Αγωνιστικό Φρόνημα --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η πίστη σε ιδανικά και αξίες αποτελούν την βασική προϋπόθεση για να αγωνίζεται κανείς και να προσδοκά  την εξέλιξη του μέλλοντος του, δηλονότι η πίστη αποτελεί απολύτως αναγκαία συνθήκη σιδηράς διεκδίκησης, αρκεί να εμπνέεται κανείς από την ύπαρξη ένα σκοπούμενου συλλογικού οράματος, ενός ενεργού ιδεώδους, χάριν του οπίου θα ενδυναμώνει εσαεί το αγωνιστικό του φρόνημα.

Η σκόπιμη καλλιέργεια μηδενιστικών κοινωνικών προτύπων εις την σημερινή καθημαγμένη κοινωνία ή η παρέλκυση αυτής, εκ της παραπληροφορήσεως των Μ.Μ.Ε, αποτελούν ανυπερθέτως σκόπιμες σοβούσες καταστάσεις, οι οποίες κατατείνουν νομοτελειακά, προς την διάπλαση μίας διανοητικά λοβοτομημένης, και κριτικά εξαρθρωμένης μάζας ως προς τον τρόπο σύλληψης και ερμηνείας των γεγονότων, με αποτέλεσμα να τείνει αφεύκτως προς τον μηδενισμό.

Η έλλειψη υγιών κοινωνικών προτύπων και η σκόπιμη καταβαράθρωση θεμελιωδών πανανθρώπινων αξιών, μη αναδυομένων από την ζώσα Ελληνο-Οθρόδοξη παράδοσή μας η οποία αναμφιβόλως καθίσταται αρκούντος ικανοποιητική, ίνα διαμορφωθεί τελεσφόρως ένα πλέγμα αρχών οι οποίες θα επενεργούσαν κάλλιστα και παραδειγματικά ως κατευθυντήριες γραμμές εις την διαπαιδαγώγηση των νέων, καθίσταται σήμερον απτό γεγονός ιδιαίτερα προβληματικό.

Η καλλιέργεια της μεμψιμοιρίας, της ηττοπάθειας, η κατασυκοφάντηση των ηρώων του παρελθόντος οι οποίοι θυσιάστηκαν προκειμένου να προασπίσουν την ελευθερία της πατρίδας τους, ήτοι την πολιτισμική τους ταυτότητα, την ιερά παρακαταθήκη των προγόνων τους, επί των ημερών μας, περιφρονούνται ιταμώς, ως παρωχημένοι, ακόμη και ο ανεκμετάλλευτος πολιτισμικά πλούτος της πατερικής μας παράδοσης τόσο οντολογικά αλλά και ουσιαστικά, υποδηλώνει ότι τα πράγματα δεν έχουν λάβει την τροπή αυτή εντελώς τυχαία.

Η Ελλάς, έχει αλλοτριωθεί πλήρως, έχει διαβρωθεί εκ των ενόντων καθότι, δεν κυβερνάται από ανθρώπους οι οποίοι έχουν δεσμούς αγάπης με την Πατρίδα και την διαχρονία του έθνους ανά τους αιώνες, αλλά από εγκάθετους, εντολοδόχους τοποτηρητές της υπερεθνικής ελίτ, η οποία έχει καθυποτάξει το έθνος, αντιμετωπίζοντας τον ελληνικό λαό ως αθύρματα, άβουλα ανδράποδα, ενεργούμενα μόνον προς την κατεύθυνση της εξουσίας προς σκοπό αφιονισμού και ουδόλως αφυπνίσεώς του.

Η αδυναμία του πολίτη να συνειδητοποιήσει με ενάργεια την προπαγάνδα από την αληθή πληροφόρηση, αποτελεί ένα καίριο και ακανθώδες ζήτημα προς τον Έλληνα ο οποίος πάσχει από υπερεκχειλίζουσα σύγχυση καθότι, τείνει να αγκαλιάσει τους συνειδησιακούς βιαστές του, οι οποίοι τυραννικά απολαμβάνουν ασυλίας δια πράξεις και παραλείψεις εις βάρος των θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων του, συνεπεία, εν προκειμένω, της παταγώδους αποτυχίας υποτυπώδους χειρισμού της περιλαλήτου πανδημίας και εναντιώνεται απερίσκεπτα, κατά αυτών οι οποίοι δρουν με ενάργεια επιδιώκοντας συλλογικά και βαθμηδόν με εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία να αφυπνίσουν τους πολίτες.

Ο κατεστημένος τρόπος σκέψης δια της υποβολιμαίας παραπληροφόρησης δια της τηλεοπτικής τηλοψίας φρονώ ότι έχει διαμορφώσει μία ψευδή συνείδηση, η οποία εκτρέπει την προσοχή του πολίτη να αντιληφθεί ότι αυτό το οποίο σήμερον βιώνουμε, συνιστά ένα συστατικό μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου, το οποίο συνδέεται άμεσα και οργανικά με την εξυπηρέτηση αλλότριων υπερ-εθνικών συμφερόντων.

Η χαίνουσα πληγή της Ελλαδικής κοινωνίας καθίσταται ιδιαίτατα πυορροούσα, καθότι ελλείψει σοβαρών θεσμών, είναι πρόδηλο ότι η θεσμική βία δεσπόζει, δοθέντος ότι και το Σύναγμα έχει ποδοπατηθεί, καθότι η ενίοτε προσφυγή των πολιτικών προς αυτό (ήτοι το Σύνταγμα) ομοιάζει περισσότερο με επικοινωνιακή ρητορική παρά ισχυρά βούληση προς μίας θεμελιώδη υποχρέωση απαρέγκλιτης τηρήσεως του με σκοπό την περιφρούρηση του Συνταγματικού Πατριωτισμού και της Λαϊκής κυριαρχίας.

Εφεξής, παρά το γεγονός, ότι βιώνουμε την πιο κρίσιμη μεταπολιτευτική περίοδο, υπό την επίφαση της Δημοκρατίας, με σύμπαντες του θεσμούς συντεταγμένους προς τις αδήριτες προσταγές της εκτελεστικής εξουσίας, ο κόσμος καθεύδει τον νήδυμο ύπνο, βαυκαλιζόμενος την άμεση μετάβαση του προς την κανονικότητα.

Το συλλογική πρόβλημα είναι ότι ο λαός δεν έχει συνείδηση και μνήμη, με συνέπεια να καθίσταται εις το διηνεκές έρμαιο της φαιάς προπαγάνδας των μηχανισμών της εξουσίας οι οποίοι τον αντιμετωπίζουν κατά βούληση και κατά το δοκούν, ως πειραματόζωο, εις πάσα έκφανση της ζωής του.

Εν προκειμένω, εξ αφορμής της υφιστάμενης πανδημίας και των κοινωνικών και πολιτικών ζητημάτων τα οποία γεννήθηκαν εξαιτίας και συνεπεία των Αντισυνταγματικών διατάξεων, δέον όπως η κοινωνία αφυπνισθεί και να μην παρασύρεται από τα μέσα μαζικής εξαπατήσεως τα οποία, διαμορφώνουν κατά το δοκούν και καλλιεργούν ωσαύτως κατά βούληση συλλογικές συνειδήσεις.

Η ακροτελεύτια διάταξη της Συνταγματικής έννομης τάξεως η οποία καθιστά αυτοδικαίως και όλως συννόμως τον εκάστοτε πολίτη θεματοφύλακα της εννόμου τάξεως, όταν υφίσταται θεσμική βία, ας αποτελεί ένα γνήσιο εφαλτήριο διαρκούς εγρηγόρσεως διότι η δυναμική του εν λόγω άρθρου ερείδεται εις την εθνική συνείδηση των πολιτών, εις τον πατριωτισμό των Ελλήνων, ο οποίος αναγορεύεται σε μείζονα θεσμική εγγύηση και δικλείδα ασφαλείας περιφρούρησης της Συνταγματικής νομιμότητας και της λαϊκής κυριαρχίας.

Είναι λοιπόν πρόδηλο ότι η φιλοπατρία αποτελεί δομικό συστατικό στοιχείο της Συνταγματικής Νομιμοφροσύνης, η οποία συνδέεται με την αφοσίωση στην πατρίδα (εθνική κυριαρχία) και την Δημοκρατία, εξ αυτού του λόγου η διαρκής εγρήγορση εξ αφορμής της διαφύλαξης την Συνταγματικής νομιμότητας η οποία θεσμικά και κανονιστικά κατοχυρώνει το έθνος, την ιστορική μας ταυτότητα και τα δικαιώματά μας ως πολίτες,

 

Εν άλλοις λόγοις, ο διαρκής αγών, η αδιάλειπτος στάθμισης αρχών και αξιών, αποτελεί μία εκ βαθέων και συνεχής αναζήτηση, με σκοπό την άρδην αφύπνισή μας και την ράγδην εξέλιξη μας ως πολίτες- ωσεί οπλίτες, δηλονότι εις τους χαλεπούς καιρούς τους οποίους βιώνουμε επιβάλλεται να τελούμε εν εγρηγόρσει, ούτως ώστε να δυνάμεθα από καιρού εις καιρόν, να αποδυθούμε εις οιαδήποτε μάχη ενσκήψει.

Τούτο απαιτεί επιφυλακή, μελέτη και προσευχή, ούτως ώστε, Θεού Θέλοντος, να δυνάμεθα να είμεθα εις θέσιν και να μην καταληφθούμε εξαπίνης, ένεκεν της ραστώνης και της οκνηρίας της εποχής, δηλαδή η κοινωνία είθιστε να αντιδρά όταν προκύπτει το πρόβλημα, όταν ήδη έχει δρομολογήσει και τελεί εν εξελίξει, όπερ και τούτο σημαίνει, ότι καθίσταται ιδιαίτατα δυσχερής η αναχαίτηση και παρεμπόδιση της επιθετικής εξέλιξης του εν τω πράττεσθαι, καθότι ήδη το σύστημα για να πραγματοποιήσει της εγκαθίδρυση ενός επαχθούς ανατρεπτικού μέτρου έχει ήδη σφυγμομετρήσει, προσμετρήσει και μελετήσει εμπεριστατωμένα περί των τυχόν επικείμενων αντιδράσεων.

Το να είναι κανείς έτοιμος, δηλαδή προπαρασκευασμένος, αποτελεί μία αδιάλειπτη, διαρκή και εις το διηνεκή στάση ζωής όλων των ανθρώπων, τούτο δε υποδεικνύει δια της ασκητικής ζωής και η ζώσα ορθόδοξη παράδοσή μας, συστατικό στοιχείο της εθνικής μας ταυτότητας τόσο πολιτισμικά, δομικά όσο και κανονιστικά εν πάσει περιπτώσει.

Άρα πρόληψη, διαρκής εγρήγορση, ιδίως πνευματική αλλά και σωματική, διότι εάν είμεθα αφυπνισμένοι ερμηνεύοντας ορθώς την οιονεί εωσφορική στάση της εκάστοτε πολιτικής, έξωθεν κατευθυνόμενη, διότι αποβλέπει εις τον καθολικό εξανδραποδισμό και την αμαύρωση του ανθρώπινου προσώπου, θα είμαστε, εις θέση αφενός να αμυνθούμε στοχευμένα και εξ ετέρου να αντεπιτεθούμε άμεσα, ταχέως και τελεσφόρως πλήττοντας καιρίως τον εχθρό,  δηλαδή της επελαύνουσα Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Η συστημική επισκόπηση της επικαιρότητας, η αφύπνιση, η εγρήγορση, η οποία εξικνείται πέραν από το εκάστοτε καλλιεργούν κλίμα, υπό των εξωνημένων Μ.Μ.Ε, κατατείνει προς μία κοινωνία η οποία θα λειτουργεί με οξυμμένη κριτική σκέψη και θα δύναται ακαριαία οσημέραι να προλαμβάνουν καταστάσεις εν τη γενέσει τους.

Εν κατακλείδι τούτο απαιτεί ισόβια εγρήγορση, σώματος και πνεύματος, διότι τα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα έχουν ποιητικόν αίτιον και δημιουργούνται, υπό την πίεση πνευματικών δυνάμεων.

Το γεν νυν έχον, θίγεται ο πυρήνας του θεμελιώδους δικαιώματος αυτοκαθορισμού προς την υγεία μας, την σωματική μας ακεραιότητα, δηλαδή στερούμεθα να αποφασίσουμε ελεύθερα για την υγεία μας, αύριο τι ευαγγελίζεται η πολύφερνη ιθύνουσα τάξη άραγε; Τα μέχρι τουδε βιούμενα αποτελούν μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου, τα χειρότερα έπονται!

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς

Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω