΄Η ΜΑΡΤΥΡΙΑΡΑ΄΄ --- Xarilaos Stoyraitis

 Υπάρχει μιά ΄΄μαρτυριάρα΄΄, την οποίαν παραθεωρεί ο π.Δημήτριος Αθανασίου.

Αυτή είναι η Οικουμενιστική Εγκύκλιος του 1920.
Εν συντομία.
Το Ημερολόγιο ,δεν το άλλαξαν επειδή ήθελαν να το διορθώσουν,άλλωστε δεν χρειάζεται καμμία απολύτως διόρθωση.
Η Εαρινή Ισημερία γινόταν ,γίνεται και θα γίνεται στις 8 Μαρτίου Ιουλιανού,η Ανοιξιάτικη Πανσέληνος κατέρχεται μέχρι 21 Μαρτίου και τα όρια του Πάσχα κυμαίνονται κανονικότατα από 22 Μαρτίου έως 25 Απριλίου Ιουλιανού,έτσι όπως θεσμοθετήθηκαν στο αιώνιο Πασχάλιο από το Άγιο Πνεύμα στην Α΄Οικουμενική Σύνοδο.[τα ψεύδη του Πηδαλίου,πολλά...]

Το Ημερολόγιο το άλλαξαν για να συμπορευθούν ΄΄μετά των άλλων Εκκλησιών΄΄,εξ΄ού και η επιγραφή:΄΄ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ΄΄
Αναγνώρισαν ,λοιπόν,εκκλησιαστικότητα σε όλες τις αιρετικές ομάδες !!!
Αυτό είναι  Οικουμενισμός και  άρνηση της Αληθείας.
Δεν χρειάζεται κανείς να είναι σοφός για να το αντιληφθεί.
Και υ΄ι΄οθέτησαν το Γρηγοριανό Ημερολόγιο ώστε, επικεφαλής αυτού του μορφώματος,το οποίο σήμερα έχει κυριεύσει τους πάντες,να είναι ο Παπισμός.
 
Τώρα,εάν συμπορεύονται κατά 99 τοις εκατό και όχι κατά το 1,ε,αυτό είναι ανάξιο λόγου.

Και μπορεί, αυτή η Οικουμενιστική κίνηση να εκδηλώθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 1900,με τις δύο γνωστές αιρετικές Εγκυκλίους [1902,1904]ωστόσο ,η προδοσία της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας έλαβε σάρκα και οστά με την εφαρμογή και των τριών,το 1924 .

΄Συνεπώς,οι Νεοημερολογίτες,δεν μετέχουν της Εκκλησίας,αφ΄ενός μεν διότι βάλλουν κατά των δύο Οικουμενικών Συνόδων Α΄και Β΄ [καθορισμός του Πασχάλιου  και Εορτολογικού Κανόνος από την Α΄Οικουμενική ,και Εκκλησιολογικό δόγμα από την Β΄Οικουμενική] και ,αφ΄ετέτου έχουν ΑΝΑΘΕΜΑΤΣΙΤΕΙ από τις Πανορθόδοξες Συνόδους του 16ου αιώνος όλοι εκείνοι που θα  αλλάξουν το Ημερολόγιο αλλά και όσοι ακολουθήσουν την αλλαγή.[εύχομαι,να μην μας πουν πάλι τα έτερα φαιδρά περί πλαστότητος Σιγγιλίων]

Οι κατεγνωσμένες αιρέσεις τους πολλές , είναι αιρετικοσχισματικοί, δεν μετέχουν της Εκκλησίας και δεν σώζονται.

Παρακάτω,η ΄΄μαρτυριάρα΄΄.





ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Η καθ΄ ημάς Εκκλησία φρονούσα ότι η των διαφόρων Χριστιανικών Εκκλησιών προσέγγισις προς αλλήλας και κοινωνία ουκ αποκλείεται υπό των υφισταμένων μεταξύ αυτών δογματικών διαφορών και ότι τοιαύτη τις προσέγγισις τα μάλα εστίν ευκταία και αναγκαία και πολλαχώς χρήσιμος εις τε το καλώς ενοούμενον συμφέρον εκάστης των επί μέρους Εκκλησιών και του όλου χριστιανικού σώματος και εις παρασκευήν και διευκόλυνσιν της πλήρους ποτέ, συν Θεώ και ευλογη μένης ενώσεως, έκρινε τον παρόντα καιρόν τα μάλιστα πρόσφορον προς ανακίνησιν και από κοινού μελέτην του σπουδαίου τούτου ζητήματος. Ει γαρ και εν τούτω ενδέχεται ίνα προκύψωσι και παρεμβληθώσιν αι από των παλαιών προλήψεων και έξεων ή και εξ αξιώσεων δυσχέρεια, αι τοσάκις τέως το έργον της ενώσεως ματαιώσασαι, όμως κατά την γνώμην ημών, περί απλής το κατ΄ αρχάς προκειμένου συναφείας και προσεγγίσεως, αι δυσχέρειαι αύται έσονται πάντως ήττον σπουδαίαι, αγαθής δε υπαρχούσης θελήσεως και διαθέσεως ούτε δύνανται ούτε οφείλουσι κώλυμα αποτελέσαι ακαταγώνιστον και ανυπέρβλητον.

΄Οθεν το πράγμα ημείς γε και κατορθωτόν και είπερ ποτέ εύκαιρον επί τη συντελεσθείση νυν επ΄ αισίοις συμπήξει της Κοινωνίας των Εθνών υπολαμβάνοντες, προαγόμεθα θαρρούντως εκθείναι ενταύθα εν ολίγοις τας σκέψεις και την γνώμην ημών περί του τρόπου, καθ΄ ον την προσέγγισιν ταύτην και συνάφειαν ενοούμεν και δυνατήν υπολαμβάνομεν, μετά πόθου εκζητούντες και απεκδεχόμενοι την κρίσιν και την γνώμην και των λοιπών των τε κατά την Ανατολήν αδελφών και των εν τη Δύσει και απανταχού σεβασμίων Χριστιανικών Εκκλησιών.
Νομίζομεν τοίνυν ημείς, ότι δύο τάδε τα μέγιστα εις την επίτευξιν της τοιαύτης εφετής και ωφελίμου προσεγγίσεως συντελέσαι και ταύτην κατεργάσασθαι και εκδηλούν δύνανται.
Και πρώτον αναγκαίαν και απαραίτητον υπολαμβάνομεν την άρσιν και απομάκρυνσιν πάσης αμοιβαίας δυσπιστίας και δυσφορίας μεταξύ των διαφόρων Εκκλησιών, προκαλουμέ- νης εκ της παρά τισιν εξ αυτών παρατηρουμένης τάσεως εις το σαγηνεύσαι και προσηλυτίσαι άλλων ομολογιών οπαδούς. Ουδείς γαρ αγνοεί τι και σήμερον συμβαίνει δυστυχώς πολλα- χού, επί διασπάσει της εσωτερικής ειρήνης των Εκκλησιών, ιδία των εν Ανατολή, νέων ούτω θλίψεων και δοκιμασιών παρ΄ αυτών των ομοθρήσκων επιφερομένων αυτοίς, και οίαν μεγά- λην, αντί του μηδαμινού αποτελέσματος, προκαλεί απέχθειαν και οξύτητα αντιθέσεως η τάσις αύτη τινών εις το προσηλυτίζειν και σαγηνεύειν τούς οπαδούς των άλλων χριστιανικών ομο- λογιών.
Ούτω δε της ειλικρινείας και της εμπιστοσύνης προ παντός αποκαθισταμένης μεταξύ των Εκκλησιών, νομίζομεν δεύτερον ότι επιβάλλεται ίνα αναζωπυρωθή και ενισχυθή προ παντός η αγάπη μεταξύ των Εκκλησιών,μη λογιζομένων αλλήλας ως ξένας καί αλλοτρίας, αλλ΄ ως συγγενείς και οικείας εν Χριστώ καί “συγκληρονόμους και συσσώμους της επαγγελίας του Θεού εν τω Χριστώ”. (Εφεσ. 3, 6). Υπό της αγάπης γαρ εμπνεόμεναι αι διάφοροι Εκκλησίαι και ταύτην προτάσσουσαι εν ταις περί των άλλων κρίσεσι και ταις προς αυτάς σχέσεσι, την μεν διάστασιν αντί του επεκτείνειν και αυξάνειν ως οίον τε συντομεύσαι και σμικρύναι δυνήσονται, δια της διεγέρσεως δε τακτικού φιλαδέλφου ενδιαφέροντος περί της καταστάσεως, της ευσταθείας και της ευεξίας των άλλων Εκκλησιών, δια της σπουδής εις το παρακολουθείν τοις παρ΄ αυταίς συμβαίνουσι και ακριβέστερον γνωρίζειν το κατ΄ αυτάς και δια της προθυμίας εις το τείνειν εκάστοτε αμοιβαίως χείρα βοηθείας και αντιλήψεως, πολλά τα αγαθά εις δόξαν και εις όφελος εαυτών τε και του χριστιανικού σώματος επιτελέσουσι και κατορθώσουσι.
Δύναται δε η φιλία αύτη και αγαθόφρων πρός αλλήλους διάθεσις εκφαίνεσθαι και τεκμηριούσθαι ειδικώτερον, κατά την γνώμην ημών, ως εξής:

α΄)δια της παραδοχής ενιαίου ημερολογίου προς ταυτόχρονον εορτασμόν των μεγάλων χριστιανκών εορτών υπό πασών των Εκκλησιών,