+ π. Ιωάννης
Σ. Ρωμανίδης
Θεολογία και δόγμα
Όλοι όσοι έφθασαν εις τον
δοξασμόν μαρτυρούν το γεγονός, ότι "Θεόν φράσαι μεν αδύνατον, νοήσαι δε
αδυνατώτερον," αφού γνωρίζουν απ' αυτήν την εμπειρίαν των, ότι δεν υπάρχει
οποιαδήποτε ομοιότης μεταξύ κτιστού και ακτίστου. Τούτο σημαίνει, ότι τα περί
Θεού ρήματα και νοήματα, τα οποία δεν αντιτίθενται εις την εμπειρίαν της
θεώσεως, αλλά και οδηγούν εις την κάθαρσιν και τον φωτισμόν της καρδίας και την
θέωσιν, είναι Ορθόδοξα. Ρήματα και νοήματα, τα οποία αντιτίθενται εις τον
δοξασμόν και απομακρύνουν από την κάθαρσιν και τον φωτισμόν της καρδίας και την
θέωσιν είναι αιρετικά. Αυτό είναι το κλειδί των
αποφάσεων των Επτά Ρωμαϊκών Οικουμενικών Συνόδων, ως και της 8ης του 879 και
της 9ης του 1341.
Σχεδόν όλοι οι ιστορικοί των δογμάτων αγνοούν
το κλειδί τούτο και πιστεύουν ότι οι πατέρες προσεπάθουν, ωσάν τον Αυγουστίνον,
να κατανοήσουν στοχαστικώς και διαλεκτικώς το μυστήριον, το οποίον κρύβεται
όπισθεν των περί Θεού ρημάτων και νοημάτων. Επιστρατεύουν μεταξύ των πατέρων
ακόμη και τον Γρηγόριον τον Θεολόγον εις το στρατόπεδον της Φραγκο-Λατινικής
θεολογίας, παρουσιάζοντές τον εν μεταφράσει να λέγει, ότι επιτρέπεται "τό
φιλοσοφείν περί θεού" μόνον εις τους "ήδη γενομένους ειδικούς εις τον
διαλογισμόν" (past masters of meditation), αντί εις μόνους τους "διαβεβηκότας εν
θεωρία," η οποία είναι η θέα του Χριστού "δι' εσόπτρου εν
αινίγματι" "γλώσση" και "πρόσωπον προς πρόσωπον" κατά
τον "δοξασμόν."
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου