Το Εκκλησιαστικό Νομικό Πρόσωπο --- π. Νικόλαος Δημαράς Δρ.Ν.

Το θέμα του Εκκλησιαστικού Θρησκευτικού Νομικού προσώπου είναι θέμα καθαρά διοικητικό και νομικό θέμα. Δεν άπτεται ζητημάτων Πίστεως. Το κράτος ρυθμίζει τις προϋποθέσεις με τις οποίες οργανώνονται οι διάφορες θρησκευτικές οργανώσεις. Στους Ορθοδόξους Παλαιοημερολογίτες δεν δίνει το δικαίωμα να αποκτήσουν νομική προσωπικότητα Δημοσίου Δικαίου. Παρέχει όμως στούς Ορθοδόξους Παλαιοημερολογίτες την δυνατότητα οργάνωσης ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου των διαφόρων Ιερών Μονών και Ναών ή της Εκκλησιαστικής Διοίκησης. Μέχρι τώρα οργανώνονταν με τις μορφές του σωματείου οι Ενορίες και με την μορφή της Εταιρείας του Αστικού Κώδικα οι Ιερές Μονές. Τώρα το κράτος παρέχει την δυνατότητα σε σοβαρά οργανωμένες θρησκευτικές οργανώσεις να περιβληθούν τον τύπο του Εκκλησιαστικού Νομικού προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου. Ουδέποτε η Εκκλησία ΓΟΧ Ελλάδος υπήχθη σε Τμήμα Ετεροδόξων του Υπουργείου Παιδείας, όπως συκοφαντούν κάποιοι ψευδόμενοι.
--------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Τό ἄρθρον ἀρχίζει ὡς ἑξῆς: «Το θέμα του Εκκλησιαστικού Θρησκευτικού Νομικού προσώπου είναι θέμα καθαρά διοικητικό και νομικό θέμα. Δεν άπτεται ζητημάτων Πίστεως.»

Ὅλα τά ὑπόλοιπα στηρίζονται πάνω στίς δύο αὐτές γραμμές, οἱ ὁποῖες ὅμως ἀπέχουν πολύ ἀπό τήν Ἀλήθειαν. Δυστυχῶς, ἡ ἵδρυσις ΘΝΠ ἦλθε μαζί μέ ἀρκετές αἱρέσεις, γιά τίς ὁποῖες ἔχω γράψει ἱκανά εἰς τό παρόν ἱστολόγιον, καθώς καί εἰς τό ἱστολόγιον «ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ». Βεβαίως, καί ἄλλοι ἀδελφοί, ὅπως ὁ π. Γρηγόριος, ὁ Μαρῖνος καί ὁ Σταῦρος, ἔχουν ἐπίσης γράψει ἀποστομωτικά σχόλια, τά ὁποῖα καταρρίπτουν τούς ὡς ἄνω ἰσχυρισμούς τοῦ π. Νικολάου, καί ἄρα καταρρίπτουν καί ὅλα τά ὑπόλοιπα πού γράφει. Ἰδού διατί ΔΕΝ εὐσταθοῦν οἱ ὡς ἄνω ἰσχυρισμοί τοῦ π. Νικολάου.

Ἄρθρον 16 τοῦ Ν. 4301/2014: «Οι διατάξεις του παρόντος δεν εφαρμόζονται: (α) για τους θρησκευτικούς λειτουργούς και την οργάνωση των θρησκευτικών κοινοτήτων, που ανήκουν στην κανονική δικαιοδοσία και κλίμα της κατά το άρθρο 3 του Συντάγματος Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος ή των λοιπών, εντός ή εκτός Ελλάδος, ομόδοξων Εκκλησιών του Χριστού, Πατριαρχείων, Μητροπόλεων ή Μονών, που είναι ενωμένες δογματικώς με τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και τηρούν, όπως και εκείνη, απαρασαλεύτως τους Ιερούς Αποστολικούς και Συνοδικούς Κανόνες και τις Ιερές Παραδόσεις, ...»

Ἑφόσον, λοιπόν, ὁ Νόμος αὐτός ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ σέ ὅσους εἶναι δογματικῶς ἡνωμένοι μέ τόν ἱστορικόν θεσμόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος δέν πρέπει νά συγχέεται μέ τούς αἱρετικούς προκαθημένους, τούς ὁποίους ὁ Πηδαλιοῦχος τῆς Ἐκκλησίας μπορεῖ νά ἐκδιώξῃ ἀνά πᾶσαν στιγμήν, ἕπεται ὅτι ἡ ἑκουσία ὑπαγωγή στόν νόμον αὐτόν σημαίνει ἄρνησιν ὅτι ὁ ὑπαγόμενος στόν νόμον ἔχει σχέσιν μέ τόν θεοΐδρυτον θεσμόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τοὐτέστιν, ὁ ἑκουσίως ὑπαγόμενος στόν Ν. 4301/2014 ΑΥΤΟπροσδιορίζεται ὡς αἱρετικός ἤ ἀλλόθρησκος. Ἔτσι ἀποδεικνύεται ὅτι οἱ ὡς ἄνω ἰσχυρισμοί τοῦ π. Νικολάου, καθώς καί ὅλα τά ὑπόλοιπα πού γράφει, δέν εὐσταθοῦν.
------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἡ μεγαλυτέρα διαστροφή πού ἔχει κάνει γνωστός παράγων τῆς Συνόδου τοῦ κ. Καλλινίκου, προκειμένου νά ἰσχυρισθῇ ὅτι τό Ἄρθρον 16 τοῦ Ν. 4301/2014, τό ὁποῖον ἀντιγράφει τό Ἄρθρον 3 τοῦ Συντάγματος, δέν καλύπτει δῆθεν τούς «ΓΟΧ» εἶναι ὅτι ἡ φράσις «τηροῦν, ὅπως καί ἐκείνη [σ.σ. ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως], ἀπαρασαλεύτως τούς Ἱερούς ...» δῆθεν σημαίνει ὅτι διά νά εἶναι κάποιος Ὀρθόδοξος θά πρέπῃ νά ἐφαρμόζῃ τούς Ἱερούς Κανόνας μέ τόν ἴδιον τρόπον πού τούς «ἐφαρμόζει» (διάβαζε «ποδοπατεῖ») τό σημερινόν Φανάριον! Διότι, λέγει, «τό ‘ὅπως’ εἶναι ἐπίρρημα τροπικό»! Ἡ διαστροφή αὐτή μόνον ἀγραμμάτους καί ἀνιστορήτους μπορεῖ νά πείσῃ. Ἡ Ἱστορία ἔχει καταγράψει πολλάς περιπτώσεις αἱρετικῶν πατριαρχῶν, ὥστε οὐδείς συνταγματικός νομοθέτης θά ἐνομοθέτει ὅτι Ὀρθόδοξοι εἶναι μόνον ὅσοι ἀκολουθοῦν τόν πατριάρχην, ἀνεξαρτήτως τῶν φρονημάτων του καί τῆς συμπεριφορᾶς του εἰς θέματα Πίστεως καί Δικαιοσύνης. Τοιοῦτον τι θά ἦτο γελοία ἀντίφασις, διότι ἀφενός θ’ ἀπετέλει κατάργησιν τῶν ἱερῶν γραφῶν καί κανόνων πού ὑποχρεώνουν τόν πιστόν ν’ ἀνθίσταται εἰς τούς αἱρετικούς ἐπισκόπους (μέ τήν διακοπήν τοῦ μνημοσύνου, βλ. 15ον Κανόνα τῆς ΑΒ Συνόδου), καί ἀφετέρου θ' ἀπῄτει τά ἱερά αὐτά κείμενα νά τηροῦνται «ἀπαρασαλεύτως»!!! Πάνω σ' αὐτό τό ἄκρως διαστροφικόν ψευδο-επιχείρημα ὁ ἐν λόγῳ παράγων ἔχει στηρίξει τήν ὑπαγωγήν τῆς Συνόδου στόν θεσμόν τῶν ΘΝΠ. Ἄν καί τό ψευδο-επιχείρημα αὐτό ἀνῃρέθη τό καλοκαῖρι τοῦ 2017 (βλ. ἐπιστολήν ὁμάδος Ὀρθοδόξων πρός Ἁγιορείτας), ὁ «Γεώργιος» μᾶς τό ξανασερβίρει, ὑποκρινόμενος ὅτι δέν ἀντιλαμβάνεται τό Ψεῦδος πού λέγει! ΝΤΡΟΠΗ!

Το Τμήμα αυτό δεν υπάρχει. Υπήρξε για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα, αλλά με τις παρεμβάσεις μας καταργήθηκε η ονομασία. Έχει μετονομαστεί σε Τμήμα Θρησκευτικής Διοίκησης. Σε αυτό το Τμήμα υπάγονται όλες οι θρησκευτικές Οργανώσεις, όχι μονον η Παπική και η Προτεσταντική, αλλά και οι νυν υπάρχουσες, τα Μοναστήρια όλα και οι Ιεροί Ναοί, είτε ως νομικά πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου με την μορφή της Εταιρείας του Αστικοού Κώδικα, είτε με την μορφή του Σωματείου. Ο Νόμος δεν κάνει διάκριση. Ο Νέος Νόμος για τα Εκκλησιαστικά Νομικά Πρόσωπα είναι σχεδόν ο ίδιος με τον αντίστοιχο Νόμο και τις διατάξεις περί Σωματείων του Αστικού Κώδικα, μόνον που απαιτεί τουλάχιστον 300 μέλη για την ίδρυσή του και τουλάχιστον τρεις θρησκευτικές Κοινότητες με 300 μέλη για την συγκρότηση ενός Εκκλησιαστικού Νομικού Προσώποου. Όπως ελέγχεται και διαλύεται και ένα σωματείο, το ίδιο συμβαίνει και όταν συγκροτηθεί ένα Εκκλησιαστικό Νομικό Πρόσωπο, αλλά με περισσότερες συνταγματικές εγγυήσεις, λόγω του αυξημένου κύρους του. Χρειάζεται δικαστική απόφαση πλήρως αιτιολογημένη και μόνο γιά λόγους που αφορούν τήν προσβολή του Δημοσίου συμφέροντος και για δράση που είναι αντίθετη στο καταστατικό του και στο Νόμο. Όταν λυθεί το Νομικό Πρόσωπο, δεν σημαίνει, ότι καταλύεται ο Θεοϋπόστατος Οργανισμός της Εκλησίας. Η Εκκλησία θεολογικά και πνευματικά εξακολουθεί και υπάρχει, αφού ορίζεται και εν δυσίν και τρισιν Ορθοδόξοις. Αυτό το οποίο παύει να υπάρχει είναι η νομική μορφή, το νομικό περιβλημα δηλαδή το ένδυμα. Μπορεί η Εκκλησία να αναζητήσει άλλη νομική κάλυψη και μορφή και να εξακολουθήσει να υφίσταται και ως Νομικό Πρόσωπο, αν επιθυμεί, διότι, βεβαίως, ουδέποτε κατελύθη και ουδέποτε καταλύεται  ως Θεοϋπόστατος Οργανισμός η Εκκλησία. Η νομική μορφή που περιβάλλεται μία θρησκευτική οντότητα αποσκοπεί αποκλειστικά και μόνον στις σχέσεις της Εκκλησίας με την Διοίκηση και στο μέτρο που ο ιερεύς και ο αρχιερεύς κάνουν πράξεις με αστικές συνέπειες, όπως γάμους και βαπτίσεις και μόνον αναφορικά με την δήλωσή τους στα οιεία Ληξιαρχεία και σε διάφορες άλλες διοικητικές υποθέσεις που τυχόν θα ανακύψουν, γιατί το Κράτος δεν συνδιαλέγεται με Θεοϋπόστατους Οργανισμούς, αλλά με οργανισμούς, που έχουν την νομική μορφή με την οπόια το ίδιο επιλέγει να νομοθετήσει, για να κάνουν χρήση της οι κοινωνοί του Δικαίου. π. Νικόλαος Δημαράς Δρ.Ν.