«Ἀντιλαμβάνεσθε, λοιπόν, ὅτι ἐδῶ φτάνουμε νὰ ἔχουμε κληρικοὺς ποὺ νὰ εἶναι μασῶνοι. Αὐτὸς (ὁ κληρικός) οὐσιαστικὰ ἔχει χάσει τὴν πίστη του. Ἔτσι, ὅπως τὸ βλέπουμε τώρα, στὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰεζεκιήλ, ποὺ ὁ κλῆρος εἶχε προσχωρήσει στὴν εἰδωλολατρία, καὶ τὸ εἴδαμε αὐτὸ πολύ-πολὺ καθαρά.
Σᾶς αἰτιολόγησα, γιατί ἀρχίζει ἡ σφαγὴ ἀπὸ τοὺς κληρικούς, ποὺ ἔπρεπε νὰ φυλάξουν τὸ λαό καί, ὅμως, αὐτοὶ ὁδηγοῦν τὸλαὸ μὲ κακό τους παράδειγμα εἰς τὴν εἰδωλολατρία.
Καὶ ἐρχόμεθα νὰ ἐρωτήσουμε: Γιατί τὸ ἱερὸ κείμενο τοὺςἀποκαλεῖ Ἁγίους Του; Λέει ὁ Θεός: «ἀπὸ τοὺς Ἁγίους μου». Αὐτοὺς δηλαδή, ποὺ τώρα εἰδωλολατροῦν, τοὺς ἀποκαλεῖἉγίους Του, τοὺς ἱερεῖς. Σημειώνει ὁ Θεοδώρητος ποὺἑρμηνεύει:«οὐκ ἀληθῶς ἁγίους αὐτοὺς ὀνομάζει, ἀλλὰ ἐπειδὴτοῦτο εἶναι ὑπελαμβάνοντο, ὡς εἰς τὴν τοῦ Θεοῦ θεραπείανἀνθρώπων». Ὄχι γιατὶ ἦσαν Ἅγιοι, ἀλλὰ γιατὶ ἔτσιἐθεωροῦντο, ἐπειδὴ εὑρίσκοντο εἰς τὴν διακονίαν τοῦ Θεοῦ.Ὅπως λέμε, Ἅγιε Ἀρχιμανδρίτα, Ἅγιε..., ἀλλὰ δὲν ἦσαν ὅμωςἍγιοι.
«Καὶ ἤρξαντο –λέγει τὸ κείμενο στὴν συνέχεια– ἀπὸ τῶνἀνδρῶν τῶν πρεσβυτέρων, οἳ ἦσαν ἔσω ἐν τῷ οἴκῳ», δηλ. μέσα στὸν Ναὸ καὶ τὶς αὐλὲς τοῦ Ναοῦ.
Διότι, ἐκεῖ δὲν εἰδωλολατροῦσαν; Ἐκεῖ τώρα ἐπέρχεται ἡσφαγή. Ἡ σφαγὴ ἀρχίζει ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς
ποὺ εὑρίσκοντο εὶς τὴν ἐσωτάτην αὐλὴν καὶ μέσα εἰς τὸν Ναό. Θὰ πεῖτε βεβήλωσις (τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ); Ἀλλὰ ὁ χῶρος, εἶχε ἤδη βεβηλωθεῖ ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς ἱερεῖς μὲ τὴν εἰδωλολατρία.
ποὺ εὑρίσκοντο εὶς τὴν ἐσωτάτην αὐλὴν καὶ μέσα εἰς τὸν Ναό. Θὰ πεῖτε βεβήλωσις (τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ); Ἀλλὰ ὁ χῶρος, εἶχε ἤδη βεβηλωθεῖ ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς ἱερεῖς μὲ τὴν εἰδωλολατρία.
Γράφει ὁ ἀπ. Πέτρος. Ἀλήθεια, θὰ φανταζόσαστε ὅτι αὐτὸ τὸσημεῖο τὸ γράφει ὁ ἀπ. Πέτρος, δηλ. ἡ Κ. Διαθήκη; Ἀκοῦστε τί λέγει εἰς τὴν πρώτη του ἐπιστολή, (1Πέτρ., δ΄ 17-18): «ὅτι ὁκαιρὸς τοῦ ἄρξασθαι τὸ κρῖμα (ὁ καιρὸς νὰ ἀρχίσει ἡκαταδίκη) ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ (ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς, λέει, θὰἀρχίσει ἡ καταδίκη)·εἰ δὲ πρῶτον ἀφ' ἡμῶν (ἐὰν λοιπον, πρῶτα ἀπὸ μᾶς –βάζει καὶ τὸν ἑαυτό του- θὰ ἀρχίσει ἡ ὀργὴ καὶτὸ κρῖμα τοῦ Θεοῦ), τί τὸ τέλος τῶν ἀπειθούντων τῷ τοῦΘεοῦ εὐαγγελίῳ; (ποιό θὰ εἶναι τὸ τέλος ἐκείνων ποὺ ἀπειθοῦν εἰς τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ;). καὶ εἰ ὁ δίκαιος μόλις σῴζεται ὁἀσεβὴς καὶ ἁμαρτωλὸς ποῦ φανεῖται;».
Εἴδατε διάκριση μεταξὺ ἀσεβοῦς καὶἁμαρτωλοῦ; Ἀσεβὴς λέγεται ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος παραβαίνει τὶς τέσσερις πρῶτες Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸ Δεκάλογο. Καὶἁμαρτωλὸς ἐκεῖνος ποὺ παραβαίνει τὶς ἕξη ἑπόμενες Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Τὸ πρῶτο λέγεται ἀσέβεια, τὸ δεύτερο λέγεταιἁμαρτία. Κάτι, ποὺ στρέφεται ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, λέγεταιἀσέβεια.
Ἔτσι βλέπουμε ὅτι ἡ σφαγή, ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν τοῦἹερατείου –καὶ τοῦ λαοῦ ποὺ ἀκολουθεῖ τὸ Ἱερατεῖον– εἶναιἱστορικῶς ἐπαναλαμβανομένη... Ἐφόσον ἔχουμε τὰ ἴδια αἴτια, θὰ ἔχουμε καὶ τὰ ἴδια ἀποτελέσματα. Μποροῦμε νὰ θυμηθοῦμεἀγαπητοί, ἐκείνη τὴν τριήμερη σφαγὴ τῆς Βασιλευούσης ἀπὸτοὺς Τούρκους. Πῆγε ὁ πληθυσμὀς τῆς Πόλης (ὅσοι πῆγαν) μέσα στὴν Ἁγία Σοφία γιὰ νὰ σωθοῦν· κι ἐκεῖ οἱ Τοῦρκοιἔσφαξαν μὲ τὴν ψυχή τους. Μέσα στὸν Ναό. Ναί. Γιατὶπροηγουμένως εἶχε βεβηλωθεῖ ἀπὸ πολλὲς ἁμαρτίες καὶμάλιστα ἀπὸ κληρικούς, καὶ δὴ Πατριάρχες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν σταθεῖ αἱρετικοί. Ἀναφέρονται ἀπὸ ἱστορικοὺς σημεῖαἐγκαταλείψεως τῆς θείας προστασίας τῆς Πόλεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου