Μία κραυγή ἀγωνίας καί πόνου

Δέν ὑπάρχει κανείς στό περιβάλλον τοῦ Γέροντος Παχωμίου πού νά τόν ἀγαπᾶ καί νά νοιάζεται γιά τήν ψυχή του; Τό ἔτος 1977 ὁ τότε Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ. Παχώμιος μαζί μέ 62 μοναχές ἀπό τήν Ἀδελφότητα τῆς περιβόητης Γυναικείας Μονῆς τῶν Ἁγ. Ταξιαρχῶν, Ἀθικίων Κορινθίας, διαπιστώνοντας τήν ὁριστική ἀπόφαση τοῦ πνευματικοῦ πατέρα τους, τοῦ Μητροπολίτου Κορινθίας Καλλίστου νά ἐγκαταλείψει τήν κανονική Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας ἦταν μέλος καί μάλιστα ἐκλεκτό (ὡς ἕνας ἐκ τῶν τεσσάρων Ἐπισκόπων τῶν χειροτονηθέντων τό 1948 ὑπό τοῦ Ὁμολογητοῦ Ἱεράρχου Ματθαίου) καί νά προσχωρήσει στό Ἀκακιακό σχίσμα τῶν ὁπαδῶν του πρ. Φλωρίνης, πῆραν τήν μεγάλη καί ἡρωϊκή ἀπόφαση: Ἀρνήθηκαν νά κάνουν ὑπακοή στούς Προεστῶτες τους σέ ἕνα τέτοιο σοβαρό ἐκκλησιολογικό ζήτημα, δηλαδή ζήτημα πίστεως καί σωτηρίας καί προτίμησαν νά βρεθοῦν στούς πέντε δρόμους, ἀρκεῖ νά παραμείνουν πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας καί σέ κοινωνία μέ την ἀνωτάτη διοικητική καί πνευματική Ἀρχή, δηλαδή τήν κανονική Ἱερά Σύνοδο. Ἔτσι δημιουργήθηκε τό σύγχρονο θαῦμα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἑξαμιλίων Κορινθίας μέ πρώτη Ἡγουμένη τήν κατά σάρκα ἀδελφή τοῦ Σεβ/του Παχωμίου, τήν ἀείμνηστη Γερόντισσα Δομνίνα μοναχή (+2017), τήν ὁποία ἐνθρόνισε ὡς Καθηγουμένη και πνευματική μητέρα τῆς αὐτο-ἐξορισθείσης Ἀδελφότητος ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρός Ἀνδρέας (+2005).

Ὅπως ἀρκετοί γνωρίζουν, τά προβλήματα στή Μονή Ταξιαρχῶν ξεκίνησαν ὅταν ἐγκαταβίωσε σ' αὐτήν ὁ νεαρός τότε Διάκονος καί ἐν συνεχεία Ἱερομόναχος Καλλίνικος, ὁ σημερινός Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Φλωρινικῶν. Αὐτός, καθοδηγούμενος ἀπό τόν ἐν κόσμῳ πνευματικό του Καλλιόπιο, μετέπειτα Φλωρινικό "ἐπίσκοπο Πενταπόλεως", κατόρθωσε νά κερδίσει τήν ἐμπιστοσύνη τῆς Ἡγουμένης καί τοῦ Πνευματικοῦ τῆς Μονῆς Καλλίστου, μέ ἀποτέλεσμα ὁ τελευταῖος να παραγκωνίσει τά ἐπί χρόνια πιστά καί ὑπάκουα πνευματικά του τέκνα, ὅπως ὁ Σεβ. Παχώμιος καί νά παραδοθεῖ ἄνευ ὅρων στόν νέο κληρικό καί βοηθό του. Τραγική, ὅμως, ἦταν καί ἡ κατάληξη τοῦ ἰδίου τοῦ Καλλίστου, ὁ ὁποῖος τελικά ἐγκαταλείφθηκε ἀπό τούς εὐεργετηθέντες ἀπό αὐτόν, ἀπομακρύνθηκε ἀπό τό Μοναστήρι το ὁποῖο εἶχε ὁδηγήσει σέ μεγάλη ἀκμή (εἶχε πολυπληθή ἀδελφότητα με περισσότερες ἀπό 100 μοναχές) καί κατέληξε αὐτο-ἐξόριστος και περιφρονημένος στό μοναστήρι τοῦ κατά σάρκα ἀδελφοῦ του, τοῦ Γέροντος Νικοδήμου, στό Σοφικό Κορινθίας (Μονή Ἁγ. Μαρίνης) μέχρι τόν θάνατό του (+1986). Ὁ ποτέ Κορινθίας Κάλλιστος, περιπλανηθείς στό χῶρο τῶν Φλωρινικῶν καί τῶν Ἐνισταμένων, διεπίστωσε ἰδίοις ὄμμασι τήν ἀνυπαρξία Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας και συνεπείας γε πικρά διότυόμενος τήν πίκρα τῆς ἐγκαταλήψεως τοῦ πατρικοῦ Οἴκου, τῆς μητέρας Ἐκκλησίας γιά νά δοκιμάσει νέες ὁδούς καί οὐσιαστικῶς νά παγιδευθεῖ σέ νέα σχίσματα. Δυστυχῶς, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Κύριος, μία ἀνάλογη περιπέτεια ζεῖ ὁ πολιός Γέροντας Παχώμιος, ὁ ὁποῖος γιά πολλά χρόνια διακόνησε μέ ζῆλο και αὐταπάρνηση τήν Ἐκκλησία, δίνοντας ἐπί δεκαετίες τό καλό παράδειγμα ὑπακοῆς σέ ὅλους τούς Κληρικούς. Κρίσιμο και καθοριστικό στήν περίπτωσή του στάθηκε ἡ ἀγωνία του, λόγῳ ἐλλείψεως δικῶν του Κληρικῶν, γιά τό μέλλον τοῦ μοναστηρίου του, τοῦ ὁποίου εἶναι Κτίτωρ. Βρέθηκε, ἀτυχῶς, σέ μεγάλη ἡλικία μόνος, χωρίς ἕνα βοηθό δίπλα του. Τότε, ὁ καταγόμενος ἀπό τήν περιοχή π. Εὐστάθιος, παρά τήν ἀρχικῶς ἀρνητική γιά κάτι τέτοιο στάση και ἀδιαφορία του, μετά τήν μή ἀνάδειξή του στόν Ἀρχιεπισκοπικό θρόνο, ἀποδέχθηκε τελικῶς τό "χρίσμα" τοῦ διαδόχου, φροντίζοντας ἀφοῦ ἐγκατέστησε δύο κληρικούς του δίπλα στόν ὑπέργηρο Γέροντα, ὅλοι μαζί νά κατακτήσουν μέ κάθε τρόπο τήν τυφλή ἐμπιστοσύνη ἤ καλύτερα τήν οὐσιαστική χειραγώγησή του. Εἶναι πολύ σημαντικό να ἀναφερθεῖ, τό σέ ἀνύποπτο χρόνο καταγεγραμμένο, ὅτι ὁ Γέρων Παχώμιος ὅταν ζοῦσε ἀκόμη ὁ ἰδιαιτέρως καί ἀπό αὐτόν ἐκτιμώμενος ὡς ἐνάρετος καί φωτισμένος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, τοῦ εἶχε ζητήσει τήν συμβουλή του γιά τό μέλλον τῆς Μονῆς. Ἐκεῖνος δέ, ὁ μακάριος Ἱεράρχης, μετά ἀπό προσευχή τοῦ ἀπάντησε ὅτι ἄν θέλει ἡ Μονή του νά συνεχίσει τήν ὀρθόδοξη καί κατά Θεόν πορεία της δεν θά πρέπει μετά