Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

δ΄. Τό ὅτι θά μνημονεύωμε «ἄχρι καιροῦ» μέ τελευταῖο ὅριο τό «κοινό ποτήριο».

Αὐτό τό ἐπιχείρημα φαίνεται ἐξωτερικά ὅτι δέν ἀναιρεῖ τόν 15ον ἱερό Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, διότι τό «ἄχρι καιροῦ» δηλώνει ὅτι κάποτε θά ἐπέλθη ὁ

καιρός τῆς διακοπῆς τῆς μνημονεύσεως. Τό «ἄχρι καιροῦ», ὅμως, ἄν τό μεταφέρωμε στήν πρακτική τῶν Πατέρων, θα τό μεταφράζαμε μόνο καί μόνο ὡς ἐκκλησιαστική Οἰκονομία. Ἀλλ’ ὅμως ἡ ἐκκλησιαστική οἰκονομία, ἐλάχιστες φορές χρησιμοποιήθηκε (ὅταν ἐπρόκειτο περί αἱρέσεως) καί αὐτές τίς φορές γιά ἐλάχιστο χρόνο, καί κυρίως ὅταν ὑπῆρχε ἀμφιβολία ἤ ἐλπίδα μετανοίας τῶν αἱρετικῶν. Ὡς ἐκ τούτου στήν πρᾶξι σήμερα τό «ἄχρι καιροῦ» μεταφράζεται «εἰς αἰῶνα αἰῶνος».

Διότι, ὅταν χρειάζεται κάποιος νά δώση τήν ὁμολογία του καί νά ὑποστῆ τίς συνέπειές της, καί αὐτό συνεχῶς το ἀναβάλλει καί δέν τό πράττει, εἶναι φυσικό νά μήν τό πράξη ποτέ. Ὁπότε τό «ἄχρι καιροῦ» καταντᾶ μία δικαιολογία, ὅπως κάποιες πρόχειρες δικαιολογίες περί ἀσθενείας, νοσηλείας πού καταθέτωμε εἰς τό δικαστήριο προκειμένου να ζητήσωμε ἀναβολή διά κάποια δίκη. Τό δέ «κοινό ποτήριο» εἶναι πάλι ὅριο τό ὁποῖον αὐθαιρέτως ἐθέσαμε ἐμεῖς, ἐνῶ οὔτε ὁ ὑπό ἐξέτασιν ἱερός Κανών, οὔτε κάποιος ἄλλος πού ἀναφέρεται στήν σχέσι τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς ἀναφέρει κάτι τέτοιο. Ὅλοι οἱ ἱεροί Κανόνες ἀναφέρονται στήν ἐξέτασι τοῦ φρονήματος τῶν αἱρετικῶν, προκειμένου νά ἔχωμε μέ αὐτούς ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία.

Συνεχίζεται.