Σπᾶσε τούς κάβους τῆς ἁμαρτίας

«Ἡ ὑμνογραφία τῆς σημερινῆς ἑορτῆς εἶναι ἡ πηγή τοῦ θείου κηρύγματός μας. Τό «Ἀπολυτίκιον» ἀναφέρει γιά τόν ἅγιο Ἐλευθέριο ὅτι κατέστη «καθαιρέτης τοῦ Σατάν». Τό «Κάθισμα» γράφει: «Ἐλεύθερον τόν νοῦν, ἐκ παθῶν κεκτημένος, ἐγένου τοῦ Θεοῦ, γνησιώτατος δοῦλος» καί τό «Κοντάκιον» προσθέτει: «Ἱερομάρτυς Ἐλευθέριε κινδύνων πολυτρόπων ἐλευθέρωσον».

Πράγματι, ὁ ἅγιος Ἐλευθέριος «ὡς τῆς θείας ἐλευθερίας ἐπώνυμος», μᾶς νουθετεῖ στήν ἐλευθερία ἀπό τήν ἁμαρτία.

Ὑπάρχει ὁ διάβολος μέ τίς μεθοδεῖες του, ὑπάρχει αὐτός ὁ ἀόρατος πνευματικός πόλεμος, ὑπάρχει τό κακό. Ἡ ἁμαρτία ἔρχεται καί μολύνει τήν ὕπαρξή μας καί μᾶς αἰχμαλωτίζει στή δουλεία τῶν παθῶν. Ἡ Ἁγ. Γραφή γράφει γιά «δουλεία» καί «αἰχμαλωσία» σπουδαῖες ἔννοιες ἐξαιρετικά ἐκφραστικές γιά νά καταλάβουμε τήν κατάσταση πού δημιουργεῖ ἡ ἁμαρτία. Λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος: «Τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν ᾖ Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε καί μή πάλιν ζυγῷ δουλείας ἀνέχεσθε» καί ἀκόμη γράφει: «Βλέπω ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καί αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας». Τό σῶμα παρουσιάζεται σάν δοῦλο καί αἰχμάλωτο στήν ἁμαρτία καί ἐκτελεῖ ὅ,τι τοῦ ὑπαγορεύει ἡ ἁμαρτωλή συνείδηση. Ἡ ἁμαρτία, λοιπόν, πολύμορφος, εἶναι ἡ ἐσχάτη ἀφροσύνη καί μ’ ὅλους τούς σάπιους καρπούς της ἀποτελεῖ ἐφεύρεση τοῦ μισόκαλλου καί ἀνθρωποκτόνου σατανᾶ. Ἡ ἁμαρτία εἶναι πτώση. Πρόκειται γιά καταστρατήγηση τῶν θείων ἐντολῶν. Εἶναι πλέον ἡ ἀπουσία τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ζωή μας.

Ὅμως, ὁ πιστός χριστιανός ἔχει μέσα στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας τήν δύναμη ν’ ἀπελευθερωθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία. Νά γίνει «καθαιρέτης τοῦ σατάν», νά ἐκδιώξει τούς πονηρούς λογισμούς τοῦ νοῦ του, νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τίς διαβολικές παγίδες.

Αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέ τήν μετάνοια, τήν ξεχασμένη μεγάλη αὐτή ἔννοια στήν καθόλου ζωή μας. Μετάνοια εἶναι ἡ συνθήκη μέ τό Θεό «δευτέρου βίου». Εἶναι ἡ ἐπιστροφή μας στό Θεό καί ὁ σύνδεσμος μαζί Του. Τοῦτο συντελεῖται μέ τό Ἱερό Μυστήριο, τό θεοΐδρυτο τῆς Ἐξομολογήσεως. Λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Ἁμαρτωλός εἶ; Εἴσελθε εἰς τήν Ἐκκλησίαν, εἰπέ ὅτι ἡμάρτηκα καί ἔλυσας τήν ἁμαρτίαν». Θυμίσου τόν τελώνη, τόν ἄσωτο, τήν πόρνη, τόν ληστή. Βρῆκαν τήν λύτρωση καί σωτηρία τῆς ψυχῆς τους γιατί εἶχαν αὐτογνωσία τῆς ἁμαρτωλότητάς τους καί εἶπαν στόν Κύριο τό «ἥμαρτον». Εἶπαν «Κύριε ἐλέησον»! Θυμήσου τό: «Ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ». «Ἰατρεῖον παθῶν» εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί συγχώρησιν ἁμαρτημάτων παρέχει. Σ’ αὐτήν ἀκριβῶς καταφεύγουν οἱ φθαρμένες εἰκόνες τοῦ Θεοῦ καί γνωρίζει ἡ Ἐκκλησία, καθ’ ὅτι προσλαμβάνει τήν ἁμαρτωλή ἀνθρώπινη φύση γιά νά τήν ξαναπλάσει καί θεώσει.

Νά γνωρίζουμε ὅτι ἕνας κόμπος δακρύων μετάνοιας, εἶναι τό πιό πολύτιμο διαμάντι, πού μᾶς εἰσάγει στόν Παράδεισο.

Τώρα, μάλιστα, πού ἔρχεται ἡ μεγάλη ἑορτή τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως, ἡ θεία Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, εἰλικρινά θά ἑορτάσουμε ἀληθινά, χριστιανικά Χριστούγεννα, μόνο μέ τήν μετάνοια καί τήν Θεία Μετάληψη. Αὐτό σημαίνει «ἑορτάζω». Λοιπόν, σπᾶσε τούς κάβους τῆς ἁμαρτίας. Ὁ Θεός σέ περιμένει».

Τήν κυριώνυμο ἡμέρα, ἐπίσης, τό κήρυγμα τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ’ εἶχε ὡς θέμα, μέ ἀφορμή τήν χριστιανική ἀγωγή πού ἔδωσε ἡ μητέρα τοῦ ἁγίου Ἐλευθερίου, ἡ ἁγία Ἀνθία στόν υἱό της, τό σπουδαῖο, ὡς εἶπε ὁ Σεβ., ζήτημα πού ὀνομάζεται χριστιανική παιδαγωγία. «Αὐτή εἶναι ἀποδεδειγμένο, φέρει τήν ἐσωτερική ἠρεμία στήν ταραγμένη συνείδηση καί αὐτή ἐποικοδομεῖ τήν ἐπίγνωση τῶν ἀξιῶν τῆς ζωῆς» ὑπογράμμισε ὁ Σεβ.. Καί συνέχισε: «Οἱ νέοι διψοῦν γιά διάλογο, ἀναζητοῦν πρότυπα, ποθοῦν τήν ἀλήθεια. Ἀνάγκη προκύπτει στούς σημερινούς ἀντιπνευματικούς παράγοντες πού ἐπηρεάζουν ἀρνητικά τά νιάτα, ἐμεῖς νά δώσουμε σ’ αὐτά ἠθικό ἐξοπλισμό. Ἔτσι, ὁ σύνδεσμος τῶν νέων μας μέ τόν Χριστό εἶναι ἡ καλλιτέρα παιδαγωγική. Τόνιζε ὁ Ἱ. Χρυσόστομος: «Βούλει γενέσθαι εὐπειθῆ τά τέκνα σου;». Ἀπ’ ἀρχῆς ἀνάτρεφε αὐτά «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου». Πρίν θρηνήσουμε στά ἐρείπια τοῦ ψυχικοῦ κενοῦ ἀξίζει νά προσφέρουμε Χριστόν στά παιδιά μας. Δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα βελτιωτικό μέτρο. Εἶναι «τοῦ βίου παντός θεμέλιον», καθ’ ὅτι ἀληθής παιδαγωγία εἶναι ἡ θεοσέβεια».