Οι Φράγκοι -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλου, Θεολόγου

1. Με το όνομα «Φράγκοι» εννοούμε διάφορους βάρβαρους λαούς, που άρχισαν να εμφανίζονται τον 4 ο αιώνα και μετά. Τέτοιοι λαοί εκτός από τους πραγματικούς Φράγκους ήταν οι Λογγοβάρδοι , οι Βουργουνδοί, οι Βάνδαλοι, οι Σάξωνες, οι Κέλτες, οι Νορμανδοί, οι Τεύτονες, οι Γότθοι κ.ά.

α. Στη Βρετανία οι διάφοροι λαοί( Κέλτες, Σάξωνες κλπ.) σταδιακά εκρωμαΐστηκαν από το 597 μ.Χ. 13 . Ο ιεραπόστολος άγιος Αυγουστίνος, που έστειλε στη Βρετανία ο Ρωμαίος πάπας Γρηγόριος Ε΄, εκχριστιάνισε τους Σάξωνες. Από τους Κέλτες, πιστοί στη Ρωμανία έμειναν τελικά μόνο οι Ιρλανδοί 14 , όχι όμως οι Ουαλλοί (Βλάχοι) και οι Σκώτοι. Αξίζει το κόπο να παρακολουθήσουμε πολύ σύντομα το πως συντελέστηκε η κατάκτηση της σημερινής Ιταλίας ( της Ιταλικής Ρωμανίας), από τους Φράγκους. Ένας από τους Γότθους (Γερμανούς) αρχηγούς του Στρατού, που είχε ο αυτοκράτορας Ζήνωνας στη Κωνσταντινούπολη, ο Οδόακρος το 476 μ.Χ. εκθρόνισε τον τελευταίο Ρωμαίο αυτοκράτορα του «Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους», τον Ρωμύλο Αυγουστύλο. Έγινε ο ίδιος «πατρίκιος των Ρωμαίων» με έγκριση του αυτοκράτορα Ζήνωνα. Το 493 μ.Χ. ο αρχηγός των Οστρογότθων Θεοδώριχος, έδιωξε τον Οδόακρο και ίδρυσε στην Ιταλία το Οστρογοτθικό κράτος. Οι Οστρογότθοι, όπως και οι άλλοι Γότθοι, Βουργουνδοί, Βάνδαλοι και Βησιγότθοι, ήταν αιρετικοί αρειανοί.

β. Ο αυτοκράτορας της Κωνσταντινουπόλεως αναγνώρισε τον Θεοδώριχο ως «ρήγα», για να διοικεί τους μη ρωμαϊκούς πληθυσμούς, ενώ Ρωμαίοι αξιωματούχοι διοικούσαν τους Ρωμαίους. Το 751 μ.Χ. ένας άλλος βάρβαρος λαός, οι Λογγοβάρδοι κατέκτησαν την Ιταλία, εκτός από τη Νότια Ιταλία και τη Ραβέννα, με τη γύρω περιοχή από τη Ρώμη. Όταν οι Λογγοβάρδοι κυρίευσαν τη Ραβέννα κι’ έφτασαν έξω από τη Ρώμη, ο τότε Ρωμαίος πάπας Στέφανος (752 –757), μη έχοντας βοήθεια από την Κωνσταντινούπολη, λόγω της εικονομαχίας, αναγκάστηκε ατυχώς να καταφύγει στο βασιληά των Φράγκων Πιπίνο. 15 Ζήτησε την βοήθειά του. Ο Πιπίνος έσπευσε σε βοήθεια του και συνέτριψε τους Λογγοβάρδους. Τα εδάφη, που απελευθέρωσε ο Πιπίνος, τα απέδωσε στον πάπα. Τα ζήτησε όμως ο αυτοκράτορας της Κωνσταντινουπόλεως, επειδή του ανήκαν. Ο Πιπίνος αρνήθηκε. Δικαιολογήθηκε, ότι όταν πολεμούσε τους Λογγοβάρδους, δεν ενεργούσε για λογαριασμό του, αλλά για λογαριασμό του πάπα.

2. Οι Φράγκοι, στα μέσα του 8 ου αιώνα, συνέλαβαν το καταχθόνιο σχέδιο να δημιουργήσουν μια δική τους αυτοκρατορία, φράγκικη, που θα περιλάμβανε εκτός από την σημερινή Γαλλία και Γερμανία, την Ιταλία και τη Ρώμη!

α. Για να υλοποιήσουν όμως το σχέδιό τους αυτό, έπρεπε ν’ αποκόψουν τους δουλοπάροικους Ρωμαίους απ’ τον αυτοκράτορά τους στην Κωνσταντινούπολη. Από τότε άρχισαν να ονομάζουν τους Ρωμαίους της Ανατολής «Γραικούς»! Άρχισαν να τουςμθεωρούν αιρετικούς! Αυτό το έκαναν για να πάψουν οι Ρωμαίοι της Δύσεως να μνημονεύουν τον αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως στους ναούς τους, επειδή δεν επετρέπετο να μνημονεύουν έναν αιρετικό αυτοκράτορα! Το 768 πέθανε ο Πιπίνος. Τον διαδέχτηκε ο γιος του Κάρολος ο επονομαζόμενος Μέγας, ή Καρλομάγνος, 16 ο οποίος υπήρξε ο μεγαλύτερος εχθρός της Ρωμηοσύνης! 17 Επίσης, οι Φράγκοι έδιωξαν και τους Λογγοβάρδους από την Ιταλική Ρωμανία και κατάκτησαν την βόρεια και μέση Ιταλία. Στα εδάφη αυτά επέβαλαν τον «φεουδαλισμό», όπως και σ’ όσα άλλα μέρη κατάκτησαν. Αυτό σημαίνει, ότι μετέφεραν τον πληθυσμό από τις πόλεις στην ύπαιθρο. Σε κάθε οικογένεια έδωσαν ένα κομμάτι γης, από την οποία δεν επέτρεπαν ν’ απομακρυνθεί. Έπρεπε οι οικογένειες να καλλιεργούν τα χωράφια αυτά και ένα μέρος από τα εισοδήματα να τα δίνουν σ’ αυτούς, τους κατακτητές τους.

β. Οι Φράγκοι είδαν ότι, όταν οι Ρωμαίοι ήταν υπόδουλοι στους προηγούμενους κατακτητές, τους Γότθους και Βουργουνδούς, οι επίσκοποί τους ασκούσαν καθήκοντα εθνάρχη. Τους διοικούσαν για λογαριασμό του αυτοκράτορά τους στη Κωνσταντινούπολη. Σκέφτηκαν τότε, ότι οι ίδιοι έπρεπε να γίνουν επίσκοποι για να διοικούν τους δουλοπάροικους Ρωμαίους. Γι’ αυτό αντικατέστησαν τους Ρωμαίους επισκόπους, που συνήθως ήταν ασκητές, με Φράγκους στρατιωτικούς, που ήταν κοινοί εγκληματίες και άσχετοι με την Εκκλησία! Έτσι, οι Φράγκοι έγιναν οι ίδιοι επίσκοποι. Έγιναν ακόμα και Ηγούμενοι στα μεγάλα μοναστήρια, ως και ιερείς στις μεγάλες ενορίες. Με τον τρόπο αυτό κατόρθωσαν να ελέγχουν, όχι μόνο την εκκλησιαστική, αλλά και την κοινωνική, πολιτική και οικονομική ζωή. Περιήλθε στα χέρια τους όλη η περιουσία της Εκκλησίας και των μοναστηριών, που τότε ήταν πολύ μεγάλη. Τα μοναστήρια στην Κάτω Ιταλία μόνο ήταν περίπου 1.500 με 50.000 περίπου μοναχούς 18 !

γ. Στη Μεγάλη Βρετανία οι Νορμανδοί, που την κατάκτησαν 19 , σκότωσαν όλους τους Ρωμαίους επισκόπους και χειροτόνησαν Νορμανδούς! Μετά από αυτά τα εγκλήματα διερωτάται κανένας, είναι δυνατό να υπάρχει σε τέτοιους επισκόπους «Αποστολική διαδοχή»; Ασφαλώς, όχι! Όμως, χάρη στο Μελέτιο Μεταξάκη, ορισμένες Ορθόδοξες Εκκλησίες και Πατριαρχεία, αναγνώρισαν «Αποστολική διαδοχή» στους Αγγλικανούς 20 !

δ. Οι δουλοπάροικοι Ρωμαίοι μπορούσαν να γίνουν μόνο πρεσβύτεροι, διάκονοι και μοναχοί. Δεν επιτρέπονταν όμως να γίνουν επίσκοποι, ηγούμενοι και προϊστάμενοι μεγάλων ενοριών! Στους Φράγκους επικράτησε ή παράδοση ο πρώτος γιος τους να γίνεται στρατιωτικός, ο δεύτερος κληρικός! Στις μάχες έβλεπε κανένας Φράγκους επισκόπους να πολεμούν με τους άλλους στρατιωτικούς.. Ακόμα, και το να σφάζουν τους υπόδουλους Ρωμαίους! Οι Φράγκοι ήταν πάρα πολύ αυστηροί σε θέματα ηθικής των άλλων. Δεν ήταν αυστηροί για τη δική τους ηθική. Για ένα Φράγκο κληρικό, ή μοναχό, όλα επιτρέπονταν την εποχή εκείνη! Οι Φράγκοι επίσκοποι ζούσαν διεφθαρμένη ζωή. Ο Καρλομάγνος, αυτός ο τόσο αυστηρός σε θέματα ηθικής των Ρωμαίων, τους οποίους καταδίκαζε σε θάνατο για την παραμικρή ηθική παρεκτροπή τους, ο ίδιος είχε πολλές ερωμένες και δεκαπέντε εξώγαμα παιδιά! Απαγόρευσε ακόμα το γάμο στις θυγατέρες του, παρότι γεννούσαν κι’ αυτές εξώγαμα, συνήθως με εκκλησιαστικούς αξιωματούχους!

3. Τότε, για να διοικούν τους δουλοπάροικους Ρωμαίους συνέστησαν μια μυστική υπηρεσία πληροφοριών, αυτό που σήμερα λέμε μασονία. Παληότερα λέγονταν «Φρα - μασονία», από το «Φραγκο-μασονία». Τη λέξη αυτή στην Ελλάδα, τα πρώτα χρόνια την μετέφραζαν «Ελευθερομασονία». Τότε ίδρυσαν και τη λεγόμενη Ιερή Εξέταση, που δεν ήταν τίποτε άλλο από τα έκτακτα Στρατοδικεία των Φράγκων κατακτητών της εποχής εκείνης, στα οποία οδηγούσαν τους υπόδουλους Ρωμαίους! Η Ιερή Εξέταση δεν έχει καμιά σχέση με την Ορθοδοξία, όπως κατηγορούν ορισμένοι την Εκκλησία!

