Τὸ ὄνοµα Παναγία ἐπικράτησε µετὰ τὸ 3ο αἰῶνα. Οἱ Χριστιανοὶ τὴν ἀποκαλοῦν καὶ τὴν ἐπικαλοῦνται µὲ τὸ ὄνοµα αὐτό. Ἡ Παναγία εἶναι ἡ µε[1]σίτρια κοντὰ στὸ Θεὸ ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων. Στὴν Θεοτόκο ἔχουν ἀποδοθεῖ 700 ἐπωνυµίες. Μία ἀπὸ τὶς πολλὲς εἶναι καὶ ἡ Ἐπωνυµία «Ἡ Ἁγία Σκέπη». Ἡ γιορτὴ αὐτὴ συνεορ[1]τάζεται µὲ µία γιορτὴ τοῦ Ἔθνους µας, τὴν 28η Ὀκτωβρίου. Μέχρι τὸ 1952 ἡ γιορτὴ αὐτὴ ἑορταζόταν τὴν 1η Ὀκτωβρίου ἀργότερα ἡ Ἐκκλησία τὴν µετέθεσε στὴν 28η Ὀκτωβρίου. Σὲ µία ἀγρυπνία, ποὺ γινόταν στὸ Ναὸ τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν (τὸ 457-474 µ.Χ.) ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας µὲ τὸν µαθητή του Ἐπιφάνιο (Πα[1]τριάρχης Κωνσταντινουπόλεως τὸ 520-536), εἶδαν τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ἔµπαινε ἡ Παναγία ἀπὸ τὴν κεντρικὴ πύλη τοῦ Ναοῦ. Ἦταν µαζί της ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδροµος καὶ πλῆθος ἀγγέλων. Ἔφτασε µέχρι τὸν σολέα γονάτισε, προσευχήθηκε γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ εἶναι σω[1]στοί. Πολλὰ δάκρυα ἀπὸ τὰ µάτια τῆς Παναγίας κύλησαν. Κατόπιν µπῆκε στὸ ἱερό, ἐκεῖ ἦταν τὸ µαφόριό της (µανδήλιον). Τὸ πῆρε στὰ χέρια της σκέπασε τοὺς πιστοὺς µὲ αὐτὸ καὶ τοὺς ἔδειξε ὅτι τοὺς προστάτευε. Ἡ ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης εἶναι ἀφιε[1]ρωµένη στὴν Παναγία, γιορτάζει ἡ Θεοτόκος ἡ Πάναγνη Μαρία, ποὺ σκεπάζει τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς προ[1]στατεύει (σκέπει). Προσεύχεται γιὰ ἐµᾶς, γιὰ τὴν σωτηρία µας. Κάθε χρόνο γιορτάζουµε στὶς 28 Ὀκτωβρί[1]ου τὴν Παναγία, ποὺ µᾶς φροντίζει, µᾶς σκεπάζει, µᾶς προστατεύει καὶ εἶναι ἡ ἴδια Παναγία, ποὺ µᾶς ἐλευθέ[1]ρωσε τὸ 1940, ἡ Παναγία ἡ Ἐλευθε[1]ρώτρια. Ὁ πόλεµος αὐτὸς ἦταν ἄνισος· µόνο ἡ Παναγία θὰ µποροῦσε νὰ κά[1]νει αὐτὸ τὸ Θαῦµα. Νὰ νικήσουν οἱ Ἕλληνες, ποὺ ἀριθµητικὰ ἦταν κατὰ πολὺ λιγότεροι ἀπὸ τοὺς Ἰταλούς. Ἡ Παναγία ἦταν αὐτή, ποὺ τοὺς ἔδωσε τὴν Νίκη. Ἡ Ἐλευθερώτρια, ἡ Ἁγία Σκέπη. Ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ Θαύµατα τῆς Παναγίας. Στὶς δύσκολες αὐτὲς στιγµὲς τοῦ ἀγώνα ἦταν µεγάλη καὶ ἀνεκτίµητη ἡ προσφορὰ τῶν γυ[1]ναικῶν. Οἱ χωριάτισσες, αὐτὲς οἱ ἄγνωστες, οἱ ταπεινὲς τρέξανε νὰ δώσουν ὅτι µποροῦσε ἡ καθεµία. Καὶ τί δὲν πρόσφεραν. Οἱ γυναῖκες ἦταν αὐτές, ποὺ δόθηκαν στὸν ἀγώ[1]να. Ἔδωσαν τρόφιµα, ροῦχα, κου[1]βέρτες. Τοὺς ἔδειξαν τὴν ἀγάπη τους µὲ κάθε τρόπο, τοὺς ἔδωσαν κουρά[1]γιο. Σκαρφάλωναν σὲ ἀπότοµους βράχους. Ἔφερναν τὰ κιβώτια µὲ τὶς σφαῖρες καὶ τὶς ὀβίδες, γιὰ νὰ πᾶνε στοὺς Ἕλληνες στρατιῶτες καὶ ἔτσι λένε τὸ πυροβολικὸ θαυµατούργη[1]σε, ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶµε πὼς οἱ Παναγία ἦταν πάνω ἀπὸ ὅλα. Ἦταν αὐτή, ποὺ σκέπασε τοὺς ἀγω[1]νιστές µας. Ἦταν αὐτὴ ποὺ τοὺς ἐλευθέρωσε. Ἡ Παναγία ἡ Ἐλευθε[1]ρώτρια (γιορτάζει στὴν 28η Ὀκτω[1]βρίου) (ὑπάρχει Παναγία ἡ Ἐλευθε[1]ρώτρια στὸν Κοκκιναρά, Πολιτεία στὴν Κηφισιά). Ἡ Παναγία ἦταν αὐτὴ ποὺ τοὺς ὁδηγοῦσε. Ἡ Παναγία τοὺς προστά[1]τευε ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία τῶν ἐχθρῶν. Μάχονταν γιὰ νὰ ὑπερασπιστοῦν τὶς οἰκογένειάς τους, τὴν Πατρίδα καὶ τὴν Θρησκεία τους. Στὴν ἐποχὴ τῆς πτώσεως ἰσχύει ὅτι «Ἐκ γυναικὸς ἐρρύη τὰ φαῦλα». Στὴν ἐποχὴ τῆς Καινῆς ∆ιαθήκης ἰσχύει «Ἐκ γυναικὸς ἐρρύη τὰ κρείτ[1]τω». Πολλὰ τὰ θαύµατα τῆς Παναγίας στὸν ἑλληνοϊταλικὸ πόλεµο. Στὸν πόνο, στὴν θλίψη. Ἐκεῖ στὴν Πίνδο καὶ στὴν Ἀλβανία. Ἦταν ἡ Θεοτόκος ποὺ στήριξε αὐτὰ τὰ παλικάρια µας. Ὁρµοῦσε πρὶν ἀπὸ τὰ παλικάρια, γιὰ νὰ τὰ σκεπάσει, ἦταν ἡ µάνα. Ἡ ψηλὴ µαυροφόρα ποὺ τὴν ἔβλεπαν πολλοὶ στρατιῶτες πρὶν τὴ µάχη. Πό[1]σες φορὲς ἐπικαλοῦνταν τὸ ὄνοµά της καὶ πόσες φορὲς ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας τοὺς χάριζε ἠρεµία καὶ γα[1]λήνη, ἔκανε τὰ θαύµατά της. Ἡ Πα[1]ναγία µεσιτεύει γιά µᾶς, παρακαλεῖ γιά µᾶς, γιὰ τὴν σωτηρία µας. Ἡ Θε[1]οτόκος εἶναι ἡ τῶν πάντων χαρὰ καὶ ἡ αἰτία τῆς τῶν πάντων Θεώσεως. Εἶναι ἡ συνεργὸς τοῦ Θεοῦ στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ κόσµου. Ὁ ἴδιος ὁ Τριαδικὸς Θεὸς κατέστησε τὴν Παν - αγία µία γυναίκα συνεργὸ στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας. Ἡ Παναγία εἶναι µέτο[1]χος σὲ ὅλα τὰ ἀξιώµατα τοῦ Χριστοῦ, βασιλικό, προφητικό, ἱερατικὸ ἀξίω[1]µα τοῦ Χριστοῦ. Πολλοὶ ζωγράφοι ἐµπνεύστηκαν ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας. Ὁ Γεώργιος Γουναρόπουλος ζωγράφι[1]σε τὴν Παναγία νὰ ἀγκαλιάζει τοὺς στρατιῶτες τοῦ 1940, ὅταν πήγαιναν στὴ µάχη ἀδιαφορώντας γιὰ τὸν κίν[1]δυνο, γιατὶ ἡ Θεοτόκος ἦταν αὐτὴ ποὺ τοὺς ἐµψύχωνε καὶ τοὺς ἐνθάρ[1]ρυνε στὸν ἄδικο, τὸν ἀλαζονικὸ πόλεµο τῶν Ἱταλῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου