Ὁ Ὅσιος Στάρετς Βαρσανούφιος θέλοντας νά μιλήσει στίς
«Διδαχές» του γιά τά ἔργα τοῦ Διαβόλου —καί εἰδικά γιά τά μάγια— ἀναφέρει δύο, ἀπό
τά πολλά περιστατικά:
Α. Ἡ ἡμερομηνία τοῦ γάμου, γιά τά νεαρά παιδιά, ὁρίστηκε γιά
τόν ἑπόμενο μῆνα. Οἱ προετοιμασίες προχωροῦσαν πυρετωδῶς. Φαινομενικά ὅλα
πήγαιναν καλά. Καί ὅλοι μακάριζαν τά τυχερά παιδιά. Νά ὅμως πού μία φίλη τῆς
νύμφης εἶχε ἐρωτευθεῖ τόν γαμπρό! Καί γιά νά τόν κάνει δικό της, πρόστρεξε σέ
βοήθεια σέ μιά μάγισσα. Ἡ μάγισσα γιά ἀμοιβή ἀντί γιά χρήματα τῆς ζήτησε
μερικές τρίχες ἀπό τά μαλλιά της. Ἡ νεαρή κοπέλλα χωρίς να ὑποψιαστεῖ τίποτε,
συμφώνησε. Φεύγοντας, ἡ μάγισσα τῆς εἶπε: “Πήγαινε καί σύντομα ὁ γαμπρός θά εἶναι
δικός σου!”.
Δέ χρειάστηκε καί πολύ μαεστρία ἐκ μέρους της γιά νά τόν κερδίσει.
Ὁ γαμπρός ζήτησε νά παντρευτοῦν τό συντομότερο. Καί μέσα σ’ ἕνα μῆνα
παντρεύτηκαν. Γιά ἕνα ὁλόκληρο χρόνο ὅλα ἦσαν μέλι καί γάλα. Ἀλλ’ ἡ εὐτυχία
τους δέν κράτησε γιά πολύ. Κάτι ξαφνικό ἔπαθε μέ τό λαιμό της. Ἡ δύσπνοια τήν
βασάνιζε καί σέ λιγότερο ἀπό ἕξι μῆνες πέθανε. Ἀπό τί πέθανε; Ἀπό τά ἴδιά της
τά μαλλιά, πού εἶχε τήν ἀνοησία νά τά δώσει στή μάγισσα.....
Β΄ Μία 19χρονη κοπέλλα μοῦ ἔγραψε: «Ἕνα βράδυ στίς 4 τό πρωΐ
αἰσθάνθηκα κάποιον νά μέ ξυπνάει καί νά
μοῦ λέει: «Σήκω γρήγορα ἐπάνω καί προσευχήσου γονατιστή». Δέν εἶχα καλά – καλά
γονατίσει μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἄκουσα σέ κάποια ἀπόσταση ἕνα
τρομακτικό θόρυβο... Ξαφνικά ὅλα τά ἔπιπλα μέσα στό δωμάτιό μου ἄρχισαν νά μετακινοῦνται.
Τό κρεβάτι νά σηκώνεται στόν ἀέρα καί μετά νά πέφτει μέ πάταγο στό πάτωμα.
Τραπέζι, καρέκλα καί γραφεῖο πήγαιναν πέρα –δῶθε.
Κατάλαβα! Τήν ἑπόμενη μέρα τήν συμβούλευσα νά πάρει Μεγάλο Ἁγιασμό καί νά ραντίσει
τρεῖς φορές τό δωμάτιό της, λέγοντας τόν ψαλμικό στίχο : «Ἀνάστα ὁ Θεός κρίνων
τήν γῆν...» (Ψαλμ. 67, 1). Τό μῖσος τοῦ διαβόλου κατά τοῦ Θεοῦ καί τῆς εἰκόνας
τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἀπύθμενο. Γιαυτό, ὅταν οἱ ἄνθρωποι θέλουν
νά μιλήσουν γιά μεγάλο καί φοβερό μῖσος, τό ἀποκαλοῦν «διαβολικό μῖσος»! «Ὁ
Σατανᾶς οὐδέποτε ἡσυχάζει πολεμῶν. Ἕως ἄν ζῆ τις εἰς τόν αἰῶνα καί φορεῖ σάρκα,
πολεμεῖται», λέγει ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος. Καί προσθέτει ὅτι, «ἄσπλαγχνός
ἐστι καί μισάνθρωπος». Ἐάν, μάλιστα, ὁ Θεός, τόν ἄφηνε ὁλότελα ἐλεύθερο στό κακό,
«πάντας ἄν ἠφάνισε».
Εἶναι δέ, ἄπειρα τά τεχνάσματα τοῦ διαβόλου ἐνάντια στόν
Θεό καί τόν ἄνθρωπο. Αὐτά τά τεχνάσματα, ὁ μέν Παῦλος τά ὀνομάζει «μεθοδεῖες», ὁ
δέ ἱερός Χρυσόστομος τά λέει «μηχανές τοῦ ἐχθροῦ». Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὀνομάζει τόν
διάβολο «πονηρόν» — («Ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ»)— διότι τά πονηρά του σχέδια
καί οἱ παγίδες, πού στήνει στούς ἀνθρώπους, οὔτε ὑπολογίζονται, οὔτε προσμετροῦνται.
