Ὁ Μεταξάκης καί τό Νέον Ἡμερολόγιον -- από το βιβλίον του π. Θεοδώρου Ζήση δια τον όσιον ΦιλόΘεον Ζερβάκον

Κρίνοντας τήν Μασονία καί τούς Μασόνους ὁ ὅσιος Φιλόθεος Ζερβάκος μέ ἰδιαίτερη αὐστηρότητα ἀναφέρεται στόν οἰκουμενικό πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη, μία πολυτάλαντη καί δυναμική προσωπικότητα, ἡ ὁποία προσδιώρισε ἐν πολλοῖς τά ἐκκλησιαστικά δρώμενα τῶν πρώτων δεκαετιῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος, ἐπί κακῆς πάντως καί ἀντιπαραδοσιακῆς γραμμῆς καί ἐπί μεγίστῃ ζημίᾳ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς, μέ τούς νεωτερισμούς καί τίς καινοτομίες πού εἰσήγαγε, ἡ σπορά τῶν ὁποίων ἐξακολουθεῖ μέχρι σήμερα νά παράγει δηλητηριώδεις γιά τήν Ἐκκλησία καρπούς. Ἐκτός τῆς μεταρρυθμίσεως τοῦ Ἑορτολογίου Ἡμερολογίου, τῆς ὁποίας εἶναι ὁ κύριος ἐμπνευστής καί προωθητής, ἀλλά καί ὁ δημιουργός τοῦ μέχρι σήμερα τραυματικοῦ γιά τήν Ἐκκλησία σχίσματος, θεωρεῖται καί ὡς ὁ ἀρχιτέκτων τοῦ ἀνοίγματος πρός τούς Παπικούς καί τούς Λουθηροκαλβίνους, θεμελιωτής καί κήρυκας τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοῦ συγκρητισμοῦ, δηλαδή καί τῆς ἐξισώσεως – συμφύρσεως τῶν χριστιανικῶν ὁμολογιῶν καί θρησκειῶν πρός μία ψευδῆ ἑνότητα, πού ἐξυπηρετεῖ ὄχι τό σχέδιο τῆς σωτηρίας, τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά τό σχέδιο τῆς ἀπωλείας, τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἡ συχνή ἀναφορά τοῦ ὁσίου Φιλοθέου στήν μασονική ἰδιότητα τοῦ Μελετίου Μεταξάκη καί στόν ἀντικανονικό τρόπο προωθήσεώς του σέ ἀρχιεπισκοπικούς καί πατριαρχικούς θρόνους ἔχει ὡς στόχο νά δείξει ὅτι εἶναι ὄργανο ἀντιθέων, ἀντιχριστιανικῶν, ἀντιεκκλησιαστικῶν δυνάμεων, πού ἐπιδιώκουν νά πλήξουν τήν μοναδική ἐλπίδα ζωῆς καί σωτηρίας τοῦ κόσμου, τό δόγμα τῆς μοναδικῆς καί ἀποκλειστικῆς ὁδοῦ ζωῆς καί σωτηρίας, πού εἶναι ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία του. Ἡ σατανοκίνητη πάντως αὐτή γραμμή τοῦ Μελετίου Μεταξάκη, μέσῳ τῆς πατριαρχίας τοῦ Ἀθηναγόρα εἶναι ἡ κυρίαρχη σήμερα ἐκκλησιολογική κατεύθυνση στούς ἡγετικούς ἐκκλησιαστικούς κύκλους, γι᾽ αὐτό καί ὅσα λέγει ὁ ὅσιος Φιλόθεος γιά τόν διατελέσαντα διαδοχικά μητροπολίτη Κιτίου τῆς Κύπρου (1910-1918), μητροπολίτη Ἀθηνῶν (1918-1920), οἰκουμενικό πατριάρχη (1921-1923) καί πατριάρχη Ἀλεξανδρείας μέχρι τοῦ θανάτου του (1926-1935), δέν θά ἀκουσθοῦν εὐχάριστα, διότι οἱ κινούμενοι στούς συγκρητιστικούς καί οἰκουμενιστικούς αὐτούς χώρους τόν ἐπαινοῦν καί τόν ἐγκωμιάζουν.