«Αὐτὸ ποὺ ἡ ἐπιδημία δείχνει ξεκάθαρα εἶναι ὅτι ἡ κατάσταση ἐξαίρεσης, στὴν ὁποία οἱ κυβερνήσεις γιὰ πολὺ καιρὸ μᾶς ἔχουν συνηθίσει, ἔχει γίνει ἡ κανονικὴ συνθήκη. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τόσο πολὺ ἐξοικειωθεῖ νὰ ζοῦν σὲ μία κατάσταση μόνιμης κρίσης ποὺ δὲν φαίνεται νὰ ἀντιλαμβάνονται ὅτι ἡ ζωή τους ἔχει μειωθεῖ στὸ ἐπίπεδο μιᾶς καθαρὰ βιολογικῆς συνθήκης, καὶ ὅτι ἔχει χάσει ὄχι μόνο τὴν πολιτική της διάσταση, ἀλλὰ καὶ ὁποιαδήποτε ἀνθρώπινη διάσταση. Μία κοινωνία ἡ ὁποία ζεῖ σὲ μία μόνιμη κατάσταση ἔκτακτης ἀνάγκης δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖ μία ἐλεύθερη κοινωνία. Ζοῦμε σὲ μία κοινωνία, ἡ ὁποία ἔχει θυσιάσει τὴν ἐλευθερία της ὑπὲρ τῶν ὑποτιθέμενων “λόγων ἀσφαλείας”, καὶ ἔτσι καταδικάζεται νὰ ζεῖ ἀδιάκοπα μέσα σὲ μία κατάσταση φόβου καὶ ἀνασφάλειας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου