Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου

4. Οι Παρατάξεις των Παλαιοημερολογιτών

1. Μια κατηγορία που απευθύνουν όσοι δέχτηκαν το Φράγκικο Ημερολόγιο, σε βάρος όσων έμειναν πιστοί σ’ αυτό το 1924, είναι το ότι η Εκκλησία τους είναι διηρημένη σε πολλές Παρατάξεις και φατρίες! Η κατηγορία αυτή υπονοεί, ότι οι Παλαιοημερολογίτες δεν αποτελούν την Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού. Αυτό οδηγεί κατ’ ανάγκη στην αποδοχή, ότι οι Νεοημερολογίτες είναι πλέον η Εκκλησία! Ο πολυκερματισμός αυτός, δίνει σ’ ορισμένους το πρόσχημα να συμπεραίνουν ότι «οι Παλαιοημερολογίτες, επειδή φύγανε απ’ την Εκκλησία, γίνανε χίλια κομμάτια»! Άλλοι, να λένε: «Ναι, το Παληό είναι το σωστό, αλλά, σε ποια απ’ τις τόσες Παρατάξεις τους να πάμε;»

2. Οι Παλαιοημερολογίτες αρνούνται ότι η κατηγορία αυτή των Νεοημερολογιτών λέει όλη την αλήθεια. Αυτό που είναι αλήθεια είναι, ότι όλοι οι Παλαιοημερολογίτες δεν είναι μέλη της Εκκλησίας. Ορισμένοι αποκόπηκαν. Ίδρυσαν δικές τους «εκκλησίες», τις λεγόμενες Παρατάξεις. Η Εκκλησία όμως, στο χώρο των Παλαιοημερολογιτών, ποτέ δεν έπαυσε να υπάρχει, επειδή ορισμένοι αποκόπηκαν απ’ αυτή και δημιούργησαν σχίσματα, όπως τις λεγόμενες Παρατάξεις και φατρίες.

α. Σχίσματα υπήρχαν στην Εκκλησία και προ του 1924, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κινδύνευσε ποτέ να χαθεί η Εκκλησία. Το ότι υπήρχαν πάντοτε σχίσματα και διαιρέσεις στην Εκκλησία, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι επιτρεπτό να γίνονται και σήμερα. Ο Κύριος στην Αρχιερατική Προσευχή Του, λίγο πριν τη σταυρική Του θυσία, παρακάλεσε τον Πατέρα Του οι Μαθητές Του, αλλά και όσοι επρόκειτο να πιστεύσουν σ’ Αυτόν, να «ώσιν εν»! Είπε χαρακτηριστικά: «Ου περί τούτων δε ερωτώ (= παρακαλώ) μόνον, αλλά και περί των πιστευόντων δια του λόγου αυτών εις εμέ, ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ πάτερ, εν εμοί, καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι συ με απέστειλας».

β. Τα λόγια αυτά του Κυρίου φανερώνουν: Πρώτον, πως θέλει ο Κύριος την ενότητα των πιστών. Την ενότητα αυτή την εννοεί ως ένωση του κάθε χριστιανού με τον Εαυτό Του. Η ένωση αυτή λέγεται μέθεξη Θεού. Η ένωση ή μέθεξή μας με το Θεό γίνεται, με το να φθάσει ο άνθρωπος στη θέωση, οπότε βλέπει την άκτιστη δόξα του Θεού. Όσοι φθάνουν σ’ αυτή την κατάσταση της «θεωρίας» του Θεού, αυτοί και μόνο είναι και μεταξύ τους ενωμένοι, λόγω της κοινής θεοτικής εμπειρίας τους. Αυτοί είναι η Εκκλησία, κατά τους Πατέρες! Αυτή την ενότητα ζητάει από τους χριστιανούς ο Κύριος. Και, δεύτερον, είναι απαραίτητο να υπάρχει η ενότητα αυτή, λέγει ο Κύριος στην προσευχή Του προς τον Πατέρα Του, «ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι συ με απέστειλας»! Βλέπουμε δηλαδή ότι το καλύτερο κήρυγμα, για να πιστεύση ο κόσμος στο Χριστό, είναι το να υπάρχει ενότητα στην Εκκλησία. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν την Εκκλησία να σπαράσσεται από διενέξεις και σχίσματα, δεν πιστεύουν και δεν γίνονται μέλη της. Η Εκκλησία, που το 1924 δεν δέχτηκε την αλλαγή του Ημερολογίου, όσο ήταν ενωμένη, αυξάνονταν με καταπληκτικούς ρυθμούς. Είχε φθάσει ν’ αριθμεί περίπου οκτακόσιες ενορίες. Η αύξηση αυτή της Εκκλησίας των Παλαιοημερολογιτών δημιούργησε τεράστια προβλήματα στους επισκόπους του Νέου Ημερολογίου, οι οποίοι ζητούσαν μέτρα από την Πολιτεία για τον περιορισμό τους. Ο Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, στη διατριβή του για το «Παλαιοημερολογητικό ζήτημα» γράφει σχετικά: «Η κατάστασις του παλαιοημερολογιτισμού εν έτει 1934 ενεφανίζετο λίαν σοβαρά. Ικανόν μέτρον του σοβούντος κινδύνου παρέχουσιν αι κατά την εποχήν ταύτην αναπτυχθείσαι παράνομοι και αντικανονικαί των παλαιοημερολογιτών δραστηριότητες. Ούτω, λόγω ενσκήψεως παλαιοημερολογιτικών στοιχείων εν τη Μητροπόλει Νευροκοπίου, συμμαχησάντων μετά των αυτόθι Βουλγαροφώνων ο οικείος Ιεράρχης εδήλωνε κατά την συνεδρίαν της ΔΙΣ ( = Διαρκούς Ιεράς Συνόδου) της 22.11. 1934 ότι “ Η Επαρχία αυτού αυτοδιαλύεται, μη απομεινάντων, ει μη περί τας 2.000 προσφύγων πιστών της επικρατούσης Εκκλησίας εν αυτή” και εζήτησε την κατάργησιν αυτής. Έτερος Ιεράρχης, ο Καρυστίας Παντελεήμων ηπείλησεν παραίτησιν, εάν δεν ανεχαιτίζετο το κύμα του παλαιοημερολογιτισμού. Ιερείς τινές δι’ αιτήσεων αυτών υποβαλλομένων προς την Ιεράν Σύνοδον, εδήλουν ότι προσχωρούσι εις τον παλαιοημερολογιτισμόν και παύουσι ν’ αναγνωρίζουσι ταύτην ως ανωτάτην αρχήν της Εκκλησίας. Έτερος Ιεράρχης διεμαρτύρετο δια την αυθαίρετον υπό παλαιοημερολογίτου ιερέως τέλεσιν γάμων, άνευ αδείας αυτού εν τη Επαρχία του και εδήλου ότι “εάν δεν ληφθή σχετική μέριμνα θα αναγκασθή να επαναφέρη το παλαιόν ημερολόγιον εν τη Επαρχία αυτού προς καθησύχασιν των συνειδήσεων των χριστιανών...” ΄Ήδη η Εκκλησία ευρισκομένη αφ’ ενός μεν προ της πολιτειακής αβελτηρίας, αφ’ ετέρου δε προ του κινδύνου εν καιρώ “ νεοημερολογιακής μειονότητος”, εις ην περίπτωσιν θα αντιμετωπίζετο τυχόν επάνοδος εις το παλαιόν ημερολόγιον, εκαλείτο να αντιμετωπίση μόνη την κατάστασιν, ήτις εξελίσσετο ασφαλώς εις δημιουργίαν επικινδύνου ρήγματος» 397 Μετά το πρώτο σχίσμα, που έγινε το 1937, το ενδιαφέρον των ανθρώπων για την Εκκλησία άρχισε να μειώνεται σταδιακά, μολονότι θ’ ανέμενε κανείς να συμβεί το αντίθετο απ’ την εξάπλωση του Οικουμενισμού !

3. Τόσο το Ευαγγέλιο, όσο και οι άγιοι Πατέρες καταδικάζουν αυστηρότατα τις διασπάσεις των πιστών απ’ την Εκκλησία.

α. Στην πρωτοχριστιανική Εκκλησία της Κορίνθου οι πιστοί είχαν χωριστεί σε φατρίες Ο Απ. Παύλος τους γράφει: «εδηλώθη μοι περί υμών, ότι έριδες εν υμίν εισί. Λέγω δε τούτο, ότι έκαστος υμών λέγει. Εγώ μεν ειμί Παύλου, εγώ δε Απολλώ, εγώ δε Κηφά, εγώ δε Χριστού. Μεμέρισται ο Χριστός;»

β. Οι αιρέσεις και τα σχίσματα, αμέσως μετά την Πεντηκοστή άρχισαν ν’ αποσπούν μέλη της Εκκλησίας και να τα οδηγούν σε ξεχωριστές κοινότητες. Οι διασπάσεις και διαιρέσεις αυτές συνεχίστηκαν και μέχρι το 1924, αλλά και μέχρι σήμερα! Έτσι προέκυψαν οι «εκκλησίες» των Λατίνων, των Προτεσταντών, των Αγγλικανών, των Μονοφυσιτών, των Νεστοριανών, των Αρειανών, κ.ο.κ. Εάν, λοιπόν, οι διασπάσεις των μελών της Εκκλησίας, που έγιναν μέχρι το 1924, δεν εξαφάνισαν την Εκκλησία του Χριστού, την Μία Αγία Καθολική και Αποστολική, κατά τον ίδιο τρόπο δεν έπαυσε να υπάρχει η Εκκλησία και μετά το 1924, παρότι ορισμένοι πιστοί, που ακολουθούν το Παλαιό Ημερολόγιο, δυστυχώς, αποσπάστηκαν από τη Μία Εκκλησία (του Παλαιού Ημερολογίου) και προσχώρησαν σε τέσσερες Παρατάξεις κι ορισμένες άλλες ολιγάριθμες φατρίες, που υπάρχουν! Η Εκκλησία του Χριστού και όταν διαιρείται, παραμένει Μία!

γ. Πρώτος αποκόπηκε ο Ιούδας από τον χορό των Αποστόλων , που ήταν την εποχή του Χριστού η Εκκλησία. Ύστερα αποκόπηκαν οι αιρετικοί και οι σχισματικοί, που υπάρχουν και σήμερα. Είναι δυνατόν ποτέ, να καταλογίσουμε ευθύνες στο Χριστό για την αποκοπή του Ιούδα απ’ τον κύκλο των Αποστόλων; Είναι ακόμα επιτρεπτό να δεχτούμε, ότι ευθύνεται η Εκκλησία, για το ότι στην ιστορία της δημιουργήθηκαν τόσες αιρετικές ή σχισματικές καταστάσεις, που αυτοαποκλήθηκαν «εκκλησίες»; Άλλο τόσο μπορούμε να λέμε, ότι φταίει η Εκκλησία και μετά το 1924, γιατί μερικά μέλη της αποκόπηκαν και δημιούργησαν τις Παλαιοημερολογίτικες Παρατάξεις!

δ. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι πίσω από κάθε αποκοπή πιστών απ’ την Εκκλησία, ή δημιουργία κάποιου υποκατάστατου αυτής, είναι ο διάβολος. Τίποτε άλλο δεν μισεί περισσότερο ο διάβολος από την Εκκλησία! Για το λόγο αυτό, κάνει το παν ν’ απομακρύνει κάθε πιστό απ’ αυτή. Για μεγαλύτερη μάλιστα επιτυχία του στόχου του εφεύρε τη δημιουργία αυτών των υποκατάστατων της Εκκλησίας, που είναι οι «ψευδεκκλησίες». Στην πραγματικότητα όμως είναι «συναγωγές του σατανά»! Ο Ιούδας, προτού αποκοπεί απ’ το χορό των αγίων Αποστόλων, λέγει η Αγία Γραφή, «εισήλθε» σ’ αυτόν ο σατανάς. Γι’ αυτόν, είπε ο Κύριος, ότι θα ήταν πιο συμφέρον να μην είχε ποτέ γεννηθεί. Ο Ιούδας όμως, κατά την Μέλλουσα Κρίση, μάλλον θα έχει μικρότερη τιμωρία, από όση θα έχουν εκείνοι που αποκόπτονται απ’ την Εκκλησία και ιδρύουν δικές τους «ψευδεκκλησίες»! Αυτός τουλάχιστον, δεν ίδρυσε δική του «εκκλησία»! Ούτε έκανε τον «απόστολο», μετά την αποστασία και προδοσία του! Μόνο μεταμελήθηκε. Αλλά, δεν μετανόησε. Γι’ αυτό και απαγχονίστηκε! Στην άλλη ζωή, όσοι αποσχίζονται απ’ την Εκκλησία, ίσως να είναι μεταμελημένοι, που δεν μιμήθηκαν τον Ιούδα και δεν απαγχονίστηκαν, αντί να ιδρύσουν δικές τους «εκκλησίες»!

4. Οι αιρέσεις, επειδή προκαλούν διαφορές στην πίστη, μπορούν ν’ αποτελέσουν κάποιο πρόσχημα για την δημιουργία «ψευδεκκλησιών». Δεν έχουν όμως κανένα πρόσχημα, όσοι δεν έχουν διαφορές στην πίστη και ιδρύουν δικές τους «εκκλησίες»! Τέτοιοι είναι όσοι ίδρυσαν τις λεγόμενες Παρατάξεις στο χώρο του Παλαιού Ημερολογίου. Αυτοί είναι σχισματικοί! Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος επισημαίνει τις βαριές ευθύνες που έχουν, όσοι αποσχίζονται απ’ την Εκκλησία και δημιουργούν ή προσχωρούν σε «ψευδεκκλησίες» αιρετικών, ή σχισματικών. Τίποτε, λέγει δεν παροξύνει τόσο το Θεό, όσο το να διαιρεθεί η Εκκλησία! Γι’ αυτό, συνεχίζει, ούτε αίμα μαρτυρίου μπορεί να εξαλείψει την αμαρτία του σχίσματος. Γιατί, κι’ αν ακόμα έχουμε πράξει άπειρα καλά, λέγει, δεν θα καταδικαστούμε λιγώτερο από αυτούς που διαμέλισαν το σώμα του Χριστού, όταν διαιρούμε το εκκλησιαστικό πλήρωμα. Συνεχίζοντας λέγει, ότι το να δημιουργήσει κάποιος σχίσμα στην Εκκλησία, δεν είναι μικρότερο κακό από το να πέσει σε αίρεση! Και φέρει ως παράδειγμα κάποιον που υπηρετεί υπό τις διαταγές επίγειου βασιληά. Αν αυτό το άτομο, λέγει, κατακρεουργήσει το βασιληά του, ξεσχίζοντας τα μέλη του σώματός του, δεν θα του άξιζε η πιο μεγάλη καταδίκη; Και, καταλήγοντας, διερωτάται, ότι εκείνος που σφάζει και διαμελίζει τον Χριστό, ποιας κολάσεως είναι άξιος;

5. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι παράλληλα προς την Εκκλησία υπάρχουν στο Παλαιό Ημερολόγιο οι Παρατάξεις κι’ οι φατρίες. Ποια όμως είναι η Εκκλησία ανάμεσα σ’ αυτές τις καταστάσεις; Είναι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, που υπήρχε πάντα και υπάρχει μέχρι σήμερα. Είναι η Εκκλησία απ’ την οποία αποκόπηκαν οι αιρετικές «εκκλησίες», όπως είναι η παπική! Είναι η Εκκλησία απ’ την οποία αποκόπηκαν οι Παρατάξεις ορισμένων Παλαιοημερολογιτών»! Ποιοί είναι αυτοί οι Παλαιοημερολογίτες; Όσοι, κάποια στιγμή απέκοψαν τον αυτό τους από το σώμα της Εκκλησίας, χωρίς να υπάρχουν κανονικοί λόγοι. Αυτοί κατέφυγαν στην ίδρυση των Παρατάξεων, ή χειροτονήθηκαν από καθηρημένους!

6. Ως προς το δίλημμα, που προβάλλουν ορισμένοι οπαδοί του Νέου, ότι θα επέστρεφαν στο Παλαιό, αλλά δεν ξέρουν που είναι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, οι Παλαιοημερολογίτες το θεωρούν ψευδοδίλημμα! Θεωρούν ότι είναι μία πρόφαση, για να εξακολουθήσουν να παραμένουν στην κατάσταση που είναι βολεμένοι! Αν πίστευαν, ότι βρίσκονται σε λάθος χώρο και κινδυνεύει η σωτηρία τους, θα είχαν κάνει το παν για να απαγκιστρωθούν από τους αιρετικούς ποιμένες τους. Θα είχαν αποτειχιστεί! Μετά, θα είχαν την ευκαιρία, με τα αγιοπατερικά κριτήρια, να εντοπίσουν που διασώζεται σήμερα η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού! Να διακρίνουν ποια κατάσταση διατηρεί ακέραιη και ανόθευτη την Ορθόδοξη Πίστη των Αποστόλων και των Πατέρων! Ποια κατάσταση, έχει ιερωσύνη, με την οποία το άγιο Πνεύμα χειροτονεί τους γνήσιους και άξιους διάδοχους των αγίων Αποστόλων! Αυτή είναι η Εκκλησία. Και σ’ αυτή την Εκκλησία, την Ορθόδοξη Εκκλησία, που τηρεί στη λατρεία της το Παλαιό Ημερολόγιο, θα προσχωρούσαν! Στο βιβλίο αυτό έχουμε ήδη εκθέσει πιο πάν ω τα κριτήρια με τα οποία μπορεί κάποιος να διακρίνει πόλυ υπάρχεικ μετά το1924 η Εκκλησία του Χριστού. Μετα ίδια κριτήρια μπορεί κάποιος να διακρίνει και στο χώρο του Παληού Ημερολογίου, που υπάρχει η Εκκλησία.