τήν ἀναχώρηση τοῦ ἰδίου (τοῦ Γέρ. Παχωμίου) να ἐγκαταστήσει σ' αὐτήν ἄλλο Κληρικό, ἀλλά νά κυβερνᾶται το Μοναστήρι ἀπό τήν ἑκάστοτε Ἡγουμένη καί νά ἐξυπηρετεῖται ἀπό Κληρικό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, κατά προτίμηση ἔγγαμο. Αὐτά εἶχε φωτισθεῖ νά συμβουλεύσει, ἐρωτηθείς σχετικῶς, ὁ ἁγιώτατος ἐκεῖνος Ἱεράρχης. Δυστυχῶς, ὅμως, ἡ συμβουλή του, γιά ἄγνωστο λόγο, δεν ὑπολογίσθηκε. Ὅλα αὐτά τά γνώριζε (ὑπάρχει σχετική ἐπιστολή) και ἡ μακαριστή Γερόντισσα καί πρώτη Ἡγουμένη τῆς Μονῆς, ἡ ὁποία δοκιμάσθηκε στό τέλος τῆς ζωῆς της. Μαρτυρεῖται δέ, ὅτι μετά την παγιδευσή της ἀπό τό νέο περιβάλλον τοῦ Γερ. Παχωμίου καί τῆς ἀνάρμοστης γιά τό ἦθος της στάσεως ἔναντι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅτι χρειάσθηκε νά ἐκζητήσει τή συγχώρεση γι' αὐτά ὥστε νά ἐλευθερωθεῖ ἡ ψυχή της. Δέν μπορεῖ κανείς νά γνωρίζει τί συντελεῖται στήν καρδιά τοῦ καθενός, ἀλλά ἡ σταθερότητα καί ἡ ὑπακοή στήν Ἐκκλησία και τήν Ἱερά Σύνοδο τοῦ Γέροντος Παχωμίου, δέν ἄφηνε περιθώριο να διανοηθεῖ κανείς, ὡς ἐνδεχόμενο, τίς τελευταῖες ἐξελίξεις. Παραθεωρώντας μικροπροβλήματα, συνήθη μικροπαράπονα και μικροδιακυμάνσεις στή στάση καί συμπεριφορά του, ἦταν ἀναμενόμενο γιά ὅλους, ἀδελφότητα, Κλῆρο καί λαό, ὅτι ὁ σεβαστός Γέροντας θά κατέληγε ἐν εἰρήνῃ μέσα στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, ἀφήνοντας πίσω του μία καλή Ἀδελφότητα καί ἕνα ποίμνιο τοῦ ὁποίου εἶχε κερδίσει τήν ἀγάπη καί τό σεβασμό. Τά πράγματα, ὅμως, δέν ἐξελίχθησαν ἔτσι. Μέ τήν καθοδήγηση τοῦ πρώην ἐπισκόπου Πατρῶν Εὐσταθίου, χολωμένου λόγῳ τῆς μή ἀναδείξεώς του σέ Ἀρχιεπίσκοπο καί ἀδυνατοῦντος νά συνεργασθεῖ μέ τούς συνεπισκόπους του, ὁ Γέροντας Παχώμιος ἀπομονώθηκε ἀπό την ἐπαφή καί ζωντανή ἐπικοινωνία μέ τούς συνεπισκόπους του, ὁδηγήθηκε στήν ἀδικαιολόγητη καί καταστροφική ἀποχή καί ἐν συνεχεία διακοπή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τόν ὑπόλοιπο Κλῆρο καί τούς ἀδελφούς του Ἀρχιερεῖς καί ἔφθασε νά ἐκδώσει τόσα πολλά καί τόσο ἀπαράδεκτα καί ἀδικαιολογήτου περιεχομένου και τοποθετήσεων ἔγγραφα, ὅσα δέν ἔγραψε, ὑπέγραψε καί δημοσίευσε σέ ὅλη του τήν ζωή καί μάλιστα μέσα ἀπό ἕνα ἄγνωστο γι' αὐτόν μέσο, τό διαδίκτυο ("ίντερνετ")! Ἔτσι ἐκτέθηκε τόσο πολύ καί αὐτο-διασύρθηκε σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε νά ἀπορεῖ κανείς ἐάν πραγματικά γνωρίζει τί ἔχει κυκλοφορηθεῖ καί ὑποστηριχθεῖ μέ τήν ὑπογραφή του, σέ πολλές περιπτώσεις εὐθέως ἀντίθετο μέ τήν διδασκαλία και τήν κανονική τάξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι τραγικό! Ὁ πολιός πρώην Μητροπολίτης, ὁ ἐνάρετος φιλακόλουθος καί ἀσκητικός Ἱεράρχης κατέληξε νά ἔχει τήν εἰκόνα τοῦ πολεμίου τῆς Ἐκκλησίας καί ἄκριτου ὁπαδοῦ μιᾶς νέας σχισματικῆς ὁμάδος, ἡ ὁποία φαίνεται ὅτι δημιουργεῖται προκειμένου νά "συστεγασθοῦν" παλαιοί καί νεώτεροι καθηρημένοι πρώην κληρικοί τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτήν προσπαθεῖ μέ διάφορα τεχνάσματα καί μεθοδεύσεις να διαμορφώσει ὁ πρώην Μητροπολίτης Πατρῶν Εὐστάθιος, ἐπενδύοντας στή διαβολή καί τή συκοφαντία κατά τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας μας καί τήν παραπληροφόρηση ἀφελῶν και ἀνυποψιάστων ἀνθρώπων, ἐπικαλούμενος προσχηματικά ἀνύπαρκτα δῆθεν θέματα ὁμολογίας καί πίστεως. Τελευταίως, ὡστόσο, δύσκολα μποροῦν νά προπαγανδισθοῦν οἱ ἐπιλεγέντες προσχηματικοί λόγοι του πρός κάλυψη τῆς ἀπονενοημένης ἐπιλογῆς δημιουργίας ἑνός ἀκόμη σχίσματος. Ὁ ἀμοραλισμός (δηλαδή ἡ χωρίς ἠθικό πλαίσιο καί φραγμούς συμπεριφορά), ἀλλά καί ὁ τυχοδιωκτισμός τοῦ πρώην ἐπισκόπου Εὐσταθίου ἔχουν φθάσει στο ἀποκορύφωμα! Μετά τήν σκόπιμη ἐπίκληση δῆθεν προβλήματος ὁμολογίας Πίστεως τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο ἄν και προ(σ)κλήθηκε ποτέ δέν ἀπέδειξε, οὔτε αἰτιολόγησε ἤ δικαιολόγησε κανονικῶς, φαίνεται ὅτι πιεζόμενος ἀπό τόν χρόνο καί τίς σέ βάρος του ἐπιβεβλημένες Ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας (Καθαίρεση), ὁδηγεῖται σέ παρωδία "διαλόγων" μέ ἀμετανόητους κακοδόξους και σχισματικούς πρώην Κληρικούς τῆς Ἐκκλησίας, πρός ἕνωση ἐν τῆ ἀποστασίᾳ! Δυστυχῶς, ὁ κάποτε πολλά ὑποσχόμενος αὐτός κληρικός ἔχει περιέλθει σέ δεινό ἀδιέξοδο καί ἔχει καταστεῖ ὁ ἴδιος τό πρῶτο θύμα τῶν ἐπιλογῶν του. Θλιβερό, βεβαίως, αὐτό, ἀλλά ἐκεῖνο πού ἀπασχολεῖ πρωτίστως τό πλήρωμα τῆς τοπικῆς μας ἐκκλησίας εἶναι τό ἀπίστευτο ἀδιέξοδο στό ὁποῖο ἔχει ὁδηγηθεῖ ὁ Γέροντας Παχώμιος καί πρώην Πνευματικός μας Πατέρας, ὁ ὁποῖος διανύει ἤδη τό 94ο ἔτος τῆς ἡλικίας του! Ποιός, ἄραγε, εἶναι σέ θέση νά ἀναλάβει τήν εὐθύνη τῆς σιωπῆς μπροστά σ' αὐτή τήν τραγωδία; Ποιός κληρικός ἤ λαϊκός μπορεῖ νά παραμένει ἀπαθής μπροστά σ' αὐτή τήν νέα συμφορά πού ἀφρόνως προκαλοῦν πρόσωπα πού ἡ Ἐκκλησία ἐμπιστεύθηκε νά την διακονοῦν καί νά ἀποτρέπουν κάθε κακό καί ἀπειλή σέ βάρος τῆς εἰρήνης καί τῆς ἑνότητος τοῦ σώματός Της; Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἀναφέρει ὅτι ἡ σιωπή, ἡ ἀπάθεια καί ἡ ἀποχή ἀπέναντι στήν πτώση ἤ τόν κίνδυνο πού ἀπειλεῖ τόν ἀδελφό μας, πρέπει νά μᾶς ἐξεγείρει. Πολύ δέ περισσότερο ὅταν ἀφορᾶ σ' ἔναν ἀγωνιστή πού, φθόνῳ τοῦ διαβόλου, πολεμεῖται ὁδηγούμενος σέ πνευματική αὐτοκτονία, παρασύροντας μάλιστα μαζί του ψυχές ἀγωνιστριῶν μοναζουσῶν και πιστῶν ἀνθρώπων, ἔστω καί ἐλαχίστων, οἱ ὁποῖοι βρέθηκαν μᾶλλον ἀπροετοίμαστοι καί ἀδύναμοι στό μάτι τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ κυκλώνα. Οὔτε μία στιγμή δέν σκεφθήκαμε μέ τή νοοτροπία τοῦ "αὐτοί πλέον πῆραν τόν δρόμο τους" ἤ "ὁ καθένας εἶναι ἄξιος τῶν ἐπιλογῶν του" κ.ο.κ. Διότι πονᾶμε καί ὑποφέρουμε βλέποντας μπροστά στά μάτια μας νά διαδραματίζεται καί ραγδαῖα να προχωράει στό ὁδυνηρό τέλος της ἡ ἔξοδος ἀπό τήν Ἐκκλησία δύο Ἐπισκόπων της καί ἰδιαιτέρως τοῦ πολιοῦ Γέροντος Παχωμίου, ὁ ὁποῖος ἀποτελοῦσε στήριγμα καί παρηγορία πολλῶν πιστῶν, μοναχῶν καί κληρικῶν στίς πονηρές ἡμέρες μας. Δέν μποροῦμε να ἀποδεχθοῦμε ὅτι ἡ ἐμπάθεια, ὁ τυχοδιωκτισμός, ἡ φιλοδοξία, ὁ ἐγωϊσμός κάποιων θά ἀποσπάσουν ἀπό τήν ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἕνα κόσμημά της! Τήν Μονή τῆς Ἁγίας Τριάδος! Καί το ἐνδιαφέρον μας δέν ἀφορᾶ στά ντουβάρια καί τά πολύχρωμα μάρμαρα τῶν θαυμαστῶν χειροποίητων κατασκευῶν της, πού παρόμοια συναντᾶ κανείς σέ πληθύ καί ἐκτός Ἐκκλησίας. Το ἐνδιαφέρον μας ἀφορᾶ στίς ψυχές τῶν μοναζουσῶν πού ἀκόμα και τώρα ἀπαντοῦν σέ ἀποροῦντες πιστούς, ἀνυποψίαστες γιά το ἔγκλημα πού συντελεῖται, ὅτι ἐμεῖς δέν φεύγουμε ἀπό τήν Σύνοδό μας! Κυρίως ἀναρωτιόμαστε, δέν ὑπάρχει κανείς στό περιβάλλον τοῦ Γέροντος Παχωμίου πού νά τόν ἀγαπᾶ καί σέβεται πραγματικά και πού νά σκέπτεται συνετά, ψύχραιμα καί λογικά, ἀλλά καί μέ το θάρρος πού δίνει ἡ ἀλήθεια νά τόν πλησιάσει καί νά τολμήσει νά τοῦ πεῖ: Πρός Θεοῦ, τί κάνετε; Ποῦ πηγαίνετε; Εἶναι δυνατόν νά πιστεύετε ὅτι νοιάζονται γιά τήν Ὁμολογία τῆς Πίστεως ἄνθρωποι πού δέν σᾶς ἐμπόδισαν, ἀποδέχθηκαν ἤ καί σᾶς προέτρεψαν νά ἀνακαλέσετε λάθρᾳ τῆς Συνόδου τήν ὑπογραφή σας ἤδη πρό διετίας τό 2016 (!) ἀπό τήν ἀπολύτως κανονικά αἰτιολογημένη καί Συνοδικῶς ληφθεῖσα Ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας γιά Καθαίρεση τοῦ Κηρύκου ἐπί κακοδοξίᾳ καί σχίσματι; Δέν ἀναλογίζεσθε ὅτι γίνατε ἀπό τότε "ἄξιος" καθαιρέσεως (ὅπως καί μέ τήν προηγουμένως, δυστυχῶς, γενομένη τραγική ἄρση τῆς ὑπογραφῆς σας ἀπό τήν Καθαίρεση τοῦ ἀποσκιρτήσαντος στό Φλωρινικό Σχίσμα Καλλίστου !!!) καί ἔνοχος ἀμνηστεύσεως μιᾶς φοβερῆς καί ὕπουλης κακοδοξίας, τήν ὁποία μάλιστα διακηρύσσουν στίς ἡμέρες μας οἱ οἰκουμενιστές, ἀκόμη και αὐτή ἡ ληστρική ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης; Καί μάλιστα ὅτι τώρα σᾶς διασύρουν δημοσιεύοντας, δύο χρόνια μετά, αὐτό τό κείμενο πού ἐνῶ ἀπευθύνεται στήν Ἱερά Σύνοδο, ποτέ δέν κατετέθη ἤ ἐστάλη προς Αὐτήν;! Τό ἔγκλημα κανείς δέν τό βλέπει στό περιβάλλον του; Κανείς δέν λυπᾶται γιά τήν ψυχή αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου; Οἱ ὥρες εἶναι κρίσιμες γιά τό μέλλον - δυστυχῶς ὄχι μόνον τό ἐπίγειο, ἀλλά καί τό αἰώνιο - ὅσων ἐγκλωβίστηκαν στό ἤδη δυσκόλως ἀποκρυπτόμενο "Εὐσταθιακό" σχίσμα, τό ὁποῖο σύντομα θα μεταλλαχθεῖ, κατά τά φαινόμενα, σέ "φλωρινικοῦ τύπου" συνονθύλευμα σχισμάτων καί σχισματικῶν, ἀλλά και κατεγνωσμένων κακοδόξων. Τώρα εἶναι ἡ ὥρα καί ἡ στιγμή οἱ προδομένες, γιά δεύτερη φορά, μοναχές τῆς Μονῆς τῶν Ἑξαμιλίων με ἐπικεφαλῆς τή σεβαστή γερόντισσά των νά ὀρθώσουν τό ἀνάστημά τους, κατά τίς ἁγιοπατερικές προτροπές καί παραγγελίες, ἀντιστεκόμενες στήν ὕπουλη ἅλωση τῆς Μονῆς των ἀπό την Κακοδοξία καί τά Σχίσματα, πράττουσες τά δέοντα πρίν εἶναι ἀργά!

ΝΗΣΤΕΙΑ "ΑΓ. ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ" 2018

ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