Η ζώσα Ορθόδοξη παράδοση μας διατηρεί εν εγρηγόρσει καθότι αφενός διατηρούμε ζωντανές τις μνήμες του παρελθόντος εις την καρδία μας και εξ ετέρου συμμετέχουμε και ημείς ενεργά εις τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα του λαού μας διατηρώντας ενεργή και ζωντανή της εθνική μας συνείδηση εις το διηνεκές.
Ενόψει του Μικρού Πάσχα ήτοι, της 15η Αυγούστου, αφενός της ιεράς μνήμης της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Μητέρα σύμπασας της Χριστιανοσύνης αλλά και όλου του Κόσμου, αλλά και του τορπιλισμού της Φρεγάτας Έλλης, ως προανάκρουσμα δια τα επιγενόμενα συμβάντα κατά τον μεσοπόλεμο.
Η τρισμέγιστη αυτή εορτή της κοιμήσεως της Θεομήτορος,
μας δημιουργεί συγκίνηση αλλά και ιστορική ανάμνηση δια την εσαεί και
διαχρονικώς άρρηκτη σύνδεση της παράδοσή μας, της Ορθοδοξίας με την επιβίωση
του έθνους καθότι όπως πλειστάκις έχουμε
τονίσει, η Θεολογία του εθνο-απελευθερωτικού αγώνα αποτελεί δομικά συστατικό
στοιχείο της απελευθερώσεως του έθνους και ενέπνευσε του τότε αγωνιστές, εξ
αυτού λοιπόν του λόγου, η προμετωπίδα του Συντάγματος αναφέρεται εις την
Αγιότητα του Τριαδικού θεού, τόσο του νυν όσο και ως τα πρωτόλεια εξ ιδρύσεως
του Ελλαδικού Κράτους.
Εν άλλοις λόγοις, η αφετηρία του Ιερού αγώνος άρχεται από
τον πολιτισμό της Ορθοδοξίας, η οποία απετέλεσε την Κιβωτό του Γένους,
αυτόκλητος Θεματοφύλακας αρχών και αξιών, εν τω μέσω του Οθωμανικού ζυγού επί
τόσα έτη, εμπνέοντας αδιαλείπτως και διατηρώντας εις το διηνεκές άσβεστο την
φλόγα του μεγαλείου της ελευθερίας.
Η έννοια της ελευθερίας ερμηνεύεται πολλαχώς διότι ανάγει
την διάρρηξη και αποτίναξη οιασδήποτε μορφής καταπίεσης, εξανδραποδισμού και
καθυπόταξης, δια τον λόγον ότι, ο άνθρωπος καθίσταται άρρηκτα συνυφασμένος με
το δικαίωμα ανάπτυξης της προσωπικότητάς του, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά,
εξ ού και τα έθνη, ένας λαός με κοινά χαρακτηριστικά στοιχεία, συγκροτεί τα
συλλογικά υποκείμενα, τα οποία περιφρουρεί, καθοιονδήποτε τρόπο, διότι
συνιστούν την εστία και νοηματοδοτούν την εξέλιξη και την εξακολούθηση της
ταυτότητας του.
Έθνος, ταυτότητα, πολιτισμός, αποτελούν τις θεμελιώδες
έννοιες ευδοκίμησης της ελευθερίας, διότι ένας άνθρωπος ελεύθερος ασκεί την
δυνατότητα να σκέπτεται και να δρα απρόσκοπτα, άνευ καταναγκασμών και
υποδείξεων, επιβολής πολιτισμών άλλων λαών.
Το αυτό συμβαίνει και με τους οντολογικούς κατά φύση
περιορισμούς της θνητότητας, οι οποίες αίρονται εκ της θυσίας του Θεανθρώπου
του Αληθινού Θεού, ο οποίος ήλθε εις την Γή δια να μας απαλλάξει από την
θνητότητα, με την ιδική του Σταυρική θυσία, δεικνύοντας τον οδόι της αληθείας,
η οποία είναι η αιώνιος ζωή.
Η έλευση του Ιησού Χριστού καθίσταται αξεδιάλυτα
συνυφασμένη με την ελευθερία της φύσεώς μας και την δυνατότητα επιλογής προς
την καινοφανή ζωή, μετά την παρέλευση του ενταύθα πεπερασμένου βίου μας, καθότι
ως κατά φύσιν ανθρώπινα πρόσωπα κατ’ εικόνα, δυνάμεθα να καταστούμε αείποτε
καθ’ ομοίωση, με την Χάριν του Θεού και την έμπρακτη συμμετοχή και βίωση του
Θυσιαστικού αγωνιστικού πνεύματος του Κυρίου μας, αλλά και εν γένει του
ασκητικού του βίου, προκειμένου να επιτύχουμε και ημείς την Θέωση.
Ο αγών επομένως καθίσταται αδυσώπητος και οι πειρασμοί
καθίστανται ιδιαίτερα δυσχερείς ουχί μόνον καθ’ όσον αφορά την πνευματική ζωή
αλλά και την καθημερινότητα εντός της καθημαγμένης κοινωνίας όπου η ζωή μας,
σήμερον, εξαιτίας και συνεπείας των υφισταμένων καταστάσεων έχει καταστεί λίαν
αφόρητη και ανθυγιεινή, διότι βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις αμαύρωσης του
ανθρωπίνου προσώπου.
Εν κατακλείδι, ιδίως αυτή την περίοδο ας προσευχηθούμε
εις το μέτρο που δύναται ο καθείς, διαπρυσίως όπως μας φωτίσει η Μεγαλόχαρη εις
τον ακανθόσπαρτο δρόμο τον οποίο καλούμεθα να διαγάγουμε, τόσον δια ημάς
ατομικά, δια τας οικογενείας μας αλλά και δια τον συνάνθρωπο ο οποίος νυν
δοκιμάζεται παντοιοτρόπως.
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου