Ἡ Νέα Ὁµολογία Πίστεως τῆς Ρουµανικῆς Σκήτης Τιµίου Προδρόµου Ἁγ. Ὄρους

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν Νέαν Ὁμολογίαν Πίστεως ποὺ ἐξέδωσεν ἡ σύναξις κληρικῶν καὶ μοναχῶν εἰς τὴν Ἱ.Μονὴν Ἁγίας Τριάδος ἄνω Γατζέας Πηλίου:

«...Ἀποστασιοποιούµαστε ἀπὸ τὴν ἐπαίσχυντη ἐνέργεια τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου νὰ προσκαλέσει στὸ Φανάρι τὸν ψευδεπίσκοπο τῆς Ρώµης, Βενέδικτο ΙΣΤ΄, τὸ 2006, ἀλλὰ καὶ τὸν ψευδεπίσκοπο Φραγκίσκο Α΄, τὸ 2014. Ἀποστασιοποιούµαστε, ἐπίσης, καὶ ἀπὸ τὴν µνηµόνευση τοῦ «πάπα» Βενεδίκτου ΙΣΤ΄ στὴν αἴτηση «Ὑπὲρ τοῦ ἀρχιεπισκόπουJ» τῶν εἰρηνικῶν. Ἀποστασιοποιούµαστε, παραλλήλως, ἀπο τὶς ψευδολογίες, τὶς ὁποῖες ἔδωσε ὁ «πάπας» Βενέδικτος ΙΣΤ΄ στὴν Ἐκκλησία τοῦ ἁγίου ἐνδόξου µεγαλοµάρτυρος Γεωργίου στό Φανάρι καὶ ἀπὸ τὴν ἐκφώνηση τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς ἀπ’ τὸν ἴδιο. Ἀποστασιοποιούµαστε, ταυτοχρόνως, καὶ ἀπὸ τὴν ἐνέργεια τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουµενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολοµαίου Α΄ νὰ προσκαλέσει στὰ Ἱεροσόλυµα τὸν ψευδεπίσκοπο τῆς Ρώµης, Φραγκίσκο Α΄, γιὰ νὰ ἑορτάσουν µαζὶ τὴν ψευδῆ ἄρση τῶν ἀναθεµάτων, πού ἀπαγγέλθηκαν τὸ 1054, καθὼς καὶ ἀπὸ ὅλες τὶς ἐνέργειες ὑπὲρ τῆς ψευδοενώσεως µὲ τὴν αἱρετικὴ παπωσύνη.

Δηλώνουµε δηµόσια ὅτι οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι κάνουν δογµατικούς συµβιβασµούς καί λειτουργικές πράξεις, οἱ ὁποῖες ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ἐκπροσωποῦν µόνο τόν ἑαυτό τους καί ὄχι ἐµᾶς, τούς πιστοὺς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τό πλήρωµά της. Δηλώνουµε, ἐπίσης, ὅτι ἀποστασιοποιούµαστε ἀπό ὅλες τίς οἰκουµενιστικές καί συγκρητιστικες ἐνέργειές τους καί περιµένουµε νά δηλώσουν δηµόσια µετάνοια, ἐπειδή καί ἡ αἱρετική καί ἑτερόδοξή τους ἐνέργεια ἔγινε δηµόσια. Σέ µία ζῶσα Ἐκκλησία, ὅταν ἕνας ἐπίσκοπος διδάσκει µιά διδασκαλία ἀλλότρια ὡς πρός τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, οἱ ἱερεῖς ἐκείνης τῆς ἐπαρχίας ἔχουν τήν δυνατότητα νά διακόψουν τήν µνηµόνευση τοῦ ἐπισκόπου, ὁ ὁποῖος διδάσκει δηµόσια καί γυµνῇ τῇ κεφαλῇ τήν αἵρεση, ἕως ὅτου θά κριθεῖ ἀπό τήν Σύνοδο, σύµφωνα µέ τόν ιε΄ Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Συνόδου τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Γι’ αὐτό, ἐµεῖς, κλῆρος καί λαός, διὰ τῆς παρούσης ὁµολογίας, ἐπιπλήττουµε τοὺς πατριάρχες, τούς ἐπισκόπους καί τούς πιστούς, ποὺ διδάσκουν τήν αἵρεση, µέ πόνο καί µέ ἐλπίδα ἐπανορθώσεώς τους, γιά τήν ὁποία προσευχόµαστε στόν Ἀγαθό Θεό. Ἐπίσης, ἐπιπλήττουµε καί ἐκείνους, ποὺ δέν προσπαθοῦν νά διορθώσουν τούς ἀδελφούς τους, οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν στήν οἰκουµενιστική πλάνη, υἱοθετώντας µιά παθητική, ἐφησυχαστική καί σιωπηλή στάση, τήν ὁποία ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαµᾶς βλέπει ὡς τό τρίτο εἶδος ἀθεΐας, µετά τόν ἀθεϊσµό καί τήν αἵρεση. Εὐχόµαστε ὑπέρ τῆς παρά τοῦ ἐν Τριάδι δοξαζοµένου καί προσκυνουµένου Θεοῦ βοηθείας! Ἀµήν».