ανταρσία με αφίσες και μουτζούρες (ευλόγως) αντιφασιστικές. Φαίνεται, λεφτά υπάρχουν! Εμείς για να βάφουμε και να ξαναβάφουμε τους τοίχους των σπιτιών μας, οι άλλοι για να αγοράζουν μπογιές, να φτιάχνουν αφίσες και να τις κολλάνε στα σπίτια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου