Ὁ πρωτοσέλιδος τίτλος τῆς Ἀθηναϊκῆς ἐφημερίδας ἔλεγε: «Ἡ κοινωνία ἀναζητᾶ ἐλπίδα». Κι ὅπως πάντα, μέ μεγάλα τυπογραφικά στοιχεῖα. Ὁ ὑπότιτλος, καί αὐτός, ἐντυπωσιακός: «Ἀπογοητεύει ἡ πολιτική ἡγεσία...». Ἀλλά στό ἴδιο πρωτοσέλιδο καί ἡ χαραυγή τῆς ἐλπίδας: «Ἡ κοινωνία μας χρειάζεται σήμερα, ὅσο ποτέ ἄλλοτε, τήν ἐλπίδα». Σ’ ἕνα κόσμο ἀπελπισμένο καί ἀπογοητευμένο ἀπό τίς τραγικές οἰκονομικές συγκυρίες καί τ’ ἀδιέξοδα τῆς ζωῆς, μιά μόνο ἡ ἄγκυρα σωτηρίας, γιά ν’ ἀποφευχθεῖ τό ναυάγιο: Ἡ ἐλπίδα ἡ γλυκοπόθητη ἐκείνη, καί χαρούμενη προσμονή, πώς ὅλα θά πᾶνε καλύτερα. Θά κοπάσουν οἱ τρικυμίες και τ’ ἀφρισμένα τά κύματα. Θα γίνει καί πάλι ξαστεριά. Τό χαμόγελο θά ξανανθίσει στα θλιμμένα τά χείλη. Ὁ στεναγμός θά γίνει ἀνάσα ζωῆς και ἀνακούφισης. Την ὑπέρβαση κάθε προβλήματος τῆς ζωῆς, τήν ἐπιτυγχάνει ἡ ἀνάταση τῆς ψυχῆς πρός τά ἄφθαρτα, καί αἰώνια τά «μη βλεπόμενα» καί «μή μετακινούμενα». Δέν ἤτανε δυνατό ν’ ἀφήσει ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο νά θαλασσοδέρνεται δίχως σανίδα σωτηρίας.
Δέν ἤτανε δυνατό ὁ Πατέρας ν’ ἀφήσει τό παιδί Του μόνο κι ἔρημο μέσα στην ἄγρια καταιγίδα τῶν θλίψεων καί τῶν πειρασμῶν, δίχως προστασία. Ὅσο ἡ ἐλπίδα ἀνθίζει στα στήθη τῶν ἀνθρώπων, τόσο και ἡ χαρά δέ σβήνει στίς καρδιές. «Τό ἐν τοῖς στενοῖς φάρμακον, ἡ ἐλπίς», λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Στ’ ἀδιέξοδα καί τίς δυσκολίες, βρίσκει λύσεις καί θύρες διεξόδου. Ὅπως ὁ ἄρρωστος, ὅσο συνεχίζει νά βρίσκεται στό κρεββάτι, τόσο καί ἐλπίζει ἤ ὅπως ὁ ναυαγός, ὅσο δέ βλέπει στεριά, τόσο καί παλεύει μέ τά μανιασμένα κύματα, τέτοια δύναμη στή ζωή ἔχει καί ἡ ἐλπίδα. Δίκιο εἶχε αὐτός πού εἶπε πώς «ἡ ἐλπίδα πεθαίνει τελευταία». Ἀντέχει τά δεινά, γιαυτό πεθαίνει τελευταία. Εἶναι ἡ πιο μεγάλη δύναμη στό στίβο τῆς ζωῆς, γιαυτό πεθαίνει τελευταία. Εἶναι συνώνυμη τῆς αἰωνιότητας, γιαυτό πεθαίνει τελευταία. Βλέπει κι ἐξετάζει τά πάντα, sub specie aeternitatis. Γι᾽ αὐτό πεθαίνει τελευταία... Κάποιος εἶπε: «Θέλετε να σκοτώσετε τή ζωή; Σκοτῶστε τήν ἐλπίδα». Συγκεντρῶστε γιά μιά στιγμή τή σκέψη σας καί φανταστεῖτε τή ζωή σας χωρίς ἐλπίδα. Δέ νομίζετε πώς αὐτή τή στιγμή σταματᾶ ἡ ἀναπνοή σας; Ζωή χωρίς ἐλπίδα εἶναι ζωή χωρίς ὁραματισμούς, χωρίς σχέδια, χωρίς πυξίδα, χωρίς προσανατολισμό, χωρίς νόημα. Ἡ ἐλπίδα μοιάζει μέ καράβι, πού δέ βουλιάζει ποτέ. Μοιάζει μέ τό μελωδικό τραγούδι τῆς νιότης. Εἶναι τραγούδι χαρᾶς καί αἰσιοδοξίας. Εἶναι τραγούδι δύναμης καί νίκης. Πόσες φορές ἡ θεόπνευστη Γραφή –προπάντων ἡ Καινή Διαθήκη– μᾶς μιλάει γιά τά χαρίσματα τῆς ἐλπίδας! Ὁ με- γάλος Ἀπόστολος, ὁ Παῦλος, ὄχι μόνο συγκαταλέγει την ἐλπίδα στίς τρεῖς βασικές ἀρετές –Πίστις, Ἐλπίς, Ἀγάπη– ἀλλά μεταφέρει μαζί της και τή χαρά κι ὅλα τά πνευματικά χαρίσματα: «Τῇ ἐλπίδι χαίροντες», γράφει στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή του: (ΙΒ΄ 12).Μέ τήν ἐλπίδα, πάντα χαρούμενοι. Σ’ ἀντίθεση μέ τούς ἐλπιδοφόρους χριστιανούς, οἱ εἰδωλολάτρες καί οἱ ἄνθρωποι χωρίς Θεό, εἶναι ἀπελπισμένοι καί δυστυχισμένοι. Μή ξεχνᾶτε, γράφει στούς Ἐφεσίους, ὅτι καί σεῖς κάποτε εἴσασταν εἰδωλολάτρες, «ξένοι τῶν διαθηκῶν τῆς ἐπαγγελίας, ἐλπίδα μή ἔχοντες καί ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ» (Β΄ 12). Ζούσατε προηγουμένως, τούς λέει ὁ Παῦλος, χωρίς Θεό, χωρίς πίστη, χωρίς ἐλπίδα, γιαυτό καί δεν εἴχατε τή χαρά τῆς καινούργιας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Πῶς εἶναι δυνατό ὁ ἄθεος νά ἔχει ἐλπίδα, ἀφοῦ δέν ἔχει καί δεν πιστεύει σέ Θεό; Ὁ θεόπνευστος ἀπόστολος ὀνομάζει τόν Θεό, «Θεόν τῆς ἐλπίδος», ὅταν τούς εὔχεται στήν ἐπιστολή του, καί τούς λέγει: «Ὁ Θεός τῆς ἐλπίδος πληρῶσαι ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καί εἰρήνης ἐν τῶ πιστεύειν, εἰς τό περισσεύειν ὑμᾶς ἐν τῇ ἐλπίδι ἐν δυνάμει Πνεύματος Ἁγίου» (Ρωμ. ΙΕ΄ 13). Ἀκόμα καί μπροστά στό θάνατο, τούς θέλει ὁ ἅγιος ἀπόστολος ἀκλόνητους στήν πίστη, καί γενναίους, ὅταν τούς γράφει: «Οὐ θέλω δέ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περί τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μή λυπῆσθε καθώς καί οἱ λοιποί οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα» (Α΄ Θεσ. Δ΄ 13). Ἡ ἀπαισιοδοξία, ἡ ἀπόγνωση καί ἡ ἀπελπισία δέν ἔχουν θέση στή ζωή τοῦ χριστιανοῦ. «Χαλεπώτερον τοῦ ἁμαρτάνειν ἐστί τό ἀπελπίζειν», λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καρπάθιος στή Φιλοκαλία. Ὁ δέ ἀββάς Δωρόθεος παραγγέλλει: «Μηδέ σεαυτόν εἰς ἀπόγνωσιν βάλῃς, ὅτι αὕτη ἐστίν ἡ μεγάλη χαρά τοῦ δαίμονος». Μόνο καρδιά πού πιστεύει στό Θεό καί ἀναπαύεται στον Ἰησοῦ εἶναι καρδιά εἰρηνική καί εὐλογημένη. Καρδιά γεμάτη ἐλπίδα. «Ἡμεῖς ἐν ὑγείᾳ καί εὐθυμίᾳ διάγομεν καί χρηστοτέρας ἔχομεν τάς ἐλπίδας περί τοῦ μέλλοντος», λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Ὅσοι ἐλπίζουν καί προσδοκοῦν τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν ἀνησυχοῦν γιά τά λυπηρά καί στενόχωρα τῆς ζωῆς αὐτῆς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου