Ενναθά, Ουαλεντίνη και Παύλος οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες ηξιώθησαν
των μαρτυρικών στεφάνων εις την Καισάρειαν της Παλαιστίνης· και η μεν παρθένος
Ενναθά κατήγετο από την πόλιν Γάζαν την εν τη Ιουδαία ευρισκομένην, ήτις και
Κωνσταντία ωνομάζετο, η δε Ουαλεντίνη παρθένος ούσα και αυτή κατήγετο από την
Καισάρειαν. Ότε δε εγίνετο ο κατά των Χριστιανών διωγμός, συλληφθείσα η
γενναιοτάτη παρθένος Ενναθά, ωδηγήθη εις τον ηγεμόνα Φιρμιλιανόν, όστις καθήσας
εις το κριτήριον ηρώτησεν αυτήν αν αρνήται τον Χριστόν.
Επειδή δε εκείνη δεν επείθετο, κρεμάται εις ξύλον και καταξεσχίζεται τας πλευράς με ραβδισμούς όχι μίαν φοράν ή δύο, αλλά πολλάκις. Η δε τιμία Ουαλεντίνη, μη υποφέρουσα να βλέπη την απανθρωπίαν και θηριότητα, την οποίαν εδείκνυεν ο ηγεμών κατά της παρθένου Ενναθά παρουσιάσθη και αυτή εις αυτόν και τον ήλεγξε δια την σκληρότητά του. Παρευθύς τότε επροστάχθη, και αυτή να θυσιάση εις τα είδωλα, διότι είχεν ετοιμασθή εκεί πλησίον εις το δικαστήριον βωμός. Ότε δε εφέρθη η Αγία πλησίον εις τον βωμόν, ελάκτισεν αυτόν με τους πόδας της και τον κατεκρήμνισεν ομού με το πυρ, το οποίον είχεν επάνω. Τότε ο τύραννος, θυμωθείς, έδωκε τόσα βάσανα εις τα πλευρά της Αγίας, ώστε αδύνατον είναι να τα διηγηθή τις. Απελπισθείς λοιπόν ο τύραννος και από τας δύο παρθένους, απεφάσισε να θανατώσωσιν αυτάς με πυράν και ούτως αι μακάριαι Κόραι απέλαβον τους στεφάνους του Μαρτυρίου. Μετά ταύτα εισήλθεν ο Άγιος Παύλος εις τον αγώνα και αφού πρώτον εδοκίμασε διαφόρους βασάνους και εφυλάχθη αβλαβής από όλους με την Χάριν του Χριστού, κατεδικάσθη να θανατωθή δια ξίφους· όθεν ευχαριστήσας τον Θεόν και προσευχηθείς δια τους ομοπίστους, εδέχθη την αποτομήν της τιμίας αυτού κεφαλής και ούτω παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, από τον οποίον και έλαβε του Μαρτυρίου τον στέφανον.
Επειδή δε εκείνη δεν επείθετο, κρεμάται εις ξύλον και καταξεσχίζεται τας πλευράς με ραβδισμούς όχι μίαν φοράν ή δύο, αλλά πολλάκις. Η δε τιμία Ουαλεντίνη, μη υποφέρουσα να βλέπη την απανθρωπίαν και θηριότητα, την οποίαν εδείκνυεν ο ηγεμών κατά της παρθένου Ενναθά παρουσιάσθη και αυτή εις αυτόν και τον ήλεγξε δια την σκληρότητά του. Παρευθύς τότε επροστάχθη, και αυτή να θυσιάση εις τα είδωλα, διότι είχεν ετοιμασθή εκεί πλησίον εις το δικαστήριον βωμός. Ότε δε εφέρθη η Αγία πλησίον εις τον βωμόν, ελάκτισεν αυτόν με τους πόδας της και τον κατεκρήμνισεν ομού με το πυρ, το οποίον είχεν επάνω. Τότε ο τύραννος, θυμωθείς, έδωκε τόσα βάσανα εις τα πλευρά της Αγίας, ώστε αδύνατον είναι να τα διηγηθή τις. Απελπισθείς λοιπόν ο τύραννος και από τας δύο παρθένους, απεφάσισε να θανατώσωσιν αυτάς με πυράν και ούτως αι μακάριαι Κόραι απέλαβον τους στεφάνους του Μαρτυρίου. Μετά ταύτα εισήλθεν ο Άγιος Παύλος εις τον αγώνα και αφού πρώτον εδοκίμασε διαφόρους βασάνους και εφυλάχθη αβλαβής από όλους με την Χάριν του Χριστού, κατεδικάσθη να θανατωθή δια ξίφους· όθεν ευχαριστήσας τον Θεόν και προσευχηθείς δια τους ομοπίστους, εδέχθη την αποτομήν της τιμίας αυτού κεφαλής και ούτω παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, από τον οποίον και έλαβε του Μαρτυρίου τον στέφανον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου