Η εξωτερική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να οριοθετηθεί ως εχθρική προς το ελληνικό έθνος
Από τον
Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Προδοσία χαρακτηρίζεται η αθέτηση γραπτών ή προφορικών υποχρεώσεων, υποσχέσεων ή δεσμεύσεων από άτομα ή ομάδες, κοινωνικές τάξεις ή κράτη έναντι τρίτων. Κατά τη νομική επιστήμη, προδοσία θεωρείται η μη αφοσίωση στο έθνος, όπου ένας πολίτης μπορεί να προδώσει, εκτός από την οικογένεια και τους φίλους του, την εθνότητα ή τη θρησκεία του.
Προδοσία προς την εθνότητα θεωρείται η άρνηση της πολιτικής θέσης «ότι οι κοινές πολιτιστικές δομές και οι παραδόσεις αποτελούν την υψίστη πολιτική αρχή», με την προϋπόθεση βεβαίως ότι ένας πολίτης είχε αποδεχτεί ότι ανήκε σε ένα έθνος για κάποιο χρονικό διάστημα του βίου του. Αντίστοιχα, προδοσία προς την πατρώα θρησκεία συνιστά ο προσηλυτισμός σε άλλο θρησκευτικό δόγμα, με την προϋπόθεση και εδώ ότι ο πολίτης ακολουθούσε το πατρώο θρησκευτικό ή φιλοσοφικό δόγμα πριν από την προσχώρησή του σε κάποιο άλλο.
Τα αίτια αυτών των ασταθών συμπεριφορών οφείλονται σε εσωτερικές ψυχολογικές συγκρούσεις, που συνήθως εκδηλώνονται σε άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση ή με μειωμένη αντίληψη, επειδή αδυνατούν να κατανοήσουν το περιβάλλον και την πολυπλοκότητά του και, συνεπώς, είναι ανίκανα να αντιληφθούν τις συνέπειες των πράξεών τους. Αλλο κίνητρο προδοσίας είναι η ανάγκη απόκτησης δημοσιότητας και προβολής του «εγώ» μέσω ασυνήθιστων και επαχθών πράξεων, ενώ διαφορετικές εκφράσεις προδοσίας έχουν ως κίνητρο την εκδίκηση.
Η πλέον όμως επαχθής μορφή προδοσίας είναι αυτή που γίνεται με ιδιοτελή κίνητρα, για προσωπικό και οικονομικό κέρδος. Η προδοσία στον δημόσιο βίο είναι δύσκολο να αποδειχτεί, επειδή όλα τα πολιτικά κόμματα χαρακτηρίζουν τις πράξεις των πολιτικών τους αντιπάλων προδοτικές, επιδιώκοντας την εξόντωσή τους. Σήμερα ποινικά κολάσιμες πράξεις προδοσίας είναι μόνο αυτές που στρέφονται κατά του πολιτεύματος ή κατά της χώρας εν καιρώ πολέμου.
Η παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας και της Ιστορίας της Ελλάδος στα Σκόπια δεν συνιστά προδοσία, όπως ένα μέρος του λαού ισχυρίζεται. Οι πολιτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ επί του θέματος ήταν ήδη γνωστές παλαιόθεν. Κάποια πολιτικά του στελέχη δηλώνουν ότι είναι «Μακεδόνες», μιλούν το σλαβικό γλωσσικό ιδίωμα στο Κοινοβούλιο, ενώ άλλα συμμετέχουν ανοιχτά στις εκδηλώσεις των σλαβόφωνων της Μακεδονίας και των Σκοπίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή ασπαζόμενος το εθνικό ιδεολόγημα των Σκοπίων, την ίδια στιγμή που απέρριπτε μετά βδελυγμίας το αντίστοιχο ελληνικό ως φασιστικό. Συνεπώς, η εξωτερική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν οφείλεται σε ψυχολογικά αίτια ή δεν είναι αποτέλεσμα ιστορικού ρεβανσισμού, θα μπορούσε να οριοθετηθεί ως εχθρική προς το ελληνικό έθνος, χωρίς όμως να είναι δυνατόν να χαρακτηριστεί προδοτική, όπως προδότες δεν είναι οι Αλβανοί που ζουν στην Ελλάδα και στηρίζουν το εθνικό όραμα της Μεγάλης Αλβανίας, αισθανόμενοι Αλβανοί πατριώτες.
Επιπροσθέτως, τον Μάρτιο του 2015 ο Γερμανός δημοσιογράφος Φον Σνίτσελ παρουσίασε τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στο περιοδικό «Στερν», αρχίζοντας με τη φράση «Πίσω από το γραφείο του κρέμεται ένας πίνακας που απεικονίζει τη θεά Νίκη. Αυτό θα φύγει». Αναφερόταν στον ιστορικό ζωγραφικό πίνακα του Βρυζάκη, που φιλοτεχνήθηκε το έτος 1858 και αφαιρέθηκε από το Μέγαρο Μαξίμου μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ κατέλαβε την εξουσία. Πρόκειται για έργο με ιδιαίτερο συμβολισμό, αφού απεικονίζει την Ελλάδα με τη μορφή νέας γυναίκας, ενδεδυμένης αρχαιοπρεπώς, εν μέσω αγωνιστών της Επανάστασης του 1821 να έχει σπάσει τις αλυσίδες της ισλαμικής σκλαβιάς. Η σημειολογία της αφαίρεσης του πίνακα προείκαζε ότι δεν επρόκειτο πλέον να υπηρετηθεί το ελληνικό εθνικό ιδεολόγημα, πάνω στο οποίο χτιζόταν επί 194 χρόνια το ελληνικό έθνος-κράτος.
Ετσι σήμερα δεν είναι λογικό οι Ελληνες πολίτες να απευθύνονται στα πολιτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε δημόσιες εκδηλώσεις με ευτελείς χαρακτηρισμούς περί προδοσίας, επειδή οι πολιτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ επί των εθνικών θεμάτων της χώρας μας ήταν γνωστές.
Ακατανόητες είναι επίσης οι διαμαρτυρίες και η αγανάκτηση των κατοίκων των νήσων του ανατολικού Αιγαίου, που χάρισαν στον ΣΥΡΙΖΑ υψηλά εκλογικά ποσοστά σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, λόγω της οικονομικής και της κοινωνικής καταστροφής που υπέστησαν από τη μαζική εισροή μεταναστών, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει γνωστές τις θέσεις του περί ανοικτών συνόρων «erga omnes» πριν από τις εκλογές.
Συμπερασματικά, είναι λάθος να αποκαλούνται τα μέλη της κυβέρνησης προδότες, επειδή αισθάνονται πλησιέστερα προς τις εθνικές θέσεις των Σκοπίων και επειδή «έκαναν πράξη το δίκιο» της εκχώρησης της ελληνικής Ιστορίας στα Σκόπια, όπως ελέχθη στο πρόσφατο βίντεο του Μαξίμου. Η πατρίδα βρίσκεται εκεί όπου ανήκει η καρδιά του καθενός και σήμερα όλοι ξέρουμε πού ανήκει η καρδιά του ΣΥΡΙΖΑ.
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Από τον
Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Προδοσία χαρακτηρίζεται η αθέτηση γραπτών ή προφορικών υποχρεώσεων, υποσχέσεων ή δεσμεύσεων από άτομα ή ομάδες, κοινωνικές τάξεις ή κράτη έναντι τρίτων. Κατά τη νομική επιστήμη, προδοσία θεωρείται η μη αφοσίωση στο έθνος, όπου ένας πολίτης μπορεί να προδώσει, εκτός από την οικογένεια και τους φίλους του, την εθνότητα ή τη θρησκεία του.
Προδοσία προς την εθνότητα θεωρείται η άρνηση της πολιτικής θέσης «ότι οι κοινές πολιτιστικές δομές και οι παραδόσεις αποτελούν την υψίστη πολιτική αρχή», με την προϋπόθεση βεβαίως ότι ένας πολίτης είχε αποδεχτεί ότι ανήκε σε ένα έθνος για κάποιο χρονικό διάστημα του βίου του. Αντίστοιχα, προδοσία προς την πατρώα θρησκεία συνιστά ο προσηλυτισμός σε άλλο θρησκευτικό δόγμα, με την προϋπόθεση και εδώ ότι ο πολίτης ακολουθούσε το πατρώο θρησκευτικό ή φιλοσοφικό δόγμα πριν από την προσχώρησή του σε κάποιο άλλο.
Τα αίτια αυτών των ασταθών συμπεριφορών οφείλονται σε εσωτερικές ψυχολογικές συγκρούσεις, που συνήθως εκδηλώνονται σε άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση ή με μειωμένη αντίληψη, επειδή αδυνατούν να κατανοήσουν το περιβάλλον και την πολυπλοκότητά του και, συνεπώς, είναι ανίκανα να αντιληφθούν τις συνέπειες των πράξεών τους. Αλλο κίνητρο προδοσίας είναι η ανάγκη απόκτησης δημοσιότητας και προβολής του «εγώ» μέσω ασυνήθιστων και επαχθών πράξεων, ενώ διαφορετικές εκφράσεις προδοσίας έχουν ως κίνητρο την εκδίκηση.
Η πλέον όμως επαχθής μορφή προδοσίας είναι αυτή που γίνεται με ιδιοτελή κίνητρα, για προσωπικό και οικονομικό κέρδος. Η προδοσία στον δημόσιο βίο είναι δύσκολο να αποδειχτεί, επειδή όλα τα πολιτικά κόμματα χαρακτηρίζουν τις πράξεις των πολιτικών τους αντιπάλων προδοτικές, επιδιώκοντας την εξόντωσή τους. Σήμερα ποινικά κολάσιμες πράξεις προδοσίας είναι μόνο αυτές που στρέφονται κατά του πολιτεύματος ή κατά της χώρας εν καιρώ πολέμου.
Η παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας και της Ιστορίας της Ελλάδος στα Σκόπια δεν συνιστά προδοσία, όπως ένα μέρος του λαού ισχυρίζεται. Οι πολιτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ επί του θέματος ήταν ήδη γνωστές παλαιόθεν. Κάποια πολιτικά του στελέχη δηλώνουν ότι είναι «Μακεδόνες», μιλούν το σλαβικό γλωσσικό ιδίωμα στο Κοινοβούλιο, ενώ άλλα συμμετέχουν ανοιχτά στις εκδηλώσεις των σλαβόφωνων της Μακεδονίας και των Σκοπίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή ασπαζόμενος το εθνικό ιδεολόγημα των Σκοπίων, την ίδια στιγμή που απέρριπτε μετά βδελυγμίας το αντίστοιχο ελληνικό ως φασιστικό. Συνεπώς, η εξωτερική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν οφείλεται σε ψυχολογικά αίτια ή δεν είναι αποτέλεσμα ιστορικού ρεβανσισμού, θα μπορούσε να οριοθετηθεί ως εχθρική προς το ελληνικό έθνος, χωρίς όμως να είναι δυνατόν να χαρακτηριστεί προδοτική, όπως προδότες δεν είναι οι Αλβανοί που ζουν στην Ελλάδα και στηρίζουν το εθνικό όραμα της Μεγάλης Αλβανίας, αισθανόμενοι Αλβανοί πατριώτες.
Επιπροσθέτως, τον Μάρτιο του 2015 ο Γερμανός δημοσιογράφος Φον Σνίτσελ παρουσίασε τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στο περιοδικό «Στερν», αρχίζοντας με τη φράση «Πίσω από το γραφείο του κρέμεται ένας πίνακας που απεικονίζει τη θεά Νίκη. Αυτό θα φύγει». Αναφερόταν στον ιστορικό ζωγραφικό πίνακα του Βρυζάκη, που φιλοτεχνήθηκε το έτος 1858 και αφαιρέθηκε από το Μέγαρο Μαξίμου μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ κατέλαβε την εξουσία. Πρόκειται για έργο με ιδιαίτερο συμβολισμό, αφού απεικονίζει την Ελλάδα με τη μορφή νέας γυναίκας, ενδεδυμένης αρχαιοπρεπώς, εν μέσω αγωνιστών της Επανάστασης του 1821 να έχει σπάσει τις αλυσίδες της ισλαμικής σκλαβιάς. Η σημειολογία της αφαίρεσης του πίνακα προείκαζε ότι δεν επρόκειτο πλέον να υπηρετηθεί το ελληνικό εθνικό ιδεολόγημα, πάνω στο οποίο χτιζόταν επί 194 χρόνια το ελληνικό έθνος-κράτος.
Ετσι σήμερα δεν είναι λογικό οι Ελληνες πολίτες να απευθύνονται στα πολιτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε δημόσιες εκδηλώσεις με ευτελείς χαρακτηρισμούς περί προδοσίας, επειδή οι πολιτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ επί των εθνικών θεμάτων της χώρας μας ήταν γνωστές.
Ακατανόητες είναι επίσης οι διαμαρτυρίες και η αγανάκτηση των κατοίκων των νήσων του ανατολικού Αιγαίου, που χάρισαν στον ΣΥΡΙΖΑ υψηλά εκλογικά ποσοστά σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, λόγω της οικονομικής και της κοινωνικής καταστροφής που υπέστησαν από τη μαζική εισροή μεταναστών, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει γνωστές τις θέσεις του περί ανοικτών συνόρων «erga omnes» πριν από τις εκλογές.
Συμπερασματικά, είναι λάθος να αποκαλούνται τα μέλη της κυβέρνησης προδότες, επειδή αισθάνονται πλησιέστερα προς τις εθνικές θέσεις των Σκοπίων και επειδή «έκαναν πράξη το δίκιο» της εκχώρησης της ελληνικής Ιστορίας στα Σκόπια, όπως ελέχθη στο πρόσφατο βίντεο του Μαξίμου. Η πατρίδα βρίσκεται εκεί όπου ανήκει η καρδιά του καθενός και σήμερα όλοι ξέρουμε πού ανήκει η καρδιά του ΣΥΡΙΖΑ.
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου