ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

«Ἄνθρωπον οὔκ ἔχω». Ἐπειδή ἄνθρωπος εἶναι ἐκεῖνος πού κοινωνεῖ μέ τά ἄνω· «ἄνω θρώσκω». Τότε, χωρίς τήν ἕνωση καί κοινωνία μέ τόν Θεάνθρωπο Χριστό, κανένας δέν ἠμπορεῖ νά λέγεται ἄνθρωπος, μέ τήν ἀκριβή σημασία τοῦ ὅρου.

Σήμερα ὁ Χριστός λέγει στόν Παραλυτικό: «Σήκω ἐπάνω, πᾶρε τό κρεββάτι σου καί ἐπέστρεψε στό σπίτι σου». Ἐξ’αἰτίας αὐτοῦ τοῦ σημείου- γεγονότος, ἔλεγε στούς Ἰουδαίους: «Tά ὅσα σᾶς διδάσκω, δέν εἶναι δικά μου, ἀλλά τοῦ Πατέρα μου, πού μέ ἔστειλε ἐδῶ»[1]. Στήν περίπτωση αὐτή ὁ Κύριος διεμήνυσε ξεκάθαρα τό ἀπαράλλακτον τῆς οὐσίας, μεταξύ τοῦ Ἰδίου καί τοῦ Πατέρα Του. Φανέρωσε ἔτσι τό μυστήριον τῆς θείας οἰκονομίας· δηλαδή μία εἶναι ἡ διδασκαλία καί γιά τόν Πατέρα καί γιά τόν Υἱό καί γιά τό Ἅγιον Πνεῦμα. Μία ἡ ἐπιθυμία τῆς Ἁγίας Τριάδος· ἤτοι ὁ ἁγιασμός ἡμῶν διά τῆς καταργήσεως τῆς ἁμαρτίας, ὡς αἰτίας τῶν ἀσθενειῶν καί ἐν προκειμένῳ τῆς παραλύσεως τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου. «Θέλεις ὑγιής γενέσθαι»; «Mηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μή χεῖρόν σοί τι γένηται». Τοῦτ’ἔστιν ἀπώλεια καί τῆς αἰωνίου ζωῆς. 

Ἡ χαρά συνεπῶς τοῦ Χριστοῦ, θά μᾶς γιατρέψει. Λέγει ὁ Ἀπόστολος: «ὑποπιάζω τό σῶμα μου»· ὅταν λοιπόν εἴμαστε παράλυτοι, τί πρέπει νά κάνουμε; Ἄς ἀφήσουμε τόν Ἅγιο Πορφύριο: «Ὅταν εἶσαι ἄρρωστος, ξέρεις τί πρέπει νά κάνεις; Νά παρακαλᾶς τό Θεό, νά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες σου. Καί ὁ Θεός ἐπειδή θά Τόν παρακαλᾶς πονεμένος καί ταπεινωμένος, θά σοῦ συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες καί θά σέ κάνει καλά καί στό σῶμα. Ἀλλά πρόσεξε· νά μή προσεύχεσαι μέ ὑστεροβουλία, νά μή λές Θεέ μου, συγχώρησε τίς ἀμαρτίες μου καί τό μυαλό σου νά εἶναι προσκολλημένο στή σωματική σου ἀσθένεια. Μιά τέτοια προσευχή, δέν θά ἔχει ἀποτέλεσμα. Ἐσύ, ὅταν προσεύχεσαι, νά ξεχνᾶς τή σωματική σου ἀρρώστια, νά τήν ἀποδέχεσαι σάν κανόνα, σάν ἐπιτίμιο, γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν σου.  Γιά τά παραπάνω μήν ἀνησυχεῖς, ἄφησέ τα στό Θεό· κι ὁ Θεός ξέρει τή δουλειά Του».

Δηλαδή, σεβαστή γερόντισσα, μέ ἁπλά λόγια ἐξηγοῦσε ὁ Ἅγιος γέροντας, ὅτι ἡ ἀσθένεια τοῦ σώματος ὀφείλεται στήν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς· στίς ἁμαρτίες· καί ὅτι ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν, διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέσῳ τῆς ταπεινῆς προσευχῆς, φέρνει τήν ἴαση τῆς ψυχῆς καί ἐν καιρῷ, πού ὁ Θεός θά κρίνῃ καί τήν ἴαση τοῦ σώματος. Πραγματοποιεῖ ὁ Χριστός, τό δυσκολότερο, τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, μετά καθαρωτάτην ἐξομολόγησιν ἀρχικά καί προχωρεῖ μετά, στό εὐκολότερο. Θεραπεύει πρῶτα τή ρίζα, τήν ἀρρώστια τῆς ψυχῆς, τήν ἁμαρτία κι ἔπειτα τούς κλάδους, δηλαδή τήν ἀρρώστια τοῦ σώματος.

Ἐν τούτοις ἀδελφοί, ἔχουμε καί τήν κακία τῶν Ἰουδαίων: «Ἔλεγον οὔν οἱ Ἰουδαῖοι τῷ τεθαραπευμένῳ· Σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τόν κράββατον».

