ΠΑΝΤΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΕΧΕΙ χαθεῖ πιά ἡ εὐαισθησία ἀπέναντι στήν κυριαρχοῦσα ἁμαρτία. Οἱ ἄνθρωποι δέν ἐνοχλοῦνται, δέν ἀγανακτοῦν και δέν πικραίνονται ἀπό τό γεγονός ὅτι δίπλα τους συμβαίνουν φοβερά πράγματα. Τά ἔχουν συνηθίσει καί τά ἀποδέχονται. Ἔχουν χαλαρή συνείδηση. Ὅλα πιά ἐπιτρέπονται καί εὔχονται να ἔχουν ὑγεία γιά νά τά ἀπολαμβάνουν! Τί κατάπτωση! Γιά τούς πολλούς τό ψέμα, ἡ ἀδικία, ἡ κλοπή, ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία, ἡ πλεονεξία καί ἡ δολιότητα δέν εἶναι κάτι σπουδαῖο καί ἀπαγορευμένο.Ἔτσι κάνουν ὅλοι, ὑποστηρίζουν ἀφελῶς. Γι᾽ αὐτό και φτάσαμε στό χεῖλος τῆς ἀβύσσου. Δέν τολμᾶς πιά νά πεῖς κάτι διαφορετικό, χριστιανικό. Νά μιλήσεις γιά τήν ἀλήθεια, τή δικαιοσύνη, τήν ἐλεημοσύνη, τήν ἁγνότητα, τήν παρθενία, τήν ἐγκράτεια, τήν ὀλιγάρκεια καί τήν εἰλικρίνεια. Τό θράσος περισσεύει. Ἡ ἀναισχυντία εἶναι κοινό γνώρισμα. Ἐπαινοῦν οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι αὐτόν πού ζεῖ καί δραστηριοποιεῖται χωρίς νά ἔχει ὁδηγό τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀνηθικότητα ἔγινε καθεστώς. Οἱ σχέσεις τῶν νέων εἶναι κοινά ἀποδεκτές. Οἱ συζυγικές σχέσεις συνυπάρχουν μέ τίς ἐξωσυζυγικές. Δύο ἄντρες ἡ γυναίκα καί δύο γυναῖκες ὁ ἄντρας.

Τά διαζύγια καθημερινά. Ξεμωράθηκαν καί οἱ ἄνθρωποι τῆς τρίτης ἡλικίας μέ τίς ἀλλοδαπές οἰκιακές βοηθούς. Τά παιδιά τους πληρώνουν αὐτές τίς γυναῖκες γιά νά τούς περιποιοῦνται, ἀποφεύγοντας τά ἴδια τήν παρουσία τῶν γονέων τους στά δικά τους σπίτια. Γίνονται καί ἀπίθανοι γάμοι. Χάθηκε πιά καί ἡ στοιχειώδης ἀξιοπρέπεια. Δυστυχῶς, αὐτή ἡ κατάσταση δέν παρατηρεῖται μόνο στίς μεγάλες πόλεις. Παντοῦ τό ἴδιο συμβαίνει. Οἱ συνήθειες τῆς πόλης ἔφθασαν καί στό πιό ἀπομακρυσμένο χωριό, ὅπου βλέπεις κάποιον μόνιμο κάτοικο νά ἔχει κοντά του, στό σπίτι του, μιά ἀλλοδαπή γυναίκα πολύ μικρότερή του καί νά μή αἰσθάνεται τήν παραμικρή ντροπή. Καί δέν τολμάει κανείς νά τοῦ κάνει τήν παρατήρηση. Και τό φοβερότερο! Ἔρχονται τά παιδιά του καί τά ἐγγόνια του και χαιρετοῦν ἐγκαρδίως τή νέα μητέρα καί τή νέα γιαγιά! Οἱ ξεφωνημένοι αὐτοί ἄνθρωποι συχνά ἐμφανίζονται στήν κοινωνία ὡς ἀξιομίμητοι. Πρωτοστατοῦν σέ ἐκδηλώσεις, διατυπώνουν ἀναπτυξιακές θεωρίες, θέλουν νά ἀλλάξουν τά πράγματα, να τά ἐκσυγχρονίσουν καί γενικά νά προβληθοῦν οἱ ἴδιοι καί νά δοξαστοῦν.