α. Οι Φράγκοι υιοθέτησαν τη Λατινική γλώσσα. Την θεώρησαν ως γλώσσα της «Ορθοδοξίας» τους! Γι΄ αυτό οι Ρωμαίοι τους αποκαλούσαν και «Λατίνους», επειδή οι Λατίνοι ήταν εχθροί τους. Οι Φράγκοι, σαν αγράμματοι που ήταν, δέχτηκαν την ονομασία αυτή. Γι’ αυτό, μέχρι σήμερα οι Φράγκοι, λέγονται και Λατίνοι. Κι’ αυτό είναι το επίσημο εκκλησιαστικό όνομά τους. Μ’ αυτό το όνομα, τους αποκαλούσαν πάντα οι Ορθόδοξοι! Τον τελευταίο αιώνα οι διάφοροι ημέτεροι Οικουμενιστές, τους ονομάζουν «Ρωμαίους», δηλ. τους ονομάζουν με το δικό μας όνομα! Και την Εκκλησία τους, την αποκαλούν «Ρωμαιοκαθολική» 21 ! Οι Φράγκοι όμως, δεν ήταν ποτέ Ρωμαίοι. Εμείς, οι Ρωμηοί ήμασταν και είμαστε οι Ρωμαίοι! Γι’ αυτό ένας πραγματικός Ορθόδοξος και Ρωμαίος δεν μπορεί ποτέ να αποκαλεί ένα Φράγκο με το όνομα «Ρωμαίος», ή «Ρωμαιοκαθολικός»! Αποτελεί προδοσία της Ορθοδοξίας, ένας Ορθόδοξος ν’ αποκαλεί τους Φράγκους Ρωμαίους και την εκκλησία τους «Ρωμαιοκαθολική»! Το όνομά τους είναι Λατίνοι και η «εκκλησία» τους ονομάζεται «Λατινική»!

β. Τότε άρχισαν κατ’ ανάγκη οι κληρικοί τους ν’ ασχολούνται κάπως με τα γράμματα. Βέβαια, από θεολογία δεν είχαν ιδέα. Σιγά σιγά, όταν έμαθαν να διαβάζουν, βρήκαν τα συγγράμματα του Αυγουστίνου (354- 430), που ήταν επίσκοπος στην Ιππώνα τη Βόρειας Αφρικής. Σ’ αυτά διάβασαν τη κακοδοξία για τον «απόλυτο προορισμό». Η αίρεση αυτή του Αυγουστίνου, που δίδασκε ότι ο Θεός προορίζει κάθε άνθρωπο αν θα σωθή, ή όχι, αν θα είναι ελεύθερος ή δούλος κλπ., τους άρεσε πολύ. Τους διευκόλυνε, στο να πείθουν τους δουλοπάροικους, ότι πρέπει να είναι ευχαριστημένοι από τη σκλαβιά τους, γιατί ο Θεός τους έχει προορίσει να είναι σκλάβοι! Όπως ο Θεός προόρισε τους εαυτούς τους να είναι τα αφεντικά των Ρωμαίων! Με θεολογικά επιχειρήματα, κατοχύρωναν την σκλαβιά των Ρωμαίων, ότι είναι θέλημα Θεού! ‘ Ετσι, σύμφωνα με την κακοδοξία αυτή του Αυγουστίνου, όποιος σκλαβωμένος Ρωμηός ήθελε τη λευτεριά του, δεν ήταν καλός χριστιανός! Ήταν αιρετικός! Μαζί με την κακοδοξία αυτή οι Φράγκοι δέχτηκαν και τις λοιπές αιρέσεις του Αυγουστίνου, όπως είναι το «Φιλιόκβε» κτλ. Έτσι, συνεπικουρούμενοι και από το θράσος της αμάθειάς τους, άρχισαν να παρουσιάζονται ως σπουδαίοι θεολόγοι! Διαφήμισαν τον Αυγουστίνο, ως το μεγαλύτερο Πατέρα της Εκκλησίας. Άρχισαν μάλιστα να κατηγορούν τους πράγματι Ορθοδόξους Ρωμαίους θεολόγους ως αιρετικούς, επειδή δεν ασπάζονταν τις πλάνες και κακοδοξίες του Αυγουστίνου!

γ. Η θεολογική αυτή διάσταση των Φράγκων και Ρωμαίων εξυπηρέτησε πολιτικά τους Φράγκους, όπως θα δούμε πιο κάτω. Γιατί έλεγαν στους δουλοπάροικους Ρωμαίους, ότι ο αυτοκράτοράς τους στην Κωνσταντινούπολη, που μνημόνευαν στους ναούς τους, έπαψε να είναι Ρωμαίος, γιατί δεν είναι πια Ορθόδοξος! Έγινε αιρετικός! Και επειδή είναι αιρετικός, δεν έπρεπε να τον μνημονεύουν. Έτσι, ήθελαν να τους αποκόψουν από την Κωνσταντινούπολη. Με τον τρόπο αυτό επέβαλαν στους Ρωμαίους να μνημονεύουν Φράγκους αυτοκράτορες, ως δήθεν Ορθοδόξους! Έκτοτε οι Φράγκοι έπαψαν να ονομάζουν τους Ρωμαίους στην Ανατολή «Ρωμαίους». Μας αποκαλούσαν από τότε Γραικούς! Τότε, το όνομα «γραικός» γι’ αυτούς σήμαινε αιρετικός, αγύρτης, ψεύτης, λωποδύτης, κι΄ ό,τι άλλο κακό μπορεί να φανταστεί κανένας! Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι Ευρωπαίοι αυτή την εξήγηση έγραφαν στα λεξικά τους για τη λέξη Γραικός. Στις δικές μας πηγές όμως το Γραικός ταυτίστηκε με τη λέξη Ρωμαίος.

δ. Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας μεταξύ Ρωμαίων και Φράγκων υπήρχε μέγα χάσμα. Πολύ μεγαλύτερο από ότι υπήρχε στην Ανατολή μεταξύ των υπόδουλων Ρωμηών και Τούρκων! Ο Φράγκος επίσκοπος Λουϊτπράνδος, κύριος σύμβουλος του Φραγκογερμανού Βασιληά Όθωνα Α΄, γράφει: «Εμείς… οι Λογγοβάρδοι, Σάξονες, Φράγκοι, Λοθοριγκοί, Βαγιόριοι, Σουηνοί, Βουργούνδιοι περιφρονούμε τόσο πολύ ( τους Ρωμαίους και τους αυτοκράτορές τους), ώστε όταν οργιζόμαστε με τους εχθρούς μας, ουδεμία άλλη ύβριν λέγομε, ειμή “Ρωμαίε”! Τούτο μόνον, τουτέστι με το όνομα των Ρωμαίων εννοούντες, ό,τι δυσγενές, άτολμο, άπληστο, ακόλαστο, ψευδές, και μάλιστα ό,τι πονηρό».

ε. Κατά τ’ ανωτέρω, το λεγόμενο «σχίσμα των Εκκλησιών» μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, δεν ήταν ποτέ σχίσμα μεταξύ Ρωμαίων! ΄Ηταν σχίσμα μεταξύ Ρωμαίων και Φράγκων, όπως θα δούμε στο βιβλίο αυτό. Το σχίσμα αυτό έγινε για πολιτικούς λόγους. Οι θεολογικοί λόγοι ήταν από πλευράς Φράγκων πρόσχημα!

 

Σημειώσεις

10 « Κράτος γνωστόν επισήμως ως “Βυζαντινόν” δεν υπήρξε ποτέ… Οι όροι “ Βυζάντιο” και “Βυζαντινή Ιστορία” … είναι ανύπαρκτος. (Οι σήμερα λεγόμενοι «Βυζαντινοί» ) τους εαυτούς των ονόμαζον μόνο Ρωμαίους, η αυτοκρατορία των ήτο ρωμαϊκή και πρωτεύουσά των η Νέα Ρώμη». Ιω. Καραγιαννοπούλου, Ιστορία του Βυζαντινού κράτους, τ. Α΄, Θεσ/κη 1978, σ. 19 ε.

11 Πρώτος ονόμασε τη «Ρωμανία» με την ονομασία «Βυζάντιο», ο Γερμανός Ιερώνυμος Βόλφ το 1562! Ήθελε, όπως όλοι οι Φράγκοι να σβήσει από την εθνική συνείδηση των Ρωμηών την ανάμνηση του παρελθόντος, ότι ανήκαν στη χώρα των Ρωμαίων, τη «Ρωμανία» και ήταν Ρωμαίοι (βλ. Φιλιππίδη, Ρωμηοσύνη ή βαρβαρότητα, σ.58).

12 Με τη φερόμενη αυτή ως «δήλωση Κίσσιγκερ» ασχολήθηκαν πολλοί, όπως, η Λιάνα Κανέλλη στο περιοδικό Νέμεσις ( τεύχ. 35, Φεβρ. 1997), η εφημερίδα Το παρόν (6.3.2005), ο Χρ. Γιανναράς στη Καθημερινή (1.9. 2005), ο Χρ. Πασαλάρης στον Ελεύθερο Τύπο (10.3.2005)κ.ά.

13 Σε αντίθεση με τους Σάξωνες της Βρετανίας, , οι Σάξωνες της Γερμανίας δεν εκρωμαΐστηκαν ποτέ και παρέμειναν έχθροί των Ρωμαίων.

14 Οι Ιρλανδοί μέχρι τον 8 ο αιώνα τουλάχιστον προσεύχονταν στους ναούς τους για τον αυτοκράτορα των Ρωμαίων, που ήταν στην Κωνσταντινούπολη.

15 Οι Φράγκοι ήταν λαός βάρβαρος, που κατέκτησε τις βορειότερες της Ιταλίας επαρχίες της Δυτικής Ρωμανίας ( τη σημερινή Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία) Οι Φράγκοι ήταν τόσο βάρβαροι, ώστε ακόμα τον 10 ο αιώνα, όταν η ανιψιά του Ιωάννου Τσιμισκή Θεοφανώ, παντρεύτηκε τον βασιλιά των Φράγκων Όθωνα Β΄, σκανδαλίστηκαν, επειδή έκανε μπάνιο και φορούσε μεταξωτά ρούχα! Μια Γερμανίδα μάλιστα μοναχή ισχυριζόταν ότι της αποκαλύφθηκε, ότι η Θεοφανώ πήγε στην κόλαση, επειδή είχε αυτές τις φρικτές συνήθειες να πλένεται! ( βλ. Αν Φιλιππίδη, Ρωμηοσύνη ή βαρβαρότητα, σ. 126).

16 Ο Καρλομάγνος, παρόλο που ήταν γιός βασιληά, ήταν αναλφάβητος, όπως ήταν όλοι οι Φράγκοι! Βασίλευσε 46 χρόνια. Σήμερα οι Ευρωπαίοι τον θεωρούν πατέρα της Ευρώπης και του πολιτισμού της!

17 βλ. Γ. Μεταλληνού, Ελληνισμός μετέωρος, σ. 33

18 βλ. Ιω. Ρωμανίδη, Δογματική, σ. 38-39, Βλ. Φειδά, Εκκλησιαστική Ιστορία, τ. Β΄, σ. 246.

19 Εκπρόσωπος της «κλεφτουριάς» της αντίστασης των Ρωμηών της Βρετανίας κατά των Νορμανδών είναι ο θρυλικός «Ρομπέν των δασών»!

20 Την «Αποστολική διαδοχή» των Αγγλικανών αναγνώρισε το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1922, επί Μελετίου Μεταξάκη. Επίσης το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων το 1923, η Εκκλησία της Κύπρου το 1923, επί Αρχιεπισκόπου Κυρίλλου, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας το 1930 ( Στεφανίδου, Εκκλησιαστική Ιστορία, σ. 711) .

21 Είναι λυπηρό αντιπαπικοί Ρωμηοί Ορθόδοξοι να αποκαλούν σήμερα τους παπικούς «Ρωμαιοκαθολικούς», και την «εκκλησία» τους Ρωμαιοκαθολική»!