Ὦ, τῆς ἀφροσύνης, τό ἀνάγνωσμα· ὦ, τῆς σκληροκαρδίας ἡ ὑπόθεσις· γιά ποιό λόγο Ἰουδαῖοι ἐσεῖς, ὅταν πέσει τό πρόβατο στήν χαράδρα τρέχετε νά τό σηκώσετε; Γιά ποιό λόγο, Ἰουδαῖοι, ὅταν ἡ γυναῖκά σας τίκτει τό Σάββατο, ἡ μαῖα συνδράμει στή γέννα; Τά σπάργανα τινάσσονται, καθαρίζονται, ὁ χῶρος καθαρίζεται προσεχτικά καί προσφέρονται ὅλα τά ἀπαραίτητα γιά τήν ὑγεία τῆς λεχοῦς καί τοῦ νεογέννητου παιδιοῦ;

Περιτέμνετε ἐσεῖς τό Σάββατο, ἐνῶ ἀντίθετα ὀργίζεσθε ἐναντίον τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πού ἦλθε νά σώσει τό πλάσμα Του; «Τό Σάββατο γίνεται περιτομή, γιά νά μή καταργηθεῖ ὁ νόμος καί ἐσεῖς ὀργίζεσθε μέ μένα τόν Χριστό, τόν Πλάστη, ἐπειδή θεράπευσα ἕναν ἄρρωστο ἄνθρωπο»;

Ἄν ὁ λόγος μου, δέν ἐπέφερε ἀποτέλεσμα ἰάσεως καί σωτηριώδους διδασκαλίας στόν παθόντα συνάνθρωπόν σας, τότε· ἴσως νά μπορούσατε νά μέ κατηγορήσετε. Μή κρίνετε λοιπόν μέ βάση τά ἐξωτερικά φαινόμενα, ἀλλά μέ τήν δικαίαν κρίσιν. Ἀλήθεια γνωρίζουμε, ἀδελφοί μου, πόσοι συνάνθρωποί μας, τήν ἔχουν πάθει ἔτσι καί χάνονται;

Κρίνουν ἀδιάκριτα, κατηγοροῦν τόν Μεσσίαν Ἰησοῦν· βλασφημοῦν τό πανάγιον ὄνομά Του, λέγοντας ὅτι  «ἔκανε καί κάποια λάθη» στήν ἐπίγεια ζωή Του· μέ συνέπεια νά αὐτοκαταστρέφονται, νά αὐτοκτονοῦν πνευματικά, νά ἀδικοῦν τούς ἑαυτούς των καί στό τέλος, χωρίς εἰλικρινή μετάνοια νά κολάζονται αἰώνια. Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὅτι τό τρένο γιά τήν κόλαση φεύγει κάθε ἡμέρα γεμάτο· ἐνῶ γιά τόν Παράδεισο, ἀνεβαίνει σχεδόν ἄδειο.

Μποροῦμε νά φανταστοῦμε, σεβαστή μου γερόντισσα, τή ζημία, λόγω τῆς ἀδιακρισίας τῶν ἀνθρώπων πού ἐνῶ χρήζουν βοηθείας, τήν ἀποζητοῦν ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει ὁ Χριστός, δηλαδή στό κενό, στό χάος, στό ψέμα, στό σκοτάδι; Ἀλίμονον!

Καί σήμερα κι αὐτήν τήν ὥρα, ὑπάρχουν σκοτεινοί συνεργοί τοῦ ψεύστη καί ἀνθρωποκτόνου Σατανᾶ, πού συνεργάζονται μαζί του, μέ δόλο καί κακία, ὥστε νά σπρώξουν τόν ἄνθρωπο στή λήθη τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Χριστοῦ. Ἐπαναστατοῦν ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ Μεσσία καί τῆς Ἀγίας Του Ἐκκλησίας. Ἔλεγε κάποιος ἀπ’ αὐτούς: «Ἄς μαζευτοῦμε ὅλοι νά τελειώσουμε μ’ αὐτούς». Καί ἐννοοῦσε τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί τά ἅγια καί τίμια μέλη της, τούς πιστούς Ὀρθοδόξους.

Γι’ αὐτό καί σκοτώνουν τά ἀγέννητα ὀρθόδοξα παιδιά μας καί γέμισαν τήν Ἑλλάδα μέ ἀντίχριστους καί  ἄπιστους.

Τόν Παράλυτο, τόν γνωρίζουμε ὅλοι, ἀδελφοί μου. Τόν Σωτῆρα, Ἰησοῦ Χριστό, Τόν γνωρίζουμε καί Τόν πιστεύουμε ὅλοι, ἁγία γερόντισσα; Τόν ἀγαπᾶμε;

Σήμερα μάθαμε, ἀπό τήν Εὐαγγελική περικοπή, καί γιά τήν ἀκριβή καί ἀλάνθαστη θεραπεία τῶν ἀσθενειῶν· καί τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, ἐν χάριτι Θεοῦ καί Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὦ ἡ Δόξα, τό Κράτος καί ἡ Βασιλεία εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

 

---

[1](Ἰωάν.7, 16)