Ὁ συγκρητισμός.

Ἡ λέξη συγκρητισμὸς ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Πλούταρχο καὶ λέγεται ὅτι ἀποδίδεται στὴν ἕνωση τῶν Κρητῶν, παρὰ τὶς διαφορές, μπροστά σέ ἕνα κίνδυνο. Ὁ ὅρος συγκρητισμὸς προσέλαβε ἀπὸ τὸν ΙΘ΄ αἰώνα καὶ θρησκευτικὴ σημασία καὶ μὲ τὸν ὅρο αὐτὸ ἐννοεῖται ἡ ἀνάμειξη μερικῶν θρησκευτικῶν ἰδεολογικῶν ἀπόψεων, καὶ τρόπου ζωῆς. Σήμερα ἡ λέξη συγκρητισμὸς ἀποδίδεται καὶ μὲ πολλοὺς ἄλλους ὅρους, ὅπως τὴν μετανεωτερικότητα ἢ μεταμοντερνισμό, τὸν οἰκουμενισμό, τὴν νέα ἐποχή, τὴν ὁλιστικὴ θεωρία, τὴν πολιτισμικὴ παγκοσμιοποίηση, τὴν νέα τάξη πραγμάτων κ.λ.π. Ἀναλύοντας περισσότερο τὸν ὅρο συγκρητισμό, μὲ τὰ σύγχρονα δεδομένα, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι μὲ τὸν ὅρο αὐτὸν ἐννοεῖται ἡ προσπάθεια νὰ ἐντοπίζουμε τὰ κοινὰ σημεῖα μεταξύ τῶν διαφόρων Χριστιανικῶν ὁμολογιῶν καὶ τῶν διαφόρων θρησκειῶν καὶ νὰ παραθεωροῦμε τὶς διαφορὲς μεταξύ τῶν ὁμολογιῶν καὶ θρησκειῶν. Οἱ συγκρητιστὲς βλέπουν τὰ κοινὰ σημεῖα, τὰ ὁποῖα ὑπάρχουν οὕτως ἢ ἄλλως σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες καὶ δὲν βλέπουν τὶς θεολογικὲς διαφορὲς. Ὁ Θεὸς τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ὁ Τριαδικὸς Θεός, ὁ ἀληθινὸς Θεός, ὁ μόνος ποὺ λυτρώνει τὸν ἄνθρωπο.

Πατὴρ-Υἱὸς-Ἅγιο Πνεῦμα. Καὶ ὁ Υἱός, ὁ ἕνας τῆς Τριάδος, μᾶς ἀποκαλύπτει ἡ Γραφὴ καὶ μᾶς παραδίδει ἡ ἱστορία, ἐνσαρκώθηκε, προσέλαβε τὸ ἡμέτερο φύραμα, τὸ θεράπευσε καὶ τὸ ζωοποίησε εἰς τὸν αἰώνα, ἀφοῦ «τὸ ἀπρόσληπτον ἀθεράπευτον» λένε οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ Υἱὸς εἶναι ὁ Μεσσίας ἢ Χριστός, αὐτὸς δηλαδὴ ποὺ ἔχει τὸ χρίσμα καὶ τὴν ἀποστολὴ νὰ ἐνανθρωπήσει, νὰ καταστεῖ Θεάνθρωπος καὶ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο. Εἶναι μὲ τὴν ἐνανθρώπησή του ὁ ἀπόγονος τῆς Εὔας, ποὺ θὰ συντρίψει τὸν σατανᾶ. Εἶναι, ὡς ἄνθρωπος, ὁ νέος Ἀδάμ, ποὺ μὲ τὴν ὑπακοή του θὰ ξαναδείξει τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας πρὸς τὸν ἄνθρωπο. «Καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ.4,12) μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ θεόπνευστος ἀπόστολος Πέτρος. Κανεὶς ἄλλος ἐκτός τοῦ Χριστοῦ δὲν μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει στὴ θεογνωσία, στὴν ἀληθινὴ ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ Θεό, τοῦ κτιστοῦ μετὰ τοῦ Ἀκτίστου. Καμμία λοιπὸν σχέση δὲν ἔχει ὁ Θεὸς τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὸ θεὸ τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ἀκόμη καὶ αὐτῶν τῶν μονοθεϊστικῶν. Κανένα κοινὸ σημεῖο, κανένα σημεῖο ἐπα φῆς. Οἱ ἄλλες θρησκεῖες ἀρνοῦνται τὴν Τριαδικότητα τοῦ Θεοῦ, τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ, τὸ Θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Σωτῆρος μας. Ματαιοπονοῦν ὅσοι κάνουν συνέδρια μὲ τὶς ἄλλες μονοθεϊστικὲς καὶ ἄλλες θρησκεῖες. Τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν καὶ τῶν διαφόρων ἀνθρώπων εἶναι δαιμόνια σύμφωνα μὲ τὴ Γραφὴ ἢ δημιουργήματα τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου. Γιʼ αὐτὸ οἱ πατέρες τῶν τριῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ποὺ προαναφέραμε ἀσχολήθηκαν μὲ τὸ Χριστολογικὸ δόγμα καὶ τὸ ἀποσαφήνισαν ἀπὸ κάθε πλευρά. Διακήρυξαν τὴν ὀρθὴ πίστη, ἀντιμετώπισαν τὴν αἵρεση, ξεκαθάρισαν ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ δέχεται ὁ χριστιανὸς τὸν συγκρητισμό. Κι ὅπως τιμᾶμε αὐτούς, ποὺ μᾶς χάρισαν τὴν ἐθνικὴ ἐλευθερία καὶ ἀνεξαρτησία, ἔτσι πρέπει νὰ τιμᾶμε αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἐλευθέρωσαν ἀπὸ τὴν σκλαβιὰ τῆς ἀπιστίας, τῆς αἱρέσεως, τοῦ συγκρητισμοῦ καὶ νὰ κρατήσουμε σῶο καὶ ἀβλαβῆ τὸν θησαυρὸ ποὺ μᾶς παρέδωσαν.