Καί ὅπως ὁ Θεός ἔχει τά ὄργανά του, τούς ἀνθρώπους τῆς ἁγιότητας, ἔχει καί ὁ
διάβολος τά δικά του ὄργανα, τούς μάγους καί μάντεις καί —ἀστρολόγους καί οἰωνοσκόπους
καί μέντιουμ, ὅπως λέγονται σήμερα, καί μελλοντολόγους...
«Ἡ σατανική μαγεία», γράφει ὁ μακαριστός π. Θεόκλητος Διονυσιάτης,
«εἶναι μία μορφή ἀποπλανήσεως τῶν χριστιανῶν, πού κατά τὰ τελευταῖα χρόνια
κάνει πραγματική θραύση στήν Ἑλλάδα, ἐνεργουμένη ὑπό διάφορα προσωπεῖα καί
καταστρέφουσα ψυχοσωματικῶς, τούς πιστούς μέ προεκτάσεις καί συνέπειες
δραματικές γιά ἀναρίθμητες οἰκογένειες. Καί ἀντί οἱ χριστιανοί να εἶναι φοβεροί
στούς δαίμονες, με τήν Χάρι τοῦ Χριστοῦ, ἀντιθέτως ἔχουν σέ μεγάλη κλίμακα καταντήσει
δοῦλοι τους». «Ἀλήθεια, τί ξεπεσμός!», γράφει ὁ Στάρετς Βαρσανούφιος. «Τήν
σημερινή ἐποχή τῆς ἐπιστήμης, νά βλέπεις ἀνθρώπους μορφωμένους, πού γιά να βροῦν
θεραπεία στήν ἀρρώστια τους, καταφεύγουν, ὄχι στην ἰατρική ἐπιστήμη, ἀλλά σέ αὐτοδιαφημιζόμενες
«γυναικοῦλες», ὅτι δῆθεν ἔχουν ἰαματικές ἱκανότητες καί δυνάμεις! Καί με κάτι «ἐπικλήσεις»
ὑπόσχονται θαυματουργικά ἀποτελέσματα! «Πρέπει νά γίνει κατανοητό ὅτι ὁ
διάβολος εἶναι ὁ διδάσκαλος κάθε κακίας καί πονηρίας στούς ἀνθρώπους. Πίσω ἀπό τά
φαινόμενα καί τά μαγικά ὑλικά κρύβεται ὁ διάβολος, οἱ δέ ἄνθρωποι, ζαλισμένοι και
μαγεμένοι, πιστεύουν ὅτι αὐτά «ἐνεργοῦν» καί «δροῦν», ἐνῶ ὁ διάβολος εἶναι ἐκεῖ
παρών, και σέ ἔχει δεμένο. Δέν ὑπάρχει μαγεία χωρίς τόν σατανᾶ», γράφει ὁ ἀρχιμ.
π. Κωνσταντῖνος Ραμιώτης στό σπουδαῖο βιβλίο του «Ἡ μαγεία ὑπό τό φῶς τῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας». Ὁ διάβολος εἶναι καί πολύ δυνατός καί πολύ ἀνίσχυρος. Εἶναι πολύ
δυνατός καί εὔκολα καταβάλλει τόν ἄνθρωπο, ὅταν τον βρίσκει καθεύδοντα καί ἄοπλο.
Ὅταν τόν βρίσκει χωρίς πίστη καί προσευχή. Ἀλλ’ ὅταν παραμένει ἄγρυπνος στίς ἐπάλξεις
και ἀγωνίζεται μέ τήν ἐπίκληση και βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ, ὁ
διάβολος εἶναι πιό ἀνίσχυρος καί ἀπό ἕνα μικρό σκυλάκι πού, τό μόνο πού ξέρει, εἶναι
νά γαυγίζει! Ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος καί μάρτυρας λέγει ὅτι: «Οἷς ὁ Χριστός πεπίστευται, ἐν τούτοις πᾶσα τῶν δαιμόνων ἡ πλάνη κατήργηται˙
οἷς δέ ὁ Χριστός ἔτι ἀπιστεῖται, ἐν αὐτοῖς ἐνεργοῦσιν οἱ δαίμονες τήν πλάνην». Στους
ἀνθρώπους, δηλαδή, πού πιστεύουν στό Χριστό, ἔχει καταργηθεῖ ἡ πλάνη καί ἡ
δύναμη τῶν δαιμόνων. Σ’ ἐκείνους ὅμως πού ἀκόμη ἀπιστοῦν στό Χριστό, οἱ
δαίμονες ἐξακολουθοῦν νά τούς ἐπηρεάζουν καί νά τους παρασύρουν». Τά μάγια,
λοιπόν, μέ τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ μένουν ἀνενέργητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου