Εις την ανθρωπίνην συνείδησιν συναντώνται το μυστήριον
του κόσμου και το μυστήριον του ανθρώπου. Αδιαφανές σκότος καλύπτει όλην την
κτίσιν και η ανθρωπίνη σκέψις δεν δύναται κατ΄ ουδένα τρόπον να εισδύση εις το
βασικόν νόημα αυτής, να εννοήση διατί υπάρχει ο κόσμος κατ΄ αυτόν τον τρόπον
και υπό τοιαύτην μορφήν. Μόνον φωτισμένος με το φως του Θεανθρώπου Χριστού ο
κόσμος μας ανοίγει τον ανθόν του είναι του και μέσα εις αυτόν και το αληθές
νόημα και την αξίαν του. Δια τούτο ο Σωτήρ είπε δι΄ Εαυτόν: «Εγώ ειμι το φως
του κόσμου» (Ιωάνν. 8, 12. 9, 5). Εν τω Θεανθρώπω Χριστώ και εν τω φωτί Του ο
άνθρωπος δια πρώτην φοράν ήνοιξε τους οφθαλμούς, είδε το φως και κατενόησε το
αληθές νόημα του κόσμου.
Κάποια
θεία σοφία και τελεολογία είναι διάχυτος εις όλην την κτίσιν. Είναι διάχυτος
υπ΄ αυτού του Χριστού, του αιωνίου Θεού Λόγου, και δια τούτο ελέχθη εις το
θείον Ευαγγέλιον: «Παν ο γέγονε, δι΄ Αυτού εγένετο» (Ιωάνν. 1, 3). Αυτή η
λογικότης και η σοφία εν τω κόσμω τούτω και εν όλη τη κτίσει, καθίσταται
καταφανής μόνον εν τω φωτί του σαρκωθέντος Θεού Λόγου. Ο ανθρώπινος νους
(λόγος), μόνον όταν φωτισθή από το φως του σαρκωθέντος Θεού δύναται να συλλάβη
το θείον-έλλογον νόημα της κτίσεως, δηλαδή το εν τη κτίσει νόημα του Θείου
Λόγου, και να πεισθή τοιουτοτρόπως ως προς την αλήθειαν των λόγων του
Αποστόλου: Τα πάντα δια του Χριστού και εις Αυτόν έκτισται (Κολ. 1, 16). Τούτο
σημαίνει: το νόημα παντός κτίσματος κεχωρισμένως και όλων των κτισμάτων ομού
είναι το να πραγματοποιήσουν εν εαυτοίς την αλήθειαν και δικαιοσύνην του
Θεανθρώπου Χριστού μέχρι των εσχάτων δυνατοτήτων των. Ο ουρανός και η γη δεν θα
παρέλθουν, έως αν πληρωθή επ΄ αυτών όλος ο νόμος του Θεού Λόγου (πρβλ. Ματθ. 5,
18).